Özgürlüğe Aşık Gökyüzü

giriş

Başlangıç tarihinizi buraya bırakabilir misiniz?

●●●

7. yaşım, gözlerimi açtığımda tam karşımdaydı. Ellerini dizlerine sarmış, korkuyla bana bakıyordu. Bakışlarımı ondan ayıramıyordum, ona yaklaşmak istiyordum ama gözlerindeki korku beni durduruyordu.

12. yaşım, şefkatle ona yaklaştığında geriye doğru adımladım. Uzun sarı saçlarını okşadı ve öptü ama 7. yaşımın gözlerindeki korku hâlâ geçmemişti. Küçük parmaklarıyla 12. yaşımın gözyaşlarını sildi, kendininkiler umurunda değil gibiydi.

Ve o geldi, 18. yaşım. Yamuk sarı saçları kısacıktı, gözleri buğuluydu. Ona sarılmak istedim, her şeyin geçeceğini fısıldamak istedim ama titreyen dizlerim buna engel olmuştu. Ne ben onlara bir adım atabiliyordum, ne de onlar korkularından kaçıp bana sığınabiliyorlardı.

Hepsinde hayatın izleri vardı; 7. yaşım korkuyordu, 12. yaşımın tüm vücudu morluklar içerisindeydi, 18. yaşım sessizdi çünkü haykıramamaktan yorulmuştu.

Upuzun saçlı 7. yaşım, gelecekteki kısacık saçlı 18'ine yaklaştı. Minik parmakları onun dudaklarına değdi, ona ses olsun istedi. O küçük yaşında susturulduğu her çığlığın o dudaklardan özgürlüğe karışmasını istedi, 18. yaşım bunu yapacak güçte değildi.

Hepsinin bakışları bana döndü, bunu benim yapmamı istiyorlardı. Yutkundum, ses çıkarmayayım diye dudaklarıma kapanan eller geldi aklıma.

Elimde hissettiğim dokunuşla yanıma döndüm, Özgür elimi tutuyordu. Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı ve dudaklarıma nazik bir öpücük kondurdu, o benim sesim olmuştu.

Gözlerimden akan yaşlarla geri çekildi, kahverengi gözleri umudunu bana aktarırcasına bakıyordu. Bakışlarımı onlara çevirdim, acı içindeki yaşlarıma. Kurtulmak istiyorlardı, özgür olmak istiyorlardı.

Onların daha fazla canlarının yanmasına izin veremezdim, dudaklarımı araladım ve bu yaşıma kadar içimde tuttuğum bütün sessizlikleri haykırmaya başladım.

Çığlığım o kadar şiddetliydi ki, ilk 18. yaşım gülümseyerek denize bıraktı kendini. Onu kurtarmıştım, denizin koyu mavi derinliklerindeydi artık.

12. yaşım sevinçle ellerini çırptı, onun da özgürleşmesine izin verdim.

Ve o kaldı, 7. yaşım. Onu kurtaracak gücü kendimde bulamamıştım, sesim kısılmıştı. Onu o acıdan sıyırmak, çekip almak istedim ama yapamadım. Hep benimle kalacaktı, hep susacaktı.

Ama sonra bir şey oldu, Özgür'ün gözlerinden düşen her yaş onun denizi olmuştu.

7. yaşım, en büyük acıyı o çekmişti.

Onu kurtaran ben değildim, aşık olduğum Özgürlüktü.

●●●

İletişim için:
Instagram - @ozgurlugeasikgokyuzu