BEYAZ (+18)

32.KARAHANLI

SÜRPRİZZZZZZZZZZZZZ.

BURAYA RENGARENK KALPLER BIRAKIYORUZ.

OKUMADAN ÖNCE YILDIZLAYALIM CİVCİVLERİM...

BENİ TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN.

ALINTILARI PROFİLİMDE PAYLAŞIYORUM.

-----------------------------------------------

Uyuyamamanın verdiği sinirle hızla gözlerimi açıp yataktan kalktım. Şu düştüğüm duruma bakıp sinirleniyordum  ama güzel karım içinde bir o kadar mutlu oluyordum. Onu haddinden fazla üzmüş, kırmıştım. 

Giyinme odasına girdiğimde dün onu kucağımda buraya getirdiğim canlandı gözlerimde nasılda mutluydu kucağımdayken. İşte tam olarak onu her zaman yanımda kucağımda istiyordum. Kıyafetlerimin olduğu yere yöneldiğimde dolabımın camında siyah gömleklerimin arasında gördüklerimle yüzümde bir gülümseme oluştu. 

Kıyafetleri.

Kalbimdeki beyazlık gibi kıyafetlerimin arasına da çeşit çeşit kıyafetleri yerleşmişti. Ellerimi kıyafetlerde gezdirdiğimde sanki güzel kokusu ciğerlerime dolmuştu. Elbiselerini her zaman kıyafetlerimin arasında görmek istiyordum.

Bunları bir kenara bırakıp hızla üzerimi giyindim. Bugün benim için oldukça önemliydi, ilk önce Kardelen alacaktım. 

Beyaz Kardelen.

Onun kadar güzel olmasalar da en güzelini bulup alacaktım. Yüzüme tekrar bir gülümseme yerleşti, ben bugün aşık olduğum kadına tekrar kavuşacak onu tekrar kollarımın arasına alacaktım. Başta ne kadar boktan bir durum gibi gelse de şimdi fena bir halde hoşuma gidiyordu.

Gözlerimin önüne çıkıntılı karnı geldi. Bebeğimiz günden güne kendini gösteriyor varlığını daha çok hissettiriyordu. 

Anne olmak ona yakışmıştı.

Düşüncelerimle beraber bahçeye çıktığımda Kadir ve Ali hızla yanıma geldi. Piçlerin suratındaki gülümsemeyi görmezden gelip konuştum. 

"Güneş'in kaldığı yerdeki korumayı arttırın, abim gelecek en ufak bir sorun bile istemiyorum. Yabancı kimseyi görmeyeceğim, rezidansta kimse kalmasın abim iki saate burada olacak." Dediğimde Ali hızla başını sallayıp yanımdan ayrıldı.

"Abi."

Kadir'in konuşmasıyla arabaya varmış bakışlarımı ona çevirmiştim.

"Arslan abimde mi geliyor?" Diye sormasıyla konuştum.

"Tabii ki geliyor." 

Daha fazla bir şey demeden arabaya bindik. İlk işim çiçeği halletmekti.

"Çiçekçiye sür." Dememle araba hareket etmiş kafamı koltuğa yaslamıştım. Güneş'i deli gibi özlemiştim. Bir an önce kollarımın arasında olması gerekiyordu.

Ne yapıyordu acaba ?

Cebimden telefonumu çıkartıp hızla numarasını tuşladım.

Can içim Aranıyor...

Can içim.

Ne güzel de yakışıyordu ona her kelime.

İkinci çalışta açılan telefonla güzel sesini duydum.

"Araf."

Adımı onun sesiyle duymak bana büyük bir huzur veriyordu. Sürekli adımı tekrarlasa gıkım çıkmazdı.