SARCALAR (TAMAMLANDI)

0.3

Medya: Tekrar söyleyeyim dedim, koyduğum şarkıların bölümlerle çok bir alakası yok ama siz okurken dinleyebilirsinizz.

Yaklaşık 1 saattir dans ediyordum. Zamanın nasıl geçtiğinin farkına bile varmamıştım. 

Kapı tıklatıldı. İçeriye girmesini söyledim ve girdi. Gelen Kerem'di. 

"Şu müziği kapat. Bütün evde yankılanıyor" 

"Ve sen bunu 1 saat geçtikten sonra söylüyorsun" dedim nefesimi düzene sokmaya çalışarak.

"İbnelik değil mi?" 

"En büyük ibne sensin zaten canım" 

"Neyse şu müziğin sesini kıs ve bu evde bir daha dans etme" dedi ve kapıyı çarparak çıktı. Göt.

Sizce ben onu dinleyecek miydim. Tabi ki hayır.

Çok terlemiştim ve oda ter kokuyordu normal olarak. Camları açtıktan sonra banyo yaptım. 

Banyodan yaklaşık 15 dakika sonra çıkmıştım. Üzerime gündelik kıyafet giyindim ve aşağıya indim. Sabah düzgün kahvaltı yapamamıştım ve açtım. O sıra da aklıma Hürrem Sultanın sözleri geldi. 

AÇIM BEN, YEMEK İSTİYORUM.

Sırıtarak mutfağa girdim. Pars su içiyordu benim girdiğimi görünce yüzündeki ifade düştü.

"Neye sırıtıyorsun" diye sordu bardağı mutfak tezgahına bırakarak.

"Sanane" 

"Aaa sana öğretmediler mi büyüklerinle saygılı konuşman gerektiğini" dedi alaylı sesiyle.

"Yok öğretmediler, ne yapacaksın" 

"Belli öğrenmediğin" dedi ve omzuma çarparak mutfaktan çıktı.

Şu an aç olduğum için hiç bir şey düşünemeyecektim. Buzdolabına yöneldim ve kapağını açtım. Bizim evin aksine ağzına kadar doluydu. Kaşarı yani Kerem'i -ay bugünde çok iyiyim- ve salamı çıkardım. Masanın üstünde ekmek te vardı. Sandviç yaptım ve hızlı hızlı yedim. Konu yemek olunca gözüm hiçbir şey görmüyordu.

"Kızım acıktın mı söyleseydin Sevim'e söylerdim hazırlardı bir şeyler" dedi Yeşim Hanım. Geldiğini fark etmediğim için irkildim.

"Yok Yeşim Hanım sağ olun ben hazırladım bir şeyler" gülümsedi.

"Kızım bizim çocukların kusuruna bakma. Beren gerçekten bize çok zor günler geçirttirdi"

"Bakın Yeşim Hanım onların beni aşağılaması veya benzer bir şey yapması beni kırmaz veya üzmez. Ben gerçekten oradan oraya vurulmaya alışığım. Sorun bu değil. Evet sizde haklısınız Beren size zor günler geçirttirmiş gibi duruyor ki bu konuda hiç bir fikrim yok. Ama benimle biraz empati kurmaları lazım çünkü bunları ben değil diğer Beren yaptı. Onların sinirini benden çıkarmasına izin veremem. 18 ime az kaldı zaten giderim buralardan. Şimdilik idare etsinler" 

"Kızım öyle deme, iki tarafta birbirine önyargılı zaman geçtikçe bu önyargıların kırılacağına inanıyorum." 

"Bilemeyiz" dedim ve ağzımı peçeteyle sildikten sonra kalktım. 

"Akşam yemeğinde görüşürüz Beren" 

"Görüşürüz" 

Mutfaktan çıktım ve odama yürüyordum ta ki iri bir beden yolumu kesene kadar. Abi herkes alışmış yol kesmeye. Benim gibi olun yol değil yakışıklık erkek kesin.

"Beren kısa tutacağım kızım. Bu senin yeni kimliğin senden Sarca soyadına geçmeni istiyorum. Biliyorum çok zor bir şey ama lütfen düşün. Bir de senin kaydını okulumuza aldırdık. Özel Sarca Koleji. Milan ve Kerem de o okulda. Son olarak bu senin kredi kartın ve telefonun. Bu evde herkesin kendi kredi kartı vardır ve ben senin de olmasını istiyorum. Lütfen bunu kabul et .17 yıl zaten ayrı kaldık birbirimizden" sesi hüzünlü gelmişti. Daha fazla kırmamak için kabul edecektim.