My Sunshine

CHAPTER 39

I still can't forget what happened during our first monthsary. The romatic candle lighy dinner, I really enjoyed it. Stell stayed with me at the condo that night, we slept next to each other. Malinaw na malinaw pa sa memorya ko at sa pandinig ko na kinantahan niya ako noon. I had a hard time in sleeping that night kaya naman kinantahan niya ako. His voice is very soothing, ang sarap pakinggan.

Ilang linggo na rin ang nakalipas pagkatapos non pero parang kahapon lang nung nangyari 'yon. Naging mabilis ang paglipas ng mga araw, hindi ko na namamalayan.

I heared from Stell that their group will be having a concert in a few months. I wanna watch their concert so he can expect that I'll be there in the crowd, watching and cheering for him. And because they are preparing for their concert, it means magiging busy nanaman siya. Ipinaalam naman niya sakin na baka hindi sila makakauwi sa condo ng araw-araw dahil sa paghahanda nila. I understand it though, as long as he will update me. But still, I will miss him.

Nag-grocery ako ngayon at pabalik na ako sa condo. Mabilis naubos yung stocks ko sa condo dahil madalas nandoon si Stell, hindi na ako madalas mag-isa kagaya ng dati.

May malapit lang na grocrery store sa condo kaya naglakad nalang ako, para may excercise. Nang biglang may tumawag sakin. Kinuha ko ang phone ko sa sling bag ko tsaka tinignan kung sinong tumatawag. Nagulat ako nang si Kuya 'yon. Sinagot ko nalang 'yon, baka importante eh.

"Yes Kuya?" pagsagot ko sa tawag.

I didn't hear anything from him kaya nagtaka ako. Maybe he just accidentally dialed my number? Ibaba ko nalang sana 'yon dahil malapit na ako sa condo nang bigla nang magsalita si Kuya. Yung boses niya, malat, parang galing sa pag-iyak.

"Nasan ka?"

Nag-aalala ako pero nagtaka naman ako dahil sa tanong niya. He's asking me where I am as if naman makikita niya ako eh nasa Bicol siya.

"Why?" I asked. "Tsaka bakit ganyan yung boses mo? Did you cry?" I asked him worriedly.

"Nandito ako sa Manila. Saan nga yung condo mo? I need someone to talk to."

I didn't hesitate to tell him where my condo is kahit na naguguluhan ako kung bakit siya nandito sa Manila.

My god, looks like my brother has a problem and he really needs someone to talk to. I know Kuya, nagkakaproblema siya pero madalas sinasabi niyang okay lang siya o kaya niya at hindi rin siya madalas mag-share ng mga ganon kaya naman nag-aalala ako ngayon.

Nagmadali na ako para makauwi. Agad kong inayos yung mga pinamili ko at nilagay 'yon sa dapat kalagyan. Chineck ko rin yung buong unit ko kung maayos at malinis ba 'yon, baka mapagalitan niya pa ako na makalat yung place ko.

Bumaba rin kaagad ako sa lobby para hintayin si Kuya. Habang hinihintay ko siya ay hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi mag-isip kung anong nangyayari sakaniya.

"Azie."

I heared a familiar voice called my name kaya napatingin ako sa paligid. And I saw Kuya walking towards me. Nahalata ko agad ang mugto niyang mga mata, umiyak nga.

I didn't hesitate to hug him. Narinig ko pa na bumuntong-hininga siya tsaka marahang ginulo ang buhok ko pero hindi na 'yon ang pinansin ko. I'm worried about him...

"You're right." Kuya then finally speaks after his silence. Nandito na kami ngayon sa unit ko, sa sala. Sumandal si Kuya sa sofa at tumingala tsaka bumuntong-hininga ulit, hindi ko na nga alam kung pang-ilan na 'yon eh.

"Tama ako? Saan?" naguguluhan kong tanong.

"About Janah. Break na kami." my facial expression immediately changed into a serious one nang banggitin niya ang pangalan ng babaeng 'yon. Umiwas din ako ng tingin. Hindi ako agad nagsalita dahil alam kong may sunod pa siyang sasabihin at hindi nga ako nagkamali. "You're right about her, being a cheater." medyo nagulat pa ako dahil doon. Hindi ko lang inaasahan na matatauhan na siya ngayon.