👑ဘုရင်ရဲ့မုဒြာ👑 (အပိုင်း-၄၃)
"အားလုံးမလိုက်လာကြနဲ့...!!!"
မုဒြာ လည်ပင်းကို ဓားဖြင့်ထောက်လျက်
အနေအထားဖြင့် ၊ တိုက်ပျက်ကြီး အပြင်ဘက်သို့
တဖြည်းဖြည်းခြေလှမ်းကာ ကားရှိတဲ့နေရာသို့
ဦးတည်ပြီးသွားနေတဲ့ ဦးမဟာထွဍ်ခေါင်.....
ကိုယ်နဲ့တဖြည်းဖြည်း ဝေးလာပြီဖြစ်တဲ့
သူမလေးကြောင့် "စေ" ရှေ့ဆက်လှမ်းတော့
"မင်းကို မလိုက်လာနဲ့လို့ ငါပြောနေတယ်လေ!!!"
"အင့်....အ! အဟင့်.!"
"ကလေး!!!"
"သမီး...!!!"
သူမလေးလည်ပင်းကို ဓားဖြင့် ထိထိမိမိထောက်လိုက်တာကြောင့် လည်တံဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ
အနည်းငယ် ထွက်ပေါ်စီးကျလာတဲ့
သွေးလေးတစ်ချို့ကြောင့် "စေ" နဲ့ ဒေါ်ညို
အထိတ်တလန့်ဖြင့် စိုးရိမ်ဒီဂရီက တိုင်းဆမရထွက်ပေါ်လာတာကြောင့် "စေ့" ခြေလှမ်းဟာ
ထိုနေရာမှာတင် ရပ်တန့်သွားရသည်......
"ဒယ်ဒီ........"
ဦးမဟာထွဍ်ခေါင် အလျင်အမြန်ပင် ကားရှိတဲ့နေရာဆီ
သွားဖို့ ခြေလှမ်းပြင်လိုက်ပေမယ့် "သား"ဖြစ်သူရဲ့
ခေါ်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရတော့.....
"သား.....ဇာနည်....."
"ဒယ်ဒီ ခုလိုလုပ်နေတာတွေ တော်လိုက်ပါတော့....
ကျနော်တို့နဲ့ အတူတူနေချင်တဲ့ ဆန္ဒရှိသေးတယ်ဆိုရင်
အပြစ်တွေကို ဝန်ခံပြီး ခုလုပ်ရပ်တွေကို ဆက်မလုပ်ဘဲ
ရပ်တန်းက ရပ်လိုက်ပါတော့...."
သားဖြစ်သူရဲ့ စိတ်ပျက်ညည်းညူမှု
အပြစ်တင်သံကြောင့် ထိုကလေးမ လည်တံပေါ်
ထောက်ထားတဲ့ ဓားဟာ အနည်းငယ်
ပြေလျော့သွားရပေမယ့်......
"မင်းက ဘာသိလို့ ပြောနေတာလည်း ဇာနည်!
မင်းကရော ဘာဖြစ်လို့ ငါ့အနောက်ကနေ
တိတ်တဆိတ်လိုက်လာပြီး ဒီကလေးမကို
လွှတ်ပေးဖို့ ကြံစည်ရတာလည်း ဟမ်!!!!
တကယ်ဆို မင်းကငါ့သား....!
တကယ်ဆို မင်းကငါ့ဘက်မှာ ရှိကိုရှိနေရမှာ...!"
"ဒယ်ဒီ့ဘက်မှာ ကျနော်ရှိနေပါတယ်......
ဒယ်ဒီ ဒီလိုတွေ ဆက်မလုပ်ဖို့ ကျနော် တတ်နိုင်သမျှ
အမြန်ဆုံးတားနေမိတာပါ....."
YOU ARE READING
👑ဘုရင်ရဲ့ မုဒြာ👑
Random*𝑺𝒂𝒚 𝑩𝒂𝒚𝒊𝒏......♔︎♔︎♔︎* "ဘုရင့်ရဲ့မုဒြာ Ⓗ︎Ⓘ︎Ⓝ︎Ⓣ︎ " မင်းရဲ့အသက် ၁၂ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ကနေ စပြီး ငါ့ အသက် ၁၀ နှစ်ကနေ အခုအသက် ၂၀ ထိ မိသားစု မရှိဘဲအထီးကျန်စွာ နေခဲ့ရသလို မင်းလည်း နေရမယ် ပန်းမုဒြာ...... မင်းဘယ်တော့မှ အပြင်လောက ကို ထိတွေ့ မဆက်ဆံရဘူ...
