My Sunshine

CHAPTER 28

"I told you I'm not drunk. Nakapagdrive pa nga ako pauwi dito sa bahay eh. Sinasabi ko sayo, wag mo masyadong paniwalaan 'yon si Adam." sabi ko kay Stell na ngayo'y kausap ko.

I'm already sober.

Aaminin ko, uminom ako pero hindi naman madami. But now my problem is that my head hurts a little.

"Eh ba't kanina parang lasing ka? Sinasabi ko sayo Azie ha."

Napapikit ako saglit. I tried to maintain my posture before entering our house. And when I finally did, dahan-dahan na akong pumasok. Nasa baba lang ang tingin ko at marahang minamasahe ang sintido.

"Matulog ka na nga. Let's just talk tomorrow. Ouch!"

Napangiwi ako nang maramdaman kong sumakit ang paa ko.

Why did I even wear a high heels? Ang sakit na tuloy sa paa.

"Oh, anyare sayo?" Stell asked worriedly on the other line.

"N-Nothing. My foot just ached but it's nothing." sabi ko at umupo muna ako sa hagdanan sa ibaba. "Let's just talk tomorrow, okay?" masuyo kong sambit dahil parang mapapagalitan na niya ako eh. "Matulog ka na, matutulog na rin ako." I said.

"Just make sure na matutulog ka na. Tatawag ako ha. Goodnight."

I didn't bother to say goodnight to him dahil pinatay ko na ang tawag. I stumpped my feet dahil sa inis, ang sakit ha.

But then, my eyes widened when I heared Mom speak at the back.

"Ba't ngayon ka lang? Azie, ala una na ng umaga ha."

"H-Hey Mom, why are you still up?" I asked her nervously.

"Answer me, ba't ngayon ka lang?"

"Ahm, galing ako kay Adam Mommy." sabi ko. Mom knows Adam since then, lahat ng friends ko kilala nila. "Nagkasiyahan lang kami that's why ngayon lang ako nakauwi." I said.

"Ano yan Azie? Uwi pa ba yan ng matitino?!" I flinched a little when I heared Kuya shouted at me. "At lasing ka pa ha!"

I bowed down my head and stopped myself from crying.

"Alex, stop." pag-saway sakaniya ni Mommy.

I just carefully stood up para hindi ako matumba. Walang imik akong umakyat at pumasok sa kwarto ko.

I know Mom followed me but I just let her. I sat at the edge of my bed, ganon din si Mom.

I unconsciously hug her and I silently cry in her arms.

"Mommy, sinigawan nanaman ako ni Kuya..." I look like a kid crying in front of my Mom habang sinusumbong si Kuya dahil sa pagsigaw niya sakin.

"Sshhh, Kuya doesn't mean it."

"Mommy miss ko na siya..." I said.

"Why don't you tell him? I'm sure he misses you too." Mom's voice is so soft. Ngayon pakiramdam ko bumalik ako sa pagkabata.

"But Janah is always there... Ayoko nang makita siya na nandito, ayoko siya para kay Kuya." I ranted.

"Wala tayong magagawa dyan Azie. Let's just accept it. Okay sila ng Kuya mo, kaya sana wag nalang natin sila guluhin. Hmm?"

I didn't say a thing pero nakayakap pa rin ako kay Mommy. I'm savoring this moment. Last day ko na bukas dito kaya dapat sulitin ko na, next day ay babalik na ako sa Manila.

I hugged Mom for a few minutes hanggang sa kusa na akong humiwalay. I wiped my tears at umiwas ng tingin.

"Matulog ka na, magpahinga ka na." sabi ni Mom.