Afraid of Falling Inlove✓

CHAPTER 25

Chapter 25

“Good morning, love,” nakangiting bungad sa'kin ni Laurent ng makapasok kami sa opisina n'ya.

“Morning,” nakangiting bati ko din bago naupo sa sofa. “'Di ka nag be-breakfast?” Taas kilay na tanong ko saka n'ya kaya naman napakamot batok nalang s'ya bago tumango.

“Eat with me, please,” sabi n'ya kaya naman tumango nalang ako at nagsimula ng buksan ang mga pagkain na nakalagay malapit sa mesa.

“Masyado naman atang madami 'to,” puna ko ng makitang apat na kahon ata 'yon o anim ang nakita ko.

“Good morning Sir!!” Masiglang sigaw ni ate Sarah ng makapasok s'ya. “Wait, pagkain ba 'yan?” Nakangiti tanong n'ya sa'min.

“Yeah,” sagot ni Laurent.

Napailing nalang ako ng kumislap ang mata ni ate Sarah saka tumingin sa'min ni Laurent na para bang humihingi ng permiso na kong pwede ba s'yang makikain, nilipat ko ang tingin ko kay Laurent na ngayong ay nakasimangot na napangiti naman ako at saka nagkibit balikat.

“Okay,” sagot ko kaya naman agad na umaliwalas agad ang mukha n'ya. “Ikaw? Halika na dito baka maubusan ka,” natatawang sabi ko kaya naman agad na nalukot ang mukha n'ya.

“Ang sarap pala nito, luto mo Sir?”

“Nope, actually Dave cook the pancake for you,” nakangising sabi n'ya kaya naman nabulunan si ate Sarah.

“What the score between the two of you?” Takhang tanong ko saka n'ya pero tanging irap lang ang natanggap ko.

“Shut up Sir!” Ate Sarah hissed.

“Okay, she likes my brother, babe,” natatawang sagot naman ni Laurent kaya lalong naging pula ang mukha ni ate Sarah sa hiya o kilig.

“Kumain ka nalang hayaan mo na 'yan,” saad ko kay Laurent pero nginitian n'ya lang ako at hinalikan sa noo.

Nang matapos kaming kumain ay agad kaming bumalik sa trabaho pero 'di pa man nagtatagal ay meron na namang namemeste.

“Henlooo, Angela!” Sigaw ni Sofia kaya naman agad na nagising ang tulog kong diwa, sobrang busog ko ata. Natampal ko nalang ang noo ko ng mapatingin sa'min ang ibang katrabaho ko.

“Kailangan mo?”

“Tommorow na 'yong party, 'di ba sasama ka?”

“Bukas na ba?” Pag maang maangan ko, tumango naman s'ya at ngumiti. “Hindi ako pwede Sofia, e,”anong dahilan ba pwede, sakto namang dumaan si ate Sarah sa gilid ko naman hinila ko s'ya. “Birthday n'ya bukas and may small celebration din.”

Malungkot naman s'yang ngumiti sa'kin at tumango ang lakas n'yang maka konsensya pero hindi talaga ayoko baka may kung gawin pa 'yan sa'kin or should I say kay Laurent.

“Okay, pero dapat sa susunod sasama ka na,” tumango nalang ako saka ngumiti ng tipid. “Thanks, alis na'ko, byee,” huling saad n'ya at nag lakad na palayo, naramdaman ko naman na kinurot ako ni ate Sarah sa tagiliran kaya naman nahiyaw ako.

“Ano 'yon? Ba't gano'n?!” Inis na tanong n'ya sa'kin.

“Hindi kasi maganda pakiramdam ko do'n,” sagot ko na para bang sapat na 'yon para ipaliwanag ang naging asal ko kay Sofia.

“Nasabi mo na ba may ano?” Umiling naman ako saka ngumiti ng pilit. “Hay! Sabihin mo na, tinangihan mo na't lahat 'di pa din n'ya alam, tarantado!”

“Alam kong alam na n'ya pero 'di n'ya lang inoopen kasi alam n'ya din kung pa'no kumulo ang dugo ko sa baabeng 'yon, okay? Gaga!”

“Tse! Saka 'di ko knows na birthday ko pala ngayon ang alam ko 3 months pa simula ngayon,” sabi n'ya saka bumalik sa pagkaka-upo.

“Alibi alam mo 'yon ALIBI! Minsan ate Sarah wala kang utak,” inis sa sagot ko.

“Alam mo minsan wala kang dede.”

“Hayop ka talaga!” Tinawanan n'ya lang ako at bumalik sa mesa n'ya.

Inis akong bumalik sa trabaho pero agad ding natigilan ng makita ang isang babae na palapit sa'kin ng may matamis na ngiti sa labi.

“Hi,” bati n'ya sa'kin habang humahalik sa pisngi ko.

“Bakit may problema ba?”

“Wala naman gusto lang kitang makita bago ako umalis papuntang States,” saad n'ya at naupo sa kaninang inu-upuan ni ate Sarah.

“Aalis ka? Kala ko ba babawi ka sa'kin?!” Inis na tanong ko pero nginitian n'ya lang ako.

“Mabilis lang naman ako, may kakausapin din kasi ako,” sabi n'ya. Ngumiti nalang ako kahit labag sa loob ang pag alis n'ya nang biglaan.

“Ate, mag-iingat ka nalang do'n,” nasabi ko sakanya.

“Tatlo o apat na araw lang akong mawawala kaya dapat ikaw ang mag-iingat walang mag babantay sa'yo.”

“Duh! Dalaga na'ko 'no.”

“Yeah, aalis na'ko, mag-iingat ka, I love you,” huling sabi n'ya saka yumakap sa'kin ng mahigpit.

“Hey,” napalingon ako sa nagsalita sa likod ni ate Lea.

“Laurent please take care my sister,” mariing bilin n'ya kay Laurent na gad naman nitong tinanguan at ngumiti. “Okay, aalis na talaga ako,” natatawang saad n'ya kaya naman hinila n'ya na ang sarili paalis.

“Where's she going?” Takang tanong sa'kin ni Laurent pero nginitian ko lang s'ya. “Let's eat outside?”

Hindi na n'ya natanong ang tungkol sa'min ni Lea dahil alam na n'ya daw, nong araw na magising si Lea sa hospital ay nagsabi ito sakanya. Ngumiti naman ako sakanya nang humawak agad s'ya sa kamay ko.

“Okay!”

Nakangiti kaming kumain sa isang mamahaling restaurant, no'ng una ayoko pa pero mapilit kaya pumayag na din ako saka sabi n'ya second date daw namin 'to.

“Kilan 'yong first date?” Taas kilay na tanong ko saka n'ya pero nginitian n'ya lang ako malawak. “Wag ka ngang ngingiti ng gan'yan ang sarap sa mata e,” bulong ko pero mukhang narinig ng loko kaya natawa.

“Just. . . eat. . . okay,” natatawang sabi n'ya sa'kin kaya naman inirapan ko nalang s'ya.

Akala ko pabalik na daan 'yong tinatahak namin pero hindi, 'agad akong naguluhan ng makitang tumigil kami sa isang malaking simbahan.

“Ang ganda,” bulong ko habang dinadama ang simoy ng malamig na hangin.

“Gusto ko dito ganapin ang kasal natin,” nakangiting sabi n'ya habang nakatingin sa'kin, humarap naman ako saka n'ya ng may nanunubig na mata.

“Sigurado ka na ba talaga sa'kin,” tanong ko saka n'ya pero pinisil n'ya lang ang pisngi ko habang mahinang tumatawa.

“Yeah, very very sure,” sagot n'ya kaya naman sunod sunod ng nahulog ang luhang pinipigilan ko. “Your crying again,” nakangiwing sabi n'ya habang pinunasan ang pisngi ko gamit ang mga kamay n'ya.

“Ang saya ko at swerte na din kasi ikaw 'yong binigay ng diyos sa'kin akala ko no'n wala nang mag mamahal sa'kin at mas lalong akala ko no'n 'di na'ko mag mamahal pero ito ako ngayon nasa harap ng taong mahal na mahal ko,” saad ko habang nakangiting umiiyak.

“I love you more,” saad n'ya saka unti unting nilapit sa'kin ang mukha n'ya at naramdaman ko nalang ang malambot n'yang labi na dumampi sa labi ko.

Masaya na may halong takot kasi wala pa 'yong totoong laban na haharapin naming mag kasama.

Pero wala na'kong pake sa laban nahaharapin namin kasi alam ko na kakayanin namin 'yon ng hawak kamay.