Mha × Reader || Tamamlandı

𝙆𝙞𝙙 𝘽𝙖𝙠𝙪𝙜𝙤𝙪 𝙎𝙤𝙛𝙩

Can sıkıntısından yazılmış, kısa çıtırlık bir bölüm.

***

Küçük kız(4) kucağındaki bebeğe sarıldı. Ailesiyle piknik için geldiği ormanda kaybolmuştu. Hava kararmaya başladığından beri titriyordu. Hem soğuktan, hem korkudan.

Saatlerdir yürüyordu fakat farkında olmadığı için daire çiziyordu. En sonunda dayanamayacak hale geldiğinde yere çöküp arkasındaki kayaya dayadı sırtını.

Susamıştı, acıkmıştı ve üşümüştü. Ailesine kavuşamayacağını düşünerek korkuyordu. Yan taraftan gelen hışırdama sesiyle korkarak kalktı. Taşın arkasına saklanarak küçük kafasını çıkararak baktı. Onun yaşlarında bir çocuktu bu!

Hala bir umudunun olmasının verdiği rahatlıkla gözleri doldu. Ne zamandır kendini sıkıyordu? O kadar korkmuştu ki bunun farkında değildi.

Kayanın arkasından çıkarak bebeğine sarıldı. Sarışın çocuk kaşlarını çatarak kıza baktı. "Oi! Kimsin sen?!" Diye bağırdı nefretle. Kızı pataklamaktan çekinmeyecek gibiydi.

Küçük kız geri adımladı. Çocuk onu korkutmuştu. "B-ben... Ben kayboldum." Dedi titreyen sesiyle.

Küçük çocuk kıza baktı. Gözleri kızarmış ve dolmuştu. Burnu kızarmıştı. Vücudu titriyordu. Gözleri ve saçları çok güzeldi. Hayır, hayır! Kızın kendisi çok güzeldi. "Tch! Ezik misin?! Benimle gel seni çıkaracağım burdan!" Dedi umursamaz şekilde. Aslında çok umursuyordu.

Kız heyecanla çocuğun yanına gitti. Uzanıp küçük ellerini birleştirdi. "Elini tutabilir miyim? Kaybolmak istemiyorum yine." Dedi masum ses tonuyla.

Çocuk elini tutan ele baktı. Kalbi çarpıyordu. Annesinin dediği olmuştu! Çok dışarıda durduğu için hasta olmuştu. Kızın elini tutup kaybettiği kahraman kartını bulmak için geldiği yolu tekrar gitti. En sonunda evin kapısını çaldı.

Annesi kapıyı açarak ikisine baktı. "Katsuki? Bu kim?" Dedi kaşlarını çatarak.

Katsuki kıza dönüp baktı. Tekrar annesine dönüp konuştu. "O melek. Cennetten düşüp kaybolmuş." Dedi aklına geleni söyleyerek...

***

Otuz yıl sonra, aynı gün bir olay yaşandı Katsuki Bakugou'nun evinde. O gün tanıştığı kızla yıllar sonra evlenmiş, birde çocukları olmuştu. Çalan kapıyla kalktı Katsuki. Karısı yorulduğu için uyuyordu.

Kapıyı açarak küçük kızına baktı. Yanında bir erkek mi vardı? Evet! Katsuki kaşlarını çatarak dişlerini sıktı. O kıskanç bir babaydı. "Natsumi? O kim?" Dedi sinirle.

Küçük kız çocuğa dönüp baktı. Tekrar babasına dönüp konuştu. "O melek. Cennetten düşüp kaybolmuş." Dedi tıpkı babasının geçmişte söylediği gibi.

Ne demişler sonuçta. Tarih kendini her zaman tekrarlar.