SARCALAR (TAMAMLANDI)

0.9

2 saattir Rüzgar'la kahvelerimizi almış, sahilde oturuyorduk. 

"Rüzgar, Rüzgar'ın saçlarını savuruyor" dedim ve güldüm.

(mükemmel espri yeteneğimi sorgulamayın GFHDSJKALDH)

"İğrençti" dedi ve gözlerini devirdi.

"O senin iğrençliğin canım" 

"Aynen" 

"Şöyle bir yürü-" cümlemi bölen telefonumun melodisiydi. Cebimden çıkardım ve kimin aradığına baktım. Mantıken.

Tanımadığım bir numara arıyordu. Açmamam için bir sebep göremediğim için açtım.

"Ne var" 

"Kızım biraz kibar olsana" dedi Rüzgar.

"Ne kibar olacağım be" dedim ben de.

"Alo ,Beren Kerem ben. 2 saat oldu öyle evden çıkınca merak ettim. Neredesin."

"Uffff Yalın Bey arattı dimi. Yoksa sen ve beni merak etmek? işte buna inanmam"

"İster inan ister inanma. Tekrar soruyorum neredesin iki- Beren"

"Rüzgar'la oturuyoruz" 

"Yine o piçlesin yani"

"Rüzgar hakkında doğru konuş" 

"Neyse ne, artık gelsen mi diyorum eve"

"Yo, ben demiyorum. Senin demende çok etkili olmadığına göre, Rüzgar'la oturmaya devam ediyorum." 

"Neyse seni merak edende kabahat. İstersen hiç gelme umurumda değil" dedi ve suratıma kapattı. Açıkçası üzülmüştüm en azından böyle söylemesini beklemiyordum.

"Ne oldu" düşüncelerini bölen Rüzgar'ın sesiydi.

"Kerem aramış neredesin diye. Boş yaptı kapattı boşver. Şey diyeceğim ya bu gecelik sende kalabilir miyim, biraz uzak durmaya ihtiyacım var da"

"Bunu sorman hata prenses. Kapım sana her zaman açık biliyorsun" 

"Teşekkür ederim."

"Hadi kalkalım artık, götümüz donacak soğuktan"

"Haklısın" dedim gülerek. 

Biten kahvelerimizi çöpe attık ve Rüzgar'ın evine doğru yürümeye başladık.

"Sabah okul var, eşyalarını almamamızı ister misin" diye sordu Rüzgar. Aslında fena fikir değildi.

"Olur" dedim tebessüm ederek, kolunu omzuma attı ve bu sefer yönümüzü Sarca villasına yönelttik.

15-20 dakikalık bir yürüyüşün ardından villanın önündeydik.

"Sen burada bekle, ben eşyalarımı alıp geliyorum"

"Tamam"

Kapıyı çaldım, açan Sevim ablaydı. 

"Hoş geldin kızım, herkes seni merak ediyordu." 

"Hoş buldum, hoş buldum da neden herkes beni merak ediyor. Çok umursadıklarını sanmıyorum."

"Artık geç kendir gör kızım" 

İçeriye girdim, kimseyle muhattap olmak istemiyordum ama Sevim Ablanın dedikleri dikkatimi çekmişti. Salona uğrayıp odama geçecektim.

Bütün aile üyeleri tedirgin bir biçimde koltuklarda oturuyordu. İçeriye girdiğimde bütün gözler bana döndü.