မနက်မိုးလင်းတဲ့ထိ ဇာမ့်ရင်ခွင်ထဲမှာအိပ်မိသွားသည်။ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့သူရဲ့ လက်မောင်းပေါ်မှာ တစ်ညလုံး အိပ်ခဲ့သည်ကို ပြန်တွေးရင်တော့ အနည်းငယ်ရှက်မိသည်။ဇာမ်က ခေါင်းအုံးအပေါ်မှာအိပ်နေပြီး လက်တစ်ဖက် ဆန့်ထုတ်ထားသည်။ထိုလက်ပေါ်မှာတော့နှောင်းအိပ်သည်။နောက်ပြီးကျန်လက်တစ်ဖက်က နှောင်းရဲ့ခါးကိုပွေ့ဖက်ထားသည်...
မိုးလင်းတော့လဲ နှောင်းကအရင်နိုးလာခဲ့သည်။စောစောထတတ်သည့်အကျင့်ရှိတာကြောင့် မျက်လုံးကပုံမှန်အိပ်ယာထချိန်တိုင်း အလိုလိုပွင့်လာခဲ့သည်။
ထို့နောက် သူ့ကိုပွေ့ဖက်ထားသော ရင်ဖက်တစ်စုံကို အသာအယာမွှေးလိုက်တော့ ဇာမ့်ကိုယ်သင်းနံ့လေးထွက်ပေါ်လာသည်။နှောင်းဇာမ့်ဆီကရတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ကိုအမှန်တကယ်သဘောကျမိသည်။မိမိကိုယ်တိုင်ကလည်း ထိုအရာနဲ့အသားကျနှင့်နေပြီဖြစ်သည်။ထို့နောက် အိပ်ပျော်နေသော မျက်လုံးတစ်စုံ၊ပြေလျှော့နေသော မျက်ခုံးမွှေးတို့ကို နှောင်းလက်ဖြင့် အသာအယာ ထိကိုင်လိုက်တော့ သူ၏လက်များကနှောင်းလက်ကိုလာတားဆီးသည်။ဇာမ်မျက်ခုံးမွှေးတို့ကိုထိကိုင်နေသော လက်ကို ဇာမ့်လက်တစ်စုံက ဖမ်းဆီးထားပြီး...
"ငြိမ်ငြိမ်နေလေဗျာ ကျွန်တော်အိပ်နေတာကို"
ပြောပြီး နှောင်းလက်ကို သူ့ပါးပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။နှောင်းဆုပ်ထားသည့် လက်သီးတစ်စုံကို ဖြန့်လိုက်ကာ ဇာမ့်ပါးကိုင်သေသေချာချာကိုင်လိုက်သည်။
ထို့နောက်..
"အင်းအိပ်လေ မင်းက ငါကထတော့မယ်"
နှောင်းခါးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်လိုက်တော့ ဇာမ်မင်းဆက်ရင်ဖက်နဲ့ နှောင်းမျက်နှာနဲ့ နီးကပ်သွားလေသည်။
"မောင်လို့ခေါ် ကျွန်တော့်ကိုမောင်လို့ခေါ်"
"မခေါ်နိုင်ပါဘူး သူကျသူများကိုခင်ဗျားတဲ့"
ထိုအခါ ဇာမ်မင်းဆက်က သူ့ရင်ဖက်နားက နှောင်းစစ်နဖူးကိုငုံနမ်းလိုက်ပြီး
"မောင်ကဒေါသထွက်သွားလို့ပါဗျာ"
"အဲ့ဒါနဲ့ခွင့်လွှတ်ရမှာလား"
YOU ARE READING
မောင့်နှောင်းငယ် (Complete)
Romanceမောင့် အချစ်က ဘယ်က စတင်မှန်းမသိ ကိုကို့ရဲ့ ဂျုတီကုတ်အဖြူလေးနဲ့ လိုက်ဖက်လွန်းတဲ့ အသားဖွေးဖွေးလေးကိုလား ဆေးထိုးအပ်ကိုင်တဲ့ လက်လှလှလေးတွေကိုပဲ စွဲလမ်းမိသွားတာလား လူနာတွေကို ဂရုတစိုက် ကြည့်ရှုပေးတတ်တဲ့ မျက်ဝန်းလှလှလေးတွေလား ကျွန်တော့်အချစ်က အစမရှိ အဆုံး...
