OKUMADAN ÖNCE YILDIZLAYALIM CİVCİVLERİM...
DEVA KİTABIYLA BEYAZ'I BİRLEŞTİRECEĞİMMMM.
-------------------------------------------------------------
Arabanın bahçeye girmesiyle rahat bir nefes almıştım ama Araf sanki burnundan soluyordu. Ne olduğunu anlayamamıştım, Kadir birden hızlanmış trafikte makas atarak ilerlemeye başlamıştı. Araf ise sinirle ellerini yumruk yapmış arabanın içerisinde nereden aldığını anlayamadığım içkisini içmişti.
Araf beni arabadan indirip elimi tuttu. Hızlı adımlarla yürüyüp kapısı açık olan evimize giriş yaptık. Gece mutfağa doğru yöneldiğinde Araf beni odamıza doğru götürmeye başladı çok sinirli olması beni korkutuyordu.
Odaya girdiğimizde Araf hızla gömleğinin düğmelerini açıp giyinme odasına girdi. Bende bir kaç saniye durup peşinden ilerleyip odaya girdim. Üzerini çoktan değiştirmiş olan kocama göz ucuyla bakıp üzerimi çıkartmaya başladım.
İç çamaşırlarımla kalmamla yavaşça Araf'a arkamı dönüp uzun krem rengi bir yün kazak geçirdim üzerime. Bedenimi oldukça yorgun hissediyordum.
Odaya geçtiğimde Araf kolumdan tutup beni kendisine çevirip sert sesiyle konuşmaya başladı.
"Bundan sonra evden dışarıya adım atmayacaksın."
Ne diyordu bu adam ?
Hızla başımı dikleştirip kolumu elinden kurtardım.
"Ne demek dışarıya adım atmayacaksın. Ben bu evde köle gibi mi yaşayıp duracağım ? Ne oldu da bir anda bana böyle bir şey diyorsun sen?"
Ona bağırmamla tüm kaslarının kasıldığını hissetmiştim, sinirden göz bebekleri büyümüştü sanki yüzü kızardığında derin bir nefes çekti içine.
"O dilini keserim senin kızım, sesini bir daha bana yükseltirsen seni kimse elimden alamaz."
Dediklerini duymazlıktan gelip yanından ayrılmaya çalıştığımda sert bir şekilde kolumu tutup beni bedenine çekti. Ona verecek cevabım yoktu başımı aşağıya eğip göğsüne baktım. Nazik bir şekilde çenemi tutup sakin ve yumuşak bir ses tonuyla konuştu.
"Yavrum, seni kırmak yada üzmek istemiyorum. Dışarısı tehlikeli seni orada koruyamam, sana belli etmemeye çalışıyorum ama benim çok fazla düşmanım var. Kurban olduğum sen köle değilsin asla öyle düşünme. Sen benim hayatımsın, hayatımın anlamısın kadın."
Cümlesi bittiğinde kafamı kaldırıp gözlerinin içine baktım. Dudaklarıma sert bir öpücük kondurup konuşmasına devam etti.
"Bu evin içerisi güvenli kimse yanaşamaz, canını kimsenin yakmasına izin vermem. Bir süre bu şekilde olması gerekiyor." Demesiyle kafamı salladım.
"Araf, ya sana bir şey olursa..." Cümlemin devamını getiremeyip gözlerimi sımsıkı kapattım. Ona bir şey olma düşüncesi beni korkutuyordu. Yüzümü tutan elleri nazikçe saçlarımı buldu.
Saçlarımı okşayıp başıma derin bir öpücük kondurduğunda kollarımı beline sardım.
"Her akşam bu evde olacağım benim güzel kadınım , sana söz veriyorum."
Ayak ucumda yükselip çenesine öpücük kondurmadan önce duymayacağına emin olduğum bir sesle fısıldadım.
"İyi ki sen adam, iyi ki."
-----------------------------------------------------------------------------------------
HEYYOOO...
CANLARIM SİZCE ARAF NEYDEN KORKUYOR ?
BÖLÜMÜ CUMA GÜNÜ ATACAĞIM.
DEVA KİTABIMA DA ŞANS VERİN ARTIK VALLA DEMEKTEN YORULDUM YA :D
SİZİ SEVİYORUM :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYAZ (+18)
Novela JuvenilOnunla tanışmamız çok farklıydı zorla ona verilmistim. Şimdiyse iyi ki onunum diyordum.
