Afraid of Falling Inlove✓

CHAPTER 39

Chapter 39

Hindi ako makapaniwala sa bilis ng nangyari sa'min. Laurent besides me sleeping peacefully. Like nothing happened in the past. Now I can finally say that I'm happy.

Tumagilid ako nang higa para matitigan nang mas maayos ang mukha n'ya, yes, he's features change but he's just the same Laurent I meet years ago.

Matapos ng usapan namin ay masasabi kong maayos na kami, I explained everything to him and he also explain his side and I fully understand him. He was hurt, he feel betrayed by the woman he love.

Naandito pa rin kami sa private island kung saan ginanap ang engagement ng pinsan n'ya. At nalaman ko rin na kaya pala s'ya sinabihan ni Ate Sarah ng congrats dahil pala successful ang panibago n'yang company.

Iniwan ko lang saglit nagpayaman na lalo.

Hinaplos ko ang pisngi n'ya bago humalik rito, naramdaman ko din na humigpit ang yakap n'ya sa'kin kaya umayos na'ko nang higa at yumakap na rin pabalik.

“'Wag mo'ko pag nasahan ng ganitong oras, buhay na buhay pa naman—”

'Di n'ya natapos ang sasabihin dahil agad kong hinarang ang kamay ko sa bibig n'ya. Ang baboy ng bibig nito.

Nakapikit s'ya ng sabihin 'yon kaya ngayon ay dahan dahan na s'yang nangmulat ng mata.

“Baby, I know you miss me that much pero 'wag mong kasanayan na—”

“Shut up,” I said cutting him off. He just smiled to me and nodded like he understands what I meant.

We stayed another hours in bed before we decided to eat breakfast.

I eat breakfast silently, s'ya naman ay kumakain din kung minsan may kausap s'ya sa telepeno dahil sa trabaho. Vacation pero nakukuha n'ya pa ring isingit ang trabaho. I let him finished what he was doing in his phone, I'm done eating now s'ya naman ay wala pa sa kalahati.

I give him look 'finished your food or else ' he instantly pit down his phone and finished his food.

“What do you want to do, honey?” Tanong n'ya sa'kin ng matapos s'yang kumain.

“Swim,” maikling sagot ko. Tumayo na'ko nag lakad na palapit sa dalampasigan.

Ang sarap ng ihip ng hangin masarap din ang tunog ng paghampas ng alon sa kung saan. Naramdaman ko naman ang kamay ni Laurent na pumulupot sa bewang ko. Napangiti naman ako dahil don. We enjoyed the view, before we swim.

I enjoying this moment of us, playing with the water, naghahabulan na parang magbata at magsasabuyan ng tubig saka tatawa ng malakas.

I missed him so much. I miss his laugh, his smiles, and also his attitude.

Attitude ng lalaking 'to daig pa babae.

Naligo lang kami sa dagat hanggsa mag sawa na, dito na rin namin naisipan kumain ng lunch may mga upuan naman kung saan pwedeng maglagay ng pagkain.

Binigay ko sakanya ang hipon, kinuha n'ya naman 'yon at binalatan at ibinalik sa plato ko. Ganon ang ginagawa n'ya habang kumakain kami. Sinubuan n'ya rin ako at ganon na rin naman ang ginawa ko sakanya. We enjoyed eating our lunch while watching the kids playing in water.

I also miss Rafa.

“I miss Rafa,” naisaboses ko nalang 'yon kaya tumingin ako kay Laurent. “Where he is, anyway?”

“He's in States with his Tito David,” sagot naman nito.

“I want to see him.”

“Yes, you will see him for now let's enjoy each other's company,” ngumiti naman ako sakanya bago bumalik ulit sa panonood sa mga bata.

“I'm happy,” bulong ni Laurent sa'kin mula sa likod.

“Me too,” ngumiti ako sa kawalan, yumakap na tuluyan sa'kin si Laurent mula sa likod.

Ang sarap sa pakiramdam na makasama mo ang mahal mo, ang sarap din sa pakiramdam na maramdaman mong ayaw ka na n'ya ulit mawala pa sakanila.

Masasabing swerte ako sa mga kapatid, kaibigan, pero dito, ito na ata ang malaking swerte na dumating sa'kin.

Happiness and love are two important things in this world. Hindi madaling mahanap o makita nang sabay ang ganito.

Kaya swerte mo nalang kung makita mo ito sa isang tao. Sometimes we're happy but there's no love, aanhin mo ang saya kung wala namang pagmamahal di ba?

Having happiness and love in one person is like your winning a lottery, once in a lifetime. Winning.

The risk that I did is worth it.

When I found out that I'm falling inlove, I felt scared but I overcome it. And let myself to be inlove.

Love is like your also risking your whole life. I did the risk and now the risk that I did is worth it.

And also I grab the opportunity to be love and to care.

We all deserve to be love and to care.

We all deserve the happiness.

'Wag n'yong hayaan na ang takot palaging manaig. Labanan mo para makita mo at masabi mo talagang all things are worth to take risk.

'Di natin malalaman ang ibig sabihin ng pagmamahal at kasiyahan kung tayo mismo ay hindi pa ito nararamdaman.

Umuwi na kami ng Manila ni Laurent kinabukasan, hinatid n'ya ako sa bahay ni Ate Lea. Ayaw n'ya pa akong hinatid don pero nagpumilit na'ko. Kailangan din namin magpahinga galing sa mahabang byahe.

“Ang bruha, nadiligan ka?” 'Agad namula ang buong mukha ko dahil sa sinabing 'yon ni Ate Sarah.

Ang bibig talaga nito walang preno.

“Hala,” gulat na sabi nito napatakip pa nang bibig ng makita ang naging reaksyon ko. “Seryoso?”

“Sarah, let Angela rest bago mo bulabugin ng kung ano anong tanong,” tumango si Ate Lea sa'kin bago ngumiti nang kakaiba.

Tssk. Walang duda magkapatid nga.

Tumango pa'ko sakanila bago pumasok sa sariling kwarto at nahiga. 'Di naman ako nahirapan matulog dahil dala na rin siguro sa pagod.

Nagising nalang ako nang maramdaman ko ang munting halik sa labi at pisngi ko kaya dinilat ko na ang mata ko.

Bumungad sa'kin si Laurent na ngumiti pa ito sa'kin bago yumakap.

“Bakit?”

“Nothing, I just miss you.”

“Nagkikita palang tayo.”

“Eh, I miss you.”

Natawa nalang ako dahil parang bata itong nag uungot sa'kin.

“I have a surprise to you.”