Eternity: Universe of the Dead (1)

3》32 "Komplo"

"Daha iyi misin ?" Elena normalce sordu. Endişeli degillerdi çünkü sistem durumunu çok iyi bir şekilde gizleyerek onu uyuyormuş gibi göstermekte başarılıydı. Durumunu bilen tek kişi olan Nanren'e ise mesaj atarak rahatlatmak için bir şeyler uydurmuştu.

"Evet anne "
Yun ellerine odaklandı. Görüş kalitesi mi düşmüştü? Biraz puslu görüyordu.

Bir ziyaretin ardından, bir hafta geçmeden sistem tarafından hazırlanan sahte belge ile 'iyileşti' adı altına hastaneden ayrıldı. Durumu çok kötü bir kanser evresinde olan insanın mücadelesi ve mucizevi zaferi gibi görülse de Yun bunlarla ilgilenecek durumda değildi.

Hastaneden ayrılır ayrılmaz kendini tekrar işlerine kapatmıştı. 'Son kontrol' bahanesi adına kısa süreliğine tekrar Busraz'a dönmüştü.

Sanki hiçbir yaşanmamış gibi, Ren onu orada tekrar karşıladı.

Ve dahası günler biraz daha sakinleşmiş gibi.

Film çekimleri başlamıştı, Ren mürettebatla ev arası gidip duruyordu. O bile rol konusunda bu kadar ilerleyeceğini  düşünmezdi ama şuanki hali ile Thaini'nin kötü yoluna ilerlemeden önceki halini doğalca yapabilen en iyi kişiydi. Şuanki hali ile Thaini'nin düşünceleri eşleşiyordu. Ama Thaini kötü yoluna saptığında, işte orada afallıyordu. Yine de göz görür derecede Nanren'in kendini sürekli geliştirip durması Ahamon'un onu seçmesi için bir şans yaratmıştı.

***

"Gerçekten iyi misin ?" Nanren elindeki neredeyse bir iki kaşık  yenilmiş tabağa baktı. Durumu konusunda endişeleniyordu.

"İyiyim"
Yun'un sorusunu öylece geçiştirip atması onun derin bir nefes almasına sebep oldu.

"Tamam" gönülsüzce cevap verdikten sonra bir sonraki yemeği daha iştah açıcı yapmayı planladı.

***

Çekimlere başlandığı zaman, 1 ay sürecekti.

Çoktan 2 hafta geçmişti. Film 2 saat sürecekti ve gereken tüm teknik ihtiyaçları Yun fazlasıyla karşılaması nedeniyle geriye kalan sadece oyuncuların yetenekleriydi ki o da iyi oyuncuları çeken Ahamon sayesinde, 1 aya kadar kısalmıştı çekim süresi.

Iki hafta geçti ve çekimler tamamlanmak üzereydi ama çekimler gecikip duruyordu. İlerlemeyi engelleyen ne yazık ki Nanren idi.

Nanren'in oynadığı Thaini karakteri saf olarak başlayan ve karakter gelişimi ile adım adım bu pis yola sapan bir hikayeyi anlatıyordu. Kötüye evrildikten sonra son duygularını da yitiriyordu. Haraketleri tartışılırdı, mantıklıca ama duygusuzca.

Nanren üzerine düşen, Thaini'nin değişim geçirmeden önceki halinin çekimleri tamamlandı. Ama Thaini'nin düşünce değişimi sonrası yaptığı rol epey taklit gibi duruyordu. Bu da birkaç gün çekimleri geciktirdi.

Nanren kötü rolüne uygun olmadığı gibi, Thaini'nin mantığını da anlayamıyordu. Karakterin ikinci haline oldukça uyumsuzdu.

"Kes!"
Ahamon alnına masaj yaparak çatılı kaşlarını yumuşatmaya çalıştı. Çekimler yerinde gitmiyordu ve oldukça huzursuzdu. Çekimleri geciktirerek ya da kötü bir iş çıkararak büyük patronu (Yun'u) kıramazdı!

"Bugün çekimler bu kadar!"

"Yemek molası!"

Nanren'in gözleri karardı. Mürettebat ile iyi anlaştığı söylenemezdi. Bu durumda oluşan kötü niyetli bakışlar üzerinde daha da baskı oluşturuyordu.

"Al!" Eline saygısız bir şekilde yemek kutusu tıkıştırıldı. Yun mürettebatın yemeklerine kadar karşılıyordu. Hatta kalacakları lüks otellere kadar...

Bu da beklentilerin ne kadar yüksek olduğunu göstererek Ahamonun üzerinde büyük bir sorumluluk duygusu hissettiriyordu.

"Şuna bak, bu gereksiz oyunculuk ile mi buraya çıkacak yüzü buluyor ?"

Nanren elindeki kaba bakarak iç çekti.

Yine başladılar.

"Sadece görünüşü için mi seçildi? Onun kadar güzel ve yetenekli binlerce insan var!"

"Tch, belli değil mi ? Yönetmenin yatağına uğramış olmalı"

"Ne ? Yönetmen ? Iyy, iyi bir yönetmen olsa da o şişgo kelin yatakta iyi olacağını sanmıyorum. Ren'in zevki gerçekten eşsiz!"

Nanren'in neyse ki Yun'un yanında uzun süre kalmasıyla öğrendiği bir şey vardı; bunları görmezden gelmek.

Kulak asmayarak kutusunu açtı ve yemeğine başladı. Sözcüklerin git gide çekilemez hale gelmesi nedeniyle iştahını kaybederek kutuyu topladı ve odasına doğru ilerledi.

Otel mürettebata yakındı.

Bugünlerde Yun'un evine gidemiyordu, mürettebata uzak olması nedeniyle gitmesi halinde çekimlere geç kalacaktı.

Onu özlemişti.

Yanına gitmek istiyordu. Onu görmek istiyordu. Canı sıkkındı ve varlığı ona güç veriyordu.

En başından beri, ona huzur ve güven veriyordu, belki de sevgisi bile buna dayanıyordu.

"Ah" iç çekerek yatağa oturdu, omzuna masaj yaparak kolunu oynattı. Rol yapmak biraz germiş olabilirdi.

Özlemi yorgunluğuna ağır basmış olmalı ki, bir süre yerinden kalkmamak isteyecek kadar koltuklan iç içe geçmiş iken derin nefes alarak ayağa kalkarak ceketini aradı.

Kartını buldu, sahte kimliği. Bunu elde etmek zor olmamıştı ama gerçekten kolayca ortaya çıkabilecek bir kimlikti. Sonuçta yetenekleri dâhilinde en fazla buna erişebiliyordu.

Yine de, kimlikte reşit sayıldığı için Ji ailesinin bu filmde oynadığından haberi olmadığı gibi, çekimlerin aceleyle başlaması nedeniyle gözden kaçırıldı. Kolayca bu filme seçildi. Daha fark edilmedi de.

Odasının anahtarını eline aldığı sırada başı döndü, görüşü sarsılarak ve bacaklarından güç çekilirken diz çöktü.

"Sonunda ilaç ise yaradı-" bilinci kapanıyordu, belli belirsizce odada bulunan birkaç silületi seçebildi.

Mürettebattan ve içlerinden biri ona yemeği veren kişi.

"Yönetmenin yatağına girecek kadar yokluktaysan, bunu sevmelisin değil mi ?"

Hangi ara...

Odasına girmişlerdi?

Yere yığıldı.

-Devam Edecek-