OKUMADAN ÖNCE YILDIZLAYALIM CİVCİVLERİM ...
Kızım, Kızım var benim onu veririm yeter ki canımı bağışlayın yalvarırım kıymayın bana kızım sizin olsun söyleyin beyime kızım onun olsun...
Bu sözleri duymanın üzerinden iki hafta geçmişti iki hafta boyunca eve korka korka gelmeye başlamıştım koskoca iki haftada babam bana bağırmamıştı bile onun bu hâlleri beni daha çok korkutuyordu düşünmeden edemiyordum yine neye bulaşmıştı ne yapmıştı da o adamların önüne beni attı neyse ki adamlar o günden sonra hiç gelmemişlerdi o yüzden biraz rahatlamıştım...
"Güneş neyin var senin?"
Düşüncelerim Ceylin'in söyledikleri ile kayıp gitti hafızamdan.
Evet adım Güneş,
Annemden bana kalan en değerli şeydi.
"İyiyim Ceylin sadece biraz yorgunum."
Söylediklerime inanmamıştı ama bana bir şey demedi. Sahi ben bile inanmamıştım iyi olduğuma sürekli korkuyor tedirgin oluyordum. Her ani hareketlilikte bir şey olacak gibi hissetmek beni çok yoruyordu.
"Akşam beraber alışveriş yapalım mı seninle kız kıza gezeriz biraz kafamız dağılır."
"Başka zaman Ceylin biliyorsun çok fazla param yok."
Aldığım maaşın birazını ayırıp geri kalan tüm parayı babama veriyordum. Sürekli içiyor, kumar oynuyor yada bilmediğim bir sürü şey yapıyordu. Borçlarını ödeyebilmek için bir çok işte çalışıyordum.
"Of Güneş parayı neden sıkıntı ediyorsun bir şey almazsın olur gider, gezeceğiz sadece."
"Müşteri geldi Ceylin başka zaman artık sana kolay gelsin."
Bir şey demesini beklemeden tabureden kalktım ve müşterilerle ilgilenmeye başladım...
İşten çıkıp yürümeye başladım nedense içime bir korku saplandı. Sanki takip ediliyordum iki haftadır her şeyden şüphe duymak beni o kadar çok yoruyordu ki, bir taraftan da girdiğim üniversite sınavının sonucunu bekliyordum. Tek hayalim olan üniversiteyi burslu kazanmak istiyordum bunun için gece gündüz çalışmıştım babama rağmen. Düşüncelerimle beraber kapının önüne geldiğimde anahtarımı çıkarıp sessizce içeri girdim. Babama görünmek istemiyordum bugün Kafeden geç çıkmıştım beni görmesini hiç istemiyordum sırf ona para verebilmek için sürekli çalışıyordum ama anlamak yerine beni hep kötü işler yapmakla suçluyordu...
Kapının kilidini çevirip yavaşça içeriye girdim, büyük ihtimalle babam şuan televizyon karşısında sızıyordu. Sessiz adımlarla odama girecektim ki babamın sesini duymamla titremeye başladım ben bana vuracak sanırken dedikleriyle olduğum yere çakılıp kaldım.
"Hazırlan seni almaya gelecekler."
Beynimden vurulmuşa dönmüştüm babam ciddi ciddi sakince bana seni alacaklar diyordu. İki hafta önceki konuşmalar beynimde yankılandı kızımı alın diyordu değil mi ? Ben onun kızı değil miydim ?
"Ne alması baba kim alacak beni?"
Cümlemi bitirmemle ağlamaya başlamıştım konuşamıyordum bile beni kime vermişti? Kim alacaktı beni? Yine neye bulaşmıştı ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYAZ (+18)
Teen FictionOnunla tanışmamız çok farklıydı zorla ona verilmistim. Şimdiyse iyi ki onunum diyordum.
