30.BÖLÜM

19.6K 904 1K
                                    

OKUMADAN ÖNCE YILDIZLAYALIM CİVCİVLERİM...

BENİ TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN.

 ALINTILARI PROFİLİMDEN PAYLAŞIYORUM.

BU BÖLÜMDEKİ BÜTÜN TEŞEKKÜRLER KELEBEĞİME   @sumeyyeffidan :)

-------------------------------------

Boş yatakla gözlerimi açmış sıkıntıyla nefes vermiştim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Boş yatakla gözlerimi açmış sıkıntıyla nefes vermiştim. Günlerdir en güzel uykumu aşık olduğum adamın kolları arasında geçirmişken şimdi derin bir boşluğa düşmüştüm. Bakışlarımın yattığı yastığa kaymasıyla yavaşça dönüp başımı oraya koydum. Mis gibiydi. Bir elimi karnıma koyup okşadığımda yüzümde bir gülümseme oluştu. 

Dün gece bebeğimize kondurduğu öpücükler yüzümü güldürmeye yetmişti. Çok konuşmamıştık ama dediği gibi bebeğimizi sevmiş, gitmişti. Sonra birden yüzüm düştü, aklıma o kadın ve adam geldi. Onlar benim gerçek ailemdi değil mi ?

 Öyle duymuştum.

 Sormaya çekiniyordum ama yalan olmadığını biliyordum o kadın gözlerimin önüne her geldiğinde ona benzediğimi daha net görüyordum. Önümü göremiyordum. Göz bebeklerime siyah bir perde çekilmiş gibiydi sanki, attığım adımlar beni nereye götürüyordu bilmiyordum. Benim bir annem vardı değil mi? Belki gerçek bir babam. Ne olacaktı onlarla? Beni tanımak isterler miydi? 

Madem benim gerçek bir ailem vardı. Neden hayatımı mahvetmelerine izin vermişlerdi ?Aile dediğin bir olmaz mıydı? Birbirlerini sonuna kadar korumazlar mıydı? Ama artık benim de bir ailem vardı. Sonuna kadar koruyacağım bir ailem...

 Parmak uçlarım göbeğimi sararken dudaklarımda ufak bir tebessüm belirdi.

 Bebeğim, benim ailem bebeğimdi. Tabii birde Araf vardı...   

Dargındım ona, kırgındım. Eğer ona kızsaydım, yanımda olurdu şimdi. Gömerdim başımı göğsüne, doya doya çekerdim kokusunu ciğerlerime ama gönlüm kırılmıştı bir kere ona dargın olan ben değil kalbimdi.

O kadar kolay affeder miydi hiç gönül? 

Gönüllerimiz birken, o benim gönül yaramı tanırken, gönlümdeki yaranın iyileşmesi için var olan ufak bir umudu da saklamıştı gönlümden. Dedim ya ona kırgın olan ben değilim. Gönlüm kırıldı benim ona. O yüzden sevdasına yanıp tutuştuğum adamı affedemem.

 Başımı iki yana sallayarak düşüncelerimi dağıttığımda, yatakta doğrularak kalktım. Adımlarımı banyoya yönelttiğimde, yeni uyandığım için sersem adımlarla ilerliyordum. Banyoya girip çeşmeyi açtığımda soğuk suyu avuçlarıma doldurarak bir kaç kez suratıma çarptım. Uykum dağılırken havluyla yüzümü kurulayarak tekrar odaya girdim. Adımlarımın hedefi dolap olurken bakışlarımın saate çevirdim. 

BEYAZ (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin