Özgürlüğe Aşık Gökyüzü

45

Kırk beşinci bölüm

Karanlıkta yıldızları görmek için, gözlerinizi açık tutmalısınız. -Charles A. Beard

***

"Ne demek istiyorsun?" diye elini masaya vurduğunda gözlerimi ona dikip gülümsemeye devam ettim.

Beni korkutamazdı.

"Anlamanız gerekeni anlattım, Albayım. Fazlası size zarar," dediğimde öfkeyle boğazıma sarıldı. Onu sakinlikle karşılayıp gülümsemeye devam ettim, hiçbir şey yapamayacağını biliyordum çünkü bana ihtiyaçları vardı.

"Açık konuş, artık sabrımın sınırlarındayım." deyince sadece kafamı salladım. O, tereddüt içinde geri çekilirken rahatça oturmaya devam ediyordum, benim bu umursamaz tavırlarım onu daha çok geriyordu.

Kandemirlerin yasası, beş. Herkesin maskesi vardır, görüneni de görünmeyeni de şekillendirmek kişinin kendi elindedir.

Maskem takılıydı, buraya Asaf olarak gelmiştim ama Özgür olarak çıkacaktım.

"Yıllardır peşinde dolandığınız, hapse tıkmak için an kolladığınız Aziz Kandemir'in tek zaafı nedir biliyor musunuz?" dediğimde boğazımdaki ellerini yavaşça kendine çekti.

"Güç, olabilecek en büyük güç onun ellerinde olsun ister. Her zaman en büyük, en güçlü olmak yani. Anlatabildim mi?" dedim. Çatık kaşları düzeldi, demek istediğimi anlamamıştı.

"Bildiğiniz üzere yıllardır tüm dünyada gücüyle tanınan bir oluşum var; en zenginlerden bile zengin, en güçlülerden bile güçlü..." diye anlatmaya başladığımda beni pürdikkat dinliyordu.

"Onu elde etmek isteyen onlarca karanlık güç var, hepsinin tek arzusu o. Aziz Kandemir'in de yıllardır edindiği amaç buydu, kimsenin elde edemediğini elde etmek." dedim ve gülümsedim.

"Kandemir onunla işbirliği yapmak istiyor, tek amacı bu."

***
26.06.2027

Aile.

Aile.

Aile...

Sahi, nedir aile?

Aile bazen tek bir insan bile olabilir, birine bakıp "işte, benim ailem bu." diyebilirsin. Eğer ona güveniyorsan, seviyorsun da demektir.

Benim biyolojik bir ailem vardı, artık varlar. Ama onlardan ayrı bir ailem daha var,bir yuvam... Bana evlilik teklifi ettiği gün demişti ki: "Sen benim evimsin, Gökyüzü. Bırakamam seni, yıkılırım yoksa."

Onu terk ettiğim gece yıkılmıştı, harabeye dönmüştü ve ben de etrafımda ailem olmasına rağmen kimsesiz kalmıştım. Gerçek ailem o'ydu çünkü.

Aren'i alıp Didar ile buluştuğumuz günün ardından yaklaşık bir gün geçmişti ve ben tüm gece düşünmekten kafayı yiyecek duruma gelmiştim.

Asıl oyunu kuran kişinin babam olduğunu söyledikten sonra geri döneceğini söylemiş ve beni orada öylece bırakıp gitmişti. Onu bekleyemezdim, Aren'i annesine götürmek zorundaydım.

Belki de geri dönmüştü ve beni bulamamıştı.

"Sürprizimi görünce çok seveceksin," diyen Deniz'e baktım. Epey heyecanlıydı, benimle çıktığı ilk görevdi. Zaten resmiyette daha yeni başladığım için benim de ilk görevlerimdi ama onunla hiç aynı operasyonda bulunmamıştık.