3.BÖLÜM

56.3K 1.6K 496
                                    

OKUMADAN ÖNCE YILDIZLAYALIM CİVCİVLERİM...

Güzel bir çocukluk geçirmemiştim bunun en büyük nedeni annemin ben bebekken ölmesiydi. Neden öldüğüne dair hiçbir bilgim yoktu sadece babam hep beni suçlamış nefretle bakmıştı. Liseye geçene kadar bir şekilde büyüyüp gitmiştim ama ondan sonra hayat beni çok zorlamıştı sürekli babamdan dayak yemek, ona para yetiştirmek çok zordu. Yaşıtlarım eğlenirken ben hep çalışıyordum.

Düşüncelerimi bölen telefonunun sesiydi, banyodaydı ben ise  onun odasındaydım onun yatağında yatıyordum ve en kötüsü o da benimle yatıyordu. Sürekli benim yanımdaydı her hareketimi inceliyordu. Ondan o kadar çok korkuyordum ki sesimi bile çıkartamıyordum. Banyonun kapısı açıldı içeriden çıktı içeriye adım attığı anda yavaşça arkamı döndüm onu görmek istemiyordum.

"Bana arkanı dönünce kurtulacağını mı sanıyorsun?" Sorusuyla gerçekler zihnime yansımıştı haklıydı ondan kurtulamayacaktım.

"Bırak beni lütfen." Sözlerimin ardından yavaşça yatağa oturdu ve konuştu ilk defa bana karşı sakince konuşmuştu.

"Gidemezsin, neden bunu anlamak istemiyorsun izin vermem."

"Neden, neden izin vermiyorsun beni tanımıyorsun bile canımı yakıyorsun görmüyor musun korkuyorum senden."

Yüzüme baktı ne o konuştu ne ben sonra yataktan kalktı telefonunu aldı ve giyinme odası olduğunu tahmin ettiğim odaya girdi o gittikten sonra ilk defa dikkatlice odayı inceledim siyah ve gri renkler hakimdi odada başka hiçbir renge yer verilmemişti ama çok güzeldi aynı onu yansıtıyordu odadaki tek renk bana aitti üzerimde toz pembe bir takım vardı biraz daha odayı inceledim odanın her köşesi camla kaplıydı giyinme odasının yanında büyük bir teras vardı...

Yüzüme baktı ne o konuştu ne ben sonra yataktan kalktı telefonunu aldı ve giyinme odası olduğunu tahmin ettiğim odaya girdi o gittikten sonra ilk defa dikkatlice odayı inceledim siyah ve gri renkler hakimdi odada başka hiçbir renge yer verilmemişt...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kapı sesiyle düşüncelerimden kurtuldum gözlerim direkt kapıya kaydı, simsiyah giyinmişti onu başka renkle hayal edemiyordum ne yapıyordu acaba kaç yaşındaydı kimdi bu Araf adı dışında hiçbir şey bilmiyordum. Bildiğim tek şey bir yolunu bulup bu evden kaçmaktı yoksa beni bırakmaya hiç niyeti yoktu. Aklıma gelen fikirle konuşmaya başladım.

"Benim kıyafete ihtiyacım var."

Sözlerimin ardından gözlerini bedenime çevirdi her ayrıntıya dikkatlice bakıyordu kollarımı bedenime sarmadan edemedim bu hareketime karşılık sinirle konuşmaya başladı.

BEYAZ (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin