34. BÖLÜM (KESİT)

8.3K 404 111
                                    

OKUMADAN ÖNCE YILDIZLAYALIM CİVCİVLERİM...

DEVA KİTABIMA BAKMAYI UNUTMAYIN...

BENİ TAKİP EDİN LÜTFEN.

ALINTILARI PROFİLDE PAYLAŞIYORUM.

-------------------------------------------------------

OKUMADAN OYLAYALIM 33. BÖLÜMDE OKUNMAMIZ YORUMUMUZ ÇOK AZ BU ŞARTLAR ALTINDA YENİ BÖLÜM YAYINLAYAMAM :) 

"Güzelim, sen bana kafayı yedirtmek mi istiyorsun gerçekten ramak kaldı birazdan ikinizi de pataklayacağım." Diyen Araf'la bakışlarımı ona çevirdim. 

Sabahtan beri bağırıp çağırıyordu benle onun değimiyle köpeğim Şerefsiz'e.  Alt tarafı beraber oyun oynuyorduk ne olacaktı sanki?

"Ya kocacığım." Dedim hemen yumuşayacağını bildiğimden.

"Sus, deme sakın o kelimeyi." Dediğinde gülümsemeden edemedim. Oturduğum yerden kalkıp yanına ilerledim. Koltukta oturuyordu, kıstığı gözleriyle yanına gidişimi izlemeye başladı. Beklemeden kucağına yerleştiğimde beni bir bebek gibi nazikçe sevmeye başladı.

"Beni deli ediyorsun." 

Gülümsedim, çocuk gibi köpekle oynamamı kıskanıyordu.

"Küçücük köpeği kıskanmak yakışıyor mu hiç sana kocacığım?" Dememle kaşları çatıldı.

"Yapmasana şöyle çok korkutucu görünüyorsun, ya bebeğimiz senden korkarsa?" diye şakasına konuşmamla suratı düz bir hal aldı.

"Korkar mı benden?" 

Ne? Ciddiye mi almıştı.

Elimi yanağına koyup uzayan sakallarını okşadım. O çok güzel bir baba olacaktı nasıl korkabilirdi ki bebeğimiz?

"Hayır." Dedim. 

"Korkmasın. Sığındığı güvendiği tek insan ben olayım." Dedi sakince. " Her şeyi konuşabildiği, anlatabileceği bir babası olduğunu bilsin istiyorum." Demesiyle çenesine bir öpücük kondurdum.

Eli karnımı bulup okşadığında konuştum.

"Araf, belki herkes kocasına bunları diyordur ama sen iyi ki varsın, iyi ki bebeğimin babasısın. Güvenebileceği, arkasında duracağı bir babası var." Dediğimde gözlerim dolmuştu. 

Geçmişinde neler yaşamıştı bilmiyordum ama iyi şeyler olmadığı kesindi. Bunlara rağmen çabaladığını anlayabiliyordum artık. Bizi kaybetmek bu hayatta en korktuğu şeydi. 

"Karım, can içim." 

Öptü, öptüm.

"Öyle güzelsin ki doyamıyorum, benim yaşam kaynağımsınız." 

Gülümsedim. 

"O zaman bir şey diyebilir miyim?" Saçlarımı okşarken kafasını salladı. Şimdi eski moduna dönecekti, yavaşça kucağından kalkıp karşısına geçtim.  Alt dudağımı dişleyip konuşmaya başladım.

"O elbiseyi giymeme izin verecek misin?" 

Kimse görmese bile gözlerinden çıkan ateşi fark ettiğimde hızla arkamı dönüp yürümeye başlamıştım ki bağırdı.

"Kadın!"

------------------------------------------------

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.

SAĞLICAKLA KALIN.

SİZCE NEREDELER?

NASIL BİR ELBİSE?


BEYAZ (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin