SARCALAR (TAMAMLANDI)

0.1

Medya: Yine beğendiğim bir şarkıyı koydumm.

"Ben kendi kızımı istiyorum" dedi Harun, doktor cümlesini bitirir bitirmez. Zaten beni kendi kızı gibi görmüyordu ama bu kadar kolay vazgeçmesini konduramıyorum.

"Ay evet evet bende kendi babamı istiyorum" dedi diğer karıştırılan kız. Lan ne kadar kolay vazgeçti.

"Abi bu kadar kolay mı ya? 17 yıl az değil" dedim. kız hiç umursamıyordu beni.

"Beren bu güne kadar bize her ne kadar kötü ve zor günler geçirtsende yine de biz de seni kızımız olarak büyüttük 17 sene. Kalk ta bari vedalaşalım" dedi Beren'in yanında oturan kadın. 

"Ne vedalaşacağım be ben sizinle" dedi Beren. Kadının yüzü düşmüştü.

"Boş ver Yeşim, zaten bizi sevdiği pek söylenemez" dedi Yalın Bey. Doktor test sonuçlarını söylerken duymuştum adını.

"Haklısın yalın" dedi Yeşim Hanımda. 

"o zaman herkes kendi çocuğunu alıyor" dedi Harun. 

Zaten bana söz hakkı verilmemişti. O eve gitmek pek istemiyorum ama başka çarem yok. 

"Sanırım öyle oluyor. Gel kızım yanımıza" dedi Yeşim Hanım. Yanlarına doğru yürüdüm ve durdum.

"Aaaaa bizimle vedalaşmayacak mısın güzel kızım" dedi Harun. 

O an 17 yıldır yapmak istediğimi ama çok saygılı(!) bir insan olduğum için yapamadığım şeyi yaptım. 

Orta parmağımı kaldırdım ve kimseyi beklemeden odadan çıktım.

İsterlerse arkamdan terbiyesiz diyebilirlerdi. Kimsenin hakkımda ne düşündüğü umurumda değildi.

Yeşim Hanım, Yalın Bey  ve benim yaşlarımdaki erkek çocuk ta gelince arabaya bindik. Yalın Bey talimat verince şoför eve doğru sürmeye başladı. 

Bugün hava çok güzeldi. 

Eve varana kadar camdan dışarıyı izlemiştim. Yarım saatin ardından büyük bir villanın önünde durdu araba. Oha bunlar 4 kişi burada mı yaşıyorlardı. 

"Siz dört  kişi bu kadar büyük evde birbirinizi bulabiliyor muydunuz" dedim kendimi tutamayarak. Yeşim Hanım güldü.

"Dört kişi olduğumuzu kim söyledi" dedi ve eve doğru yürüdü.

Biz de arkasından ilerledik. Evin kapısının önüne geldiğimizde durduk ve Yeşim Hanım kapıyı tıklattı. Çok geçmeden 45-50 yaşlarında bir kadın kapıyı açtı. Sanırım evin işlerini yapan kadındı. Hizmetçi demeyi sevmiyordum. 

"Hoş geldiniz" dedi güler yüzüyle kadın.

"Hoş bulduk Sevim" dedi Yeşim Hanım'da.

İçeriye ayakkabılarla girdik. Evet ayakkabılarla. Her neyse içerisi baya büyüktü. İlk girdiğinizde sizi ikiye ayrılan merdivenler karşılıyordu. Cidden zenginlerdi.

Yeşim hanım salon olduğunu tahmin ettiğim yere doğru yürüdü bizde onu takip ettik. Salon epey büyüktü. Koltuklarda salaş şekilde oturmuş 5 oğlan vardı. Bir dakika lütfen bunlar benim biyolojik abilerim olmasın. Wattpad te miyiz amk. Yeşim hanıma helal olsun valla 7 çocuk doğurmuş kadı ve fiziği çok güzeldi.

Her neyse  şurada 1 yıl kaldı 18 ime. Sabretmem gerekiyor. Her ne kadar Yeşim Hanım çok kibar biri olsa da alışabileceğimi düşünmüyorum.

Yeşim Hanım öksürdü ve "Çocuklar toparlanın" dedi. Yeşim Hanım'ın öksürmesiyle hepsi toparlandı. Tek tek beni süzdüler, rahatsız hissettim ve yüzümü buruşturdum.