BEYAZ (+18)

24. KARAHANLI

OKUMADAN ÖNCE YILDIZLAYALIM CİVCİVLERİM...

DEVA'YA BAKMAYI UNUTMAYIN.

BU ARADA OKUNMAZLARIMIZ VE YORUMLAR DÜŞTÜ SINIR KOYMAK İSTEMİYORUM AMA MECBUR KOYACAĞIM GALİBA :(

--------------------------------------------------------------------------

Çalan telefonla gözlerimi yavaşça kırpıştırdım, gözüm direkt göğsümde yatan güzelliği buldu. Öyle masum bir şekilde bana sokulmuş yatarken beni arayan her kimse öldürmek istedim. Kıpırdandıkça bana daha çok sokuluyordu dudaklarım kıvrıldı, saçlarını okşadım.

Küçücüktü, benden korktuğunu biliyordum ama yine de bana sığınması her şeye bedeldi. Canını yakmak istemedikçe yakıp yıkıyordum onu. Bencillikti evet sadece benim olsun bana ait olsun istiyordum, kimseye ihtiyacı yoktu ben ona her şey olurdum. 

Sana aşığım.

Ne güzel çıkmıştı dudaklarından bu iki kelime. Hayatımdı, onu gördüğüm ilk andan beri tüm hayatım olmuştu.

Telefonun tekrar çalmasıyla küfür mırıldanıp biraz doğrulmaya çalıştım. Uyanmasını istemiyordum, yorgundu. Göğsümdeki bedenini yavaşça tutup yastığa yatırdım dudaklarını büzüp bir şeyler mırıldandı. Beni istediğini biliyordum, bende onu istiyor asla doyamıyordum. 

Yataktan doğrulup telefonumu elime aldım. Kadir arıyordu, önemli bir şey olmazsa bu saatte aramayacağını bilirdim.

"Söyle koçum." Dedim.

Derin bir nefes aldı. Bir şey olduğu belliydi.

"Abi, kusura bakma rahatsız ediyorum ama bir sorun var. Onlar eve gelmişler kadın içeriye girmek istemiş o adam iki adamımızı vurmuş." Demesiyle sinirle elimi yumruk yaptım. 

"Evdekiler görmüşler mi ?" Dedim sinirle.

"Görmüşler abi." Dediğinde küfür edip balkon kapısını kapattım.

"İyice tembihle kimseden bir şey çıkmayacak, ses çıkaranın kafasına sıkın hiç tereddüt etmeden. Bunlar çok olmaya başladı kendimizi gösterelim." Dediğimde sıkıntılı bir nefes verdi. 

"Abi. Haddim değil ama bir şey sormak istiyorum." Dedi sıkıntılı bir nefes vererek. Ne sormak istediğini anladım.

"Neden söylemiyorsun ?" Cevap vermedim. Telefonu kapatıp derin bir nefes aldım. Söylemeyecektim, gerekirse dünyadaki herkesi yok ederdim ama asla onu kimseyle paylaşmazdım. Sinirle yatın korkuluklarına yumruğumu geçirdim. Kokusuna ihtiyacım vardı içeriye girdim yavaşça yastığıma sarılıp uyuyordu.

Dün gece halsizleşmişti onu odaya sokup yatırdım hemen döneceğimiz için üzgün ve bana kızgındı. Onu bir an önce hastaneye götürmem gerekiyordu zaten günlerdir götürmediğim için kendime deli gibi küfürler ediyordum. Çok hassastı, narindi Egemen defalarca bakmak istedi ama izin vermedim. Ondan zarar gelmeyeceğini biliyordum ama kimsenin ona dokunmasını istemiyordum.

Meraklıydı, hakkımda bir şeyler öğrenmek istiyordu. Bu normaldi ama nasıl anlatmam gerektiğini bilmiyordum. Her şeyi bilen ben onunla nasıl konuşmam gerektiğini bilmiyordum.

Bir abim vardı Mikail KARAHANLI. 

Bu hayatta ondan başka ailem yoktu. Bugüne kadar ondan başka değerli hiçbir şeyim olmamıştı ama şimdi Güneş'ten başka kimseyi gözüm görmüyordu.

Abim, benden iki yaş büyüktü. Bir şirket işletmek toplantılara girmek ona göre değildi. Ben nasıl gözler önündeysem o tam tersimdi. Yönettiği şeyler, istedikleri ve sevdikleri farklıydı.