SARCALAR (TAMAMLANDI)

1.8

Gördüğüm rüyayla irkilerek uyanmıştım. Kabuslarım sahalara geri dönmüştü.

(araya giriyorum ama ben de bir rüya gördüm ve çok değişikti. ablam rüyamda hamileydi. şimdi gayet normal diyeceksiniz ama işin garip tarafı ablam evli değil ve ABLAM KAPALI ARKADAŞLAR rüyamda da kapalıydı ve evli değildi)

Nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Fakat işim zordu.

Sonunda başarılı olunca adımlarımı mutfağa yönlendirdim. Soğuk bir su iyi gelecekti.

Dolaptan sürahiyi çıkardım ve bardağa boşalttım. Tek yudumda içtim suyu.

Mutfağın kapısında adım sesleri işittim. Kafamı kapıya çevirdim, Milas abim gelmişti. Henüz onlara abi dememiştim. En azından sesli olarak.

"Uyuyamadım mı" diye sordu.

"Yok. Sen?" dedim.

"Ben de uyuyamadım. Su içmeye gelmiştim."

(Niye herkes su içiyor amk dediğinizi duyar gibiyim aşdmslfmsldmls)

Buzdolabına geçti ve su aldı. Bardağa boşaltarak içmeye başladı.

"Yüzün bembeyaz olmuş. İyi misin?" Diye sordu.

"İyiyim sadece kabus görmüşüm" dedim.

"Bilmez miyim kabus dolu geceleri" dedi sessiz sessiz. Ama tabi ki mükemmel duyulara sahip olduğum için duymuştum.

"Anlatmak istersen.."

Bir kaç dakika cevap vermedim. İkilemdeydim açıkçası. O da cevap vermeyeceğimi anlamış gibi arkasını döndü.

"10 yaşındaydım" dedim ve derin bir nefes aldım.

Arkasını döndü. Yanıma gelip sandalyeye oturdu.

"Ablam vardı benim. Öldü." Kal gelmişti Milas abime. Gözlerinde ki şefkati ve acıyı görebiliyordum.

"Bir gün odamda oturuyordum. Ablam ve Meltem evde değildi. Ablam bizi o evden kurtarmak için çabalıyordu. Evde sadece ben ve Harun vardı. Mutfakta pis bulaşıklar var dı. Odama geldi ve onları toplamamı söyledi. Geri çeviremezdim. Ben de bir şey  demeden mutfağa geçtim. Bulaşıkları makineye yerleştiriyordum. Harun mutfakta oturuyordu salak salak konuşuyordu, tehtidler savuruyordu. Ellerim titriyordu. Son bir bardak kalmıştı ellerim titrediği için bardağı düşürdüm. Yere düştü ve kırıldı. Harun bağırmaya ve vurmaya başladı. En sonunda yetmiş gibi durdu ve bağırarak odama gitmemi söyledi. Ağlamıyordum. Harun'un karşısında ağlamamıştım hiç. Ta ki o güne kadar" sustum bir süre. Milas destek vermek istercesine elini koluma koydu.

"Odama geçtim. Yatağıma oturdum ve duvara bakmaya başladım. Alt dudağımı kemiriyordum çünkü evde kimse yoktu ve korkuyordum. Gözümden yaşlar akıyordu. Sonra adım sesleri duydum. Harunundu. Kapıyı açtı ve beni kolumdan sürüklemeye başladı. Odasına götürdü ve yatağının üstüne attı beni. Kolumdan tuttuğu an ne yapacağını anlamıştım çünkü gözlerinde görmüştüm. İlk defa o gün yalvardım ona. Bedenimi yaralayabilirdi buna dayanabilirdim. Ama ruhuma dokunmasına dayanamazdım. Pantolonunun tokasını açtı. Altındaki her şeyi çıkardı ve benim altındakilere yöneldi" anlatırken bile zorlanmıştım. Milas ın gözlerinden yaşlar akıyordu. Aynı zaman da benim de. Derin bir  nefes alarak devam ettim.

"Altımda kileri çıkardı ve içime girdi. O anki acıyı sana anlatamam. Bağırıyordum delice. Ben acıyla o zevkle inliyordu. İçimden çıktı ve ensemden tutarak beni erkekliğiyle hizaladı" açık açık anlatıyordum çünkü bunu yapan insanlar utanmıyordu da ben mi anlatırken utanacaktım.