SAPLANTI

37.Bölüm

Davet  günü gelmişti. Sabahtan annemlerin evine geldim davet.
Fatih'de Eresin Hotels deydi.
Saçlarıma  dalgalı fön çektirip aralarına örgüler attırdım.

Pudra pembesi kalın askılı  önü ve arkası kare yakalı, boyu diz altında  ama baldırıma kadar derin yırtmacı olup  tüm vücudumu saran bir elbise giydim.

Dinlendirici  gözlüklerimi taktım o partideki kokoş teyzelere, yaşını almış makyaj tüplerine benzemek istemiyordum.
Duru ve tazeliğimi koruyarak Demirkan'nın aklını başından almak istiyordum.
Çünkü o beni genelde gözlüklü saçlarım dağınık ve seksi kıyafetlerle  seviyordu.
Evden çıkmak üzereydim ki gözüme kıreşden gelmiş bahçedeki depo merdivenlerinde oturmuş oyun oynayan Denize takıldı elinde meyve suyu ve nişanda kendinin ve bizim çekilmiş resimlerimizle oyun oynuyordu.

Biraz sohbet ettik bana Demirkan'ı özlediğini söyledi ah  Deniz ah bende Halacım dedim, her çocuk Demirkan'ı severdi çocuklarla arası çok iyiydi. Asiyenin kızıda ona deli oluyordu, ilerde iyi bir baba olacak dedim inşallah benim çocuğumun babası....

Davetin olduğu salona geldim. Telefonum  çalmaya başladı, Alper Bey neredesin Beyza dedi.

Giriş kapısında olduğumu söyledim beni orada bekle dedi ve beklemeye başladım.
Smokinin içinde bayağı fit duruyordu, ama içindeki karakterin çirkinliğini bildiğim için gözüme hiç de hoş gözükmüyordu.

Beni ayakkabılarımdan saçıma kadar süzdükten sonra o gözlüğü çıkarsan da güzel gözlerin gözlerime banyo yaptırsa dedi.
Çıkartıp çantama koydum, kolunu bana uzatıp nefes kesiyorsun dedi koluna girdim içeri ilerliyorduk.

Demirkan'nın kapılarını açmak için bu adamın sulu iltifatlarına tebessüm etmekten başka çarem yoktu.

İçerisi baya kalabalıktı.
Bir şef bize masamıza doğru davet etti oturduk, masa her yeri çok rahatlıkla görebilecek  yerdeydi masaları incelemeye başladım ama hala Demirkan ortalarda görünmüyordu.

Acaba gelmeyecek mi diye kara kara düşünmeye başlamıştım, eğer gelmezse bu gece bu adam ana kadar saat tahammül edebilirdim bilmiyordum.

Geleli 1 saat olmuştu ama hala ortalarda yoktu. İyice umudum tükenmişti.
Alper Bey'in bitmek bilmeyen soruları  canımı sıkıyordu, yemekler sofraya geldiği sırada onu gördüm şükürler olsun gelmişti.

Tabii beni göremezdi ona bayrağa uzak bir masadaydım.

Kendini yönlendirdikileri masaya doğru ilerledi bir sürü adamın ve 2-3 tane kadınının olduğu  bir masaya oturdu ben onu karşıdan rahatlıkla görebiliyorum.
Onun beni görmesi için ya ortalarda bir yerlerde olmam gerekiyordu, ya da kendimi gözüne sokma.
 
Gözlerimi dikmiş onu izliyordum, insanlar dans müziğinin başlamasıyla piste çıktılar.

Alper Bey elimi tutunca kendime geldim. Hadi dans edelim dedi.
Teşekkür ederim dans etmesek dedim.
Madem geldik buraya eğlenmek bizim de hakkımız Feyza dedi.

Feyza demesine tebessüm etmiştim, genelde benimle dalga geçmek için Beyza dediğini biliyordum.

Demirkan'nın  gözüne çarpmak için iyi bir fırsat olduğunu düşünerek kabul ettim, dans pistine doğru ilerliyorduk onun masasına yakın bir yerde dans etmeye başladık.

Bir eli elimde, diğer eli belime dolanmış, beni kendine iyice yapıştırmıştı, aramızdaki mesafeden aslında rahatsız duyuyordum.

Ama gene de mecbur bir müddet katlanmak zorundaydım.

Demirka'nın masasına yakın bir yere doğru dönerek dans ediyorduk, beni gördü mü görmedi mi diye heyecanla bekliyordum.
Eğer ona direkt baksaydım onun orada olduğunu bildiğim  için geldiğimi ve yaptığımı anlayabilirdi. Demirkan böyle konularda çok zeki bir erkekti.
O yüzden onun oturduğu masaya hiç bakmadan, Alper Bey'in söylediği şeylere  tebessüm ediyor.
Başımla onaylıyor, aynı zamanda dans ediyorduk.

Dans bittiğinde masamıza geçtik o tarafa bakmamak için resmen kendimle bir savaş veriyordum.
Alper Bey'in yanında oturan 30'lu yaşlarında biri bana dönerek.

Merhaba siz Mehmet Demirci'nin kardeşi Feyza Hanım sınız değil mi dediğinde öylece kala kalmıştım.

Evet ama sizi tanıyamadım dedim, ben Fevzi Aksoy abinizle daha önce çalışmıştım hukuk işlerine bir süre bakmıştım oradan size hatırladım dedi.
Ben de öyle mi doğrudur şirkete pek gitmiyorum, hatırlayamadım kusura bakmayın  dedim.

O sırada Alper Bey bana dönerek.
Sen  tekstil devi Mehmet Demirci'nin kız kardeşimisin dedi.
Evet anlamında başımı salladım.

Peki benim bundan niye haberim yok dediğinde...

Arkamdan yükselen tehditkar erkek sesi bütün tüylerimi diken diken etmişti.
Sen bunu hangi sıfatla öğrenmek istiyorsun, merak ettim Alper Yılmaz diyen sesi nerede olsa tanırdım Demirkan arkamda tüm heybetinle duruyordu.

Oooo Demirkan Mertoğlu bu ne şeref sizi buralarda görürmüydük dedi.

Ve çalışanımın kim olduğunu sorgulamak için senden izin almam gerektiğini bilmiyordum demesiyle kafamı Demirkan'a döndürdüğümde, gözlerinden ateş çıktığına yemin edebilirdim.

Ne saçmalıyorsun Alper  Feyza'nın seninle ne işi olur dedi.

Bende  Demirkan Bey sakin olurmusunuz, resmi stajımı tamamlamak için.
Alper Bey'in hukuk bürosunda staja başladım.
Bu gecede hukuk büromuzu temsilen buraya geldim.

Bunda ne sakınca olabilir söyler misiniz dedim.

  Demirkan bileğimden tuttuğu gibi beni masadan kaldırdı.
Alper Bey ayağa kalkarak ne yaptığını zannediyorsun sen dediğinde, nişanlımı yanından kaldırıyorum, sakıncası mı var dedi.

Gözlerimi kocaman açmış ona bakıyordum, beni sürükleyerek çıkış kapısına doğru ilerliyordu, çıkış kapısından dışarı çıktığımızda kolumu ondan sertçe çekerek.

Demirkan ne yaptığını zannediyorsun beni içerde rezil ettin, hem ayrıca unuttuğun bir şey var biz artık nişanlı değiliz dedim.

Demirkan ateş saçan gözlerinle bana bakarak, buna sen değil ben karar veririm dedi.

Valeye uzattığı kartla arabanın gelmesini bekliyordu.

Benim arabam var gitmek istediğim zaman kendim giderim dedim, içri dönmek için adım atmıştım, Demirkan hele bir içeri girmeyi dene bakalım, gidip o piçin yüzünü nasıl dağıtıyorum gör dediğinde.

Sessiz kaldım maksadım onu kışkırtmak değil, tekrar onunla birlikte olmaktı.
Ama bunu çok kolay bir şekilde kabullenirsem onu ikna etmek için buraya geldiğimi ve o işi girdiğimi anlardı.
İçeri girip çantamı ve telefonumu alacağım saçmalama istersen dedim.......
Ben gider getiririm bekle Burda dedi.............