👑ဘုရင့်ရဲ့မုဒြာ👑 အပိုင်း(၁၈)
ဆောင်းညလေပြေလေညှင်းရဲ့တိုက်ခတ်မှုက
ရန်ကုန်မှာထူးထူးခြားခြား အပူချိန် ၁၇° ထိရှိနေ....
ရာသီဥတုကအမြဲတမ်းပူတယ်.....
အမြဲတမ်းအပူချိန်က ၄ဝ°အထက်ဆိုတာချည်းဘဲ
ယနေ့ကျမှ ထူးထူးခြားခြား ၁၇°ထိအေးနေသည်မို့
"စေ" အနက်ရောင်လောင်းကုတ်အရှည်ကို
ဝတ်ဆင်ထားကာ ဖုန်းပြောပြီးနောက်
ထိုင်ရာမှထလိုက်ပြီး ကိုယ်တိုင်လက်ဂေ့ခ်ျဆွဲ၍
လေဆိပ်မှ ထွက်ခွာဖို့ ခြေလှမ်းလှမ်းလိုက်သည်......
"အကိုလေး....လေဆိပ်အဝင်အဝမှာ
သတင်းထောက်တစ်ချို့ရှ်ိနေပါတယ်....."
ခန့်ထည်ရဲ့ အသိပေး စကားသံကြောင့်
လေဆိပ်အဝင်အဝကို ကြည့်လိုက်လျှင်
"ကျစ်....ငါမနက်ဖြန်မှ ပြန်လာမယ်ဆိုတဲ့ပုံစံမျိုး
လုပ်ထားတာတောင် ဒီနေ့ငါပြန်လာမယ်ဆိုပြီး
ဘယ်လိုသိနေတာလည်း သတင်းထောက်တွေက!"
"အကိုလေး မမလေးနဲ့ ဖုန်းပြောတုန်းက
ကျနော့်ကို 𝙇𝘼 က နိုင်ငံခြားကိုယ်စားလှယ်က
ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး ပြောပြထားလို့ပါ......"
ခန့်ထည်ရဲ့တင်ပြမှုအဆုံး
"စေ" သဘောပေါက်လိုက်ရသည်က......
"ငါ့ကိုစောင့်ကြည့်နေတဲ့သူရှိတယ်!"
"ဗျာ!"
"အဟွန်း....ဘယ်သူဖြစ်မလည်း?"
"စီးပွားရေးလောကမှာ အကိုလေးကို
စောင့်ကြည့်တဲ့သူတွေ
တစ်ပုံချည်းပါအကိုလေး....."
"စေ" ဆိုလိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို
နားမလည်တဲ့ ခန့်ထည်ကြောင့်
"စေ" ခပ်ရေးရေးလေးသာ ပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း.....အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး"
"ဗျာ....အာ့ဆို....?"
"ငါ့ပြန်ချိန်ကိုတောင် သိနေတဲ့သူမျိုး!"
"အကိုလေး ဒါမှမဟုတ် သခင်ကြီးများလား?"
"ငါ့အဘိုးက ဘယ်တော့မှ ပေါ်ပင် လုပ်တာ
မကြိုက်တာကိုတော့ ငါကောင်းကောင်းသိတယ်"
"ဒါဆို.....?"
"ထားလိုက်....တစ်ချိန်ကျရင်တော့သိလာမှာပေါ့
အဟွန်း...."
YOU ARE READING
👑ဘုရင်ရဲ့ မုဒြာ👑
Random*𝑺𝒂𝒚 𝑩𝒂𝒚𝒊𝒏......♔︎♔︎♔︎* "ဘုရင့်ရဲ့မုဒြာ Ⓗ︎Ⓘ︎Ⓝ︎Ⓣ︎ " မင်းရဲ့အသက် ၁၂ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ကနေ စပြီး ငါ့ အသက် ၁၀ နှစ်ကနေ အခုအသက် ၂၀ ထိ မိသားစု မရှိဘဲအထီးကျန်စွာ နေခဲ့ရသလို မင်းလည်း နေရမယ် ပန်းမုဒြာ...... မင်းဘယ်တော့မှ အပြင်လောက ကို ထိတွေ့ မဆက်ဆံရဘူ...
