"ေမးလို႔လား ငါကမင္းဘာလို႔သူ႔ကိုေခါင္းစီးေပးတာလဲဆိုတာကိုေရာ သိခ်င္ေနမယ္ထင္လို႔လား"
"ဘာလဲမသိခ်င္ဘူးလား"
"ေျပာၾကည့္ေလ ရင္ထဲေပါ့သြားတာေပါ့"
"ဟားဟား ကိုကိုကသိပ္လည္တယ္၊ဒီေန့ကသူ႔ေမြးေန့ေလ အဲ့တာေမြးေန့လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေခါင္းစီးေပးပါဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကစီးေပးတာ"
"ေစာက္ဆန္းႀကီး"
"ေစာက္ရူးမေလ"
"ဟင္ မင္းညီမဆို"
"ညီမလဲ သူရူးေနတာ ေဘးကၾကည့္ရံုနဲ႔သိတာပဲ၊ဘာေတြေျပာမွန္းမသိဘူး ပန္းေတြအေၾကာင္းေျပာလိုက္နဲ႔"
"သူက new yearကတစ္ေယာက္မလား"
"ကိုကိုကမွတ္မိေနတာလား"
"အင္း အစကမင္းကိုေတြ့ဖူးတယ္လို႔ထင္ေနမိတာ ဒီေန့သူ႔ျမင္မွ မွတ္မိလာတာ"
"ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္က ကိုကိုမမွတ္မိဘူးထင္ေနတာ"
"ငါလဲမသိဘူး သူ႔အလိုလိုကိုမွတ္မိေနတာ"
"ဒါဆို ကိုကိုကေရာ ဒီေန့ဘာလို႔မနန္းနဲ႔ေတြ့တာလဲ"
"ဒီတိုင္း...ကိစၥေလးရိွလို႔ပါ"
"ဘာကိစၥလဲ"
"မင္းစည္းေက်ာ္ေနတယ္မထင္ဘူးလား"
"စည္း ဟားဟား ဘာလဲဆရာနဲ႔တပည့္ဆိုတဲ့စည္းလား"
"အို...ဒါကလြဲရင္ဘာစည္းရိွေသးလို႔လဲငါတို႔ၾကားမွာ"
"ကိုကို တကယ္ေျပာေနတာလား"
"ငါကေနာက္ေနတယ္ထင္လို႔လားဇာမ္"
အၾကည့္ခ်င္းစံုလ်ွက္ မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္ကာ ေမးလာတဲ့ကိုကို႔အေမးေၾကာင့္ ျပန္ေျဖစရာအေျဖကမရိွ၊ဒီစကားကရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ေအာင့္ေနေအာင္ထိ ခံစားေစမွန္းကိုကိုမသိတာျဖစ္မယ္
"မထင္ပါဘူးကိုကိုရာ ကိုကိုကသိပ္ေတာ္လြန္းတယ္"
အေျဖျပန္မလာတဲ့ေနွာင္းမ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ၾကည့္ကာ ဇာမ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားက..
"ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးပီးကစားတဲ့ေနရာမွာေလ....ဒါေၾကာင့္ကိုကိုဆရာ၀န္ျဖစ္ေနတာျဖစ္မယ္"
YOU ARE READING
မောင့်နှောင်းငယ် (Complete)
Romanceမောင့် အချစ်က ဘယ်က စတင်မှန်းမသိ ကိုကို့ရဲ့ ဂျုတီကုတ်အဖြူလေးနဲ့ လိုက်ဖက်လွန်းတဲ့ အသားဖွေးဖွေးလေးကိုလား ဆေးထိုးအပ်ကိုင်တဲ့ လက်လှလှလေးတွေကိုပဲ စွဲလမ်းမိသွားတာလား လူနာတွေကို ဂရုတစိုက် ကြည့်ရှုပေးတတ်တဲ့ မျက်ဝန်းလှလှလေးတွေလား ကျွန်တော့်အချစ်က အစမရှိ အဆုံး...
