My Sunshine

CHAPTER 1

AZIE's POV

Finally, after so many years I finally have my own condo. Matagal ko nang pinakiusapan si Tita na kung pwede na lumipat nalang ako sa condo. Para hindi na rin ako maging abala pa sa bahay niya. And besides, madalas naman siyang wala doon kaya mas lalo lang akong malulugmok.

I smiled bitterly. Ilang taon na rin pala. Ilang taon na rin pala since nandito na ako sa Manila. I thought I will be okay pag nandito na ako at nakalayo. I might had my peace of mind but deep down inside me's missing. Mukhang hindi ko na alam kung ano ang kulang o wala sa dami non. My friends, family, lahat sila nandoon sa Bicol.

Minsan nga hindi ko na alam kung anong purpose ko rito.

I finally finished my studies. I became more matured. Ano pa ba? Hindi ko na alam.

I just took a deep sigh.

I'm here at the balcony of my condo. Gabi na, maghahatinggabi na. Nakatingin lang ako sa kawalan. Medyo malamig ang hangin na dumadapo sa skin ko kaya napepreskohan ako.

Maya-maya lang ay nag-ring ang phone ko. I automatically smiled when it's my bestfriend. Agad ko rin yong sinagot.

"Hello Precious. It's late, napatawag ka." yan ang bungad ko sakaniya.

"May sasabihin lang kasi ako!" I can sense excitement and happiness in her voice. Sana all.

"Ano ba 'yon?" tanong ko.

"Guess what? I can finally go there!"

I stopped and I didn't talk for a while. I just felt excitement from my veins. Mukhang napasa sakin ang excitement niya.

"Then that's good! Kailan ka ba pupunta rito? Pwede kitang sunduin. I can help you find your own place, or if you want you can stay here at my condo." dire-diretso kong saad dahil sa excitement.

Matagal na rin simula nung makaramdam ako ng ganito. Halos puro nalang negativity ang bumabalot sakin eh.

"Just help me find a place." sabi niya kaya pumayag agad ako.

"Mabuti pinayagan ka na ni Tita na pumunta rito sa Manila." maya-maya'y sabi ko. I'm referring to her Mom. Dati pa kasi niyang pumunta rito sa Manila dahil sakin pero hindi siya pinapayagan ng Mommy niya kaya wala siyang nagagawa.

"Yes. But Mom have so many conditions! Ikukwento ko sayo pagdating ko. Personal ko gustong pag-usapan yun eh." sabi niya pa.

"Sige ba." sabi ko.

Halos wala na akong masabi pa habang nag-uusap kami sa cellphone.

Excited na 'ko na makita ulit siya. It has been months since we last saw each other personally, nung huli ko pang bisita sa Bicol ang last. And the rest, puro videocalls nalang kami kasama buong tropa.

"Sige na Zie, goodnight na, antok na 'ko. Bawi nalang ako pag nandiyan na 'ko." Precious said after we talked for almost an hour. As always, siya ang nauunang inaantok sa aming dalawa.

"Okay, goodnight. Sweetdreams, I love you." I playfully said.

Princess just chuckled on the other line before she said I love you too to me.

Minsan nalang akong maging ganito. Maswerte ako at may dahilan pa para maging masaya ako kahit papaano. Cause I have her as my bestfriend, and our other friends, na nasa Bicol nga lang. I don't have so much friends here in Manila. Mga kakilala medyo marami na but I don't consider them as my friends.

I stayed at the balcony for another twenty minutes bago ako pumasok sa loob. Medyo inaantok na 'ko so I decided to go to bed. Chineck ko muna kung naka-lock ang pinto ng condo ko for double safety. Double kasi alam kong safe naman dito sa condominium kung nasaan ako. Mahigpit ang security dito dahil hindi lang kung sino-sinong tao ang nakatira rito. Lagpas kalahati ata ng nakatira rito ay celebrities and famous people. Hindi lang simple na condominium ito. Lahat ng nakatira rito, mayayaman. Well hindi naman ako ang mayaman, yung parents ko naman sakto lang. But my Tita which is younger sister ni Daddy ay yung mayaman talaga. She's the one who chose this condo for me.

This is my first night here and it's peaceful dahil ako lang mag-isa. Madali na lang din ako na nakatulog dahil sa antok at pagod ko.

Aalis ako ngayon at pupunta sa bahay ni Tita. Titignan ko kung nandoon pa siya at hindi busy. At magpapaalam na rin ako dahil kailangan ko pang bumiling ng mga gamit sa condo.

I used my car. Yes, I already have one. This was a birthday gift from my parents when we celebrated my 20th birthday. That was four years ago.

Wala pang thirty minutes at nakarating na ako sa bahay pero wala na ang kotse doon ni Tita pero ang naabutan ko ay ang kotse ni Daddy. Oh, he's here.

"Dad?" I called him as soon as nakapasok ako sa bahay.

Naabutan ko siyang pababa ng hagdan kaya sinalubong na namin ang isa't isa ng yakap.

"Anak. Galing ka sa condo mo?" tanong ni Dad sakin.

"Yes Dad. Napadaan lang ako rito. Kahapon po ba kayo dumating?" tanong ko naman.

"Yes Nak, I'm sorry kung hindi na kita natawagan. Gabi na rin nang makarating ako at nagpahinga na rin ako." he answered and I just nodded my head.

Iginala ko ang paningin ko sa bahay. I'm thinking if may kasama siya, kung kasama niya ba si Mommy.

"Hindi sumama ang Mommy mo. And if you're worrying, okay lang siya doon."

Tumango at ngumiti nalang ako. Mabuti kung okay lang si Mommy. Kung bakit kasi ayaw niya pang mag-stay dito sa Manila for good.

"Ah, Dad. Next week pala makakapunta na rito si Precious." pagkukwento ko para may mapag-usapan naman kami.

"Your bestfriend from Bicol?" tanong niya ng naniniguro.

I just nodded as a response.

"Then good. Para may makakasama ka na parati. It's not good na lagi ka nalang nag-iisa." Dad said.

Napaisip naman ako saglit dahil doon.

Dad is right. I'm always alone. But what can I do? Lahat ng kaibigan ko, halos lahat ng gusto kong kasama ay nasa Bicol. Even if they're my friends, I can't force them to go here in Manila just for me. May buhay din sila doon. At nagkikita-kita naman kami tuwing bumibisita ako ng Bicol.

Natigil ako sa pag-iisip nang marahang guluhin ni Dad ang buhok ko so I puted a little.

"Did you had your breakfast?" he asked me.

Umiling naman ako. "Not yet Dad. I just had coffee earlier." I said.

"Come with me. I'm going to your Tita's Restaurant, she said she needs me there. Just have your breakfast there." he said.

I just nodded and followed him outside hanggang sa makarating kami sa may sasakyan namin.

"Sasabay ka ba sakin?" Dad asked.

"No Dad, I'll just use my car. May pupuntahan din po kasi ako after." sagot ko.

"Okay. Just drive safely." he reminded.

I just nod and smiled at Dad. Sunod ay sumakay na kami sa kaniya-kaniya naming kotse.

I'm glad that Dad is here. Even if we weren't that close because he's strict. Mas close ako kay Mommy eh, Mommy's girl ako. I'm just thankful dahil kahit papano, nakakareach out sakin si Dad.

In less than twenty minutes ay halos sabay lang kaming nakarating ni Dad sa Restaurant ni Tita. Yes, my Tita owns the Restaurant. I'm not bragging but I'm just proud of my Tita. Noon, maliit lang na Restaurant ang meron siya but look at it now. High class Restaurant na ang meron siya. She deserved it though.

"Kuya, oh hija, napadaan ka rito."

Unang binati ni Tita si Dad at sumunod ako. Nagbeso lang kami.

"Goodmorning Tita." I greeted her.

"Sinama ko na si Azie rito. She haven't eaten her breakfast yet." Dad said to Tita.

"Find a table Azie. Just wait at iseserve na sayo ang breakfast mo ha." Tita said.

I just nod bago umalis sila ni Dad sa paningin ko.

I sighed before finding a vacant table for myself. Naupo kaagad ako at hinintay nalang ang food ko. Kahit na matagal na nang makapag-dine in ako rito ay alam ko na alam pa rin ng mga crew dito kung anong gusto kong food.

I'm just in a deep thought while waiting for my food. Naiisip ko lang ang buhay ko ngayon. I know I should be happy but I just can't.