vierunddreißigste

2.6K 132 93
                                    


Çok çok anlık gelen bir fikirle bu bölümü yazıyorum ve gecenin ikisinde... Bölüm karamsar olabilir biraz ama güzel haber 2-3 bölüme daha eğlenceli bölümlere döneceğiz ;)

Bu arada bölüm sonunu okumayı unutmayıın

__________________________

Bulut'tan;

Aptaldım. Koca bir aptal. 

Hataları yaptığım gibi temizlemesini de bilmiyordum. Anne... Duyuyor musun beni? Lütfen bana yardım et, lütfen.

"Evet çocuklar bugün ki dersimizin konusu karakalem. Hepinizden ruh halinizi yansıtan veya kendinizi yansıtan birer çizim istiyorum. 40 dakikada yapabildiğiniz kadar yapın ders sonu hepsine tek tek bakacağım"

Hayatımın karardığı yetmiyormuş gibi bir de karakalem çizecektim, müthiş...

"Sen ne çizeceksin Lavinya" yine konuştu gereksiz

"Hocanın dediğini" işte benim kızım

Lavinya'nın dediğiyle istemsizce gülümsemiştim ama daha sonra kendime geldiğimde buna hakkım olmadığını hatırladım. 

Kıza yaşattıklarım yetmiyormuş gibi yine çaremi onda arıyordum.

Ama o her şeyle kendi başına savaşıyordu. 

Okuldaki söylentilerle de, atılan iftiralarla da, sosyal medyada ki ahlak bekçileriyle de...

Peki ben ne yapıyordum? Sadece izliyordum.

Aptal, aptal, aptal...

Aradan kaç dakika geçti bilmiyorum ama kendime gelmemle herkesin çizimlerine başladığını gördüm ve bende bir şeyler çizmeye başladım. 

Olmayan ruh halimin neyini çizecektim acaba?

Çizim konusunda iyiydim ama hiçbir şey çizesim yoktu. Yine de bir  şeyler çizdim. 

Nihayet hoca herkesin çizimlerini topladı ve tek tek baktı hepsine ve övgüler yağdırdı. 

Sıra bir kağıda geldiğinde kağıda uzun süre baktı ve Lavinya'ya baktı. Ne gördü bilmiyorum ama kaşları havalandı ilk önce sonra ise gözlerini açtı. Gerçekten o kadar kötü müydü?

Nihayet kağıdı çevirmesiyle Lavinya'nın çizimin gördük ama keşke görmeseydim.

Nihayet kağıdı çevirmesiyle Lavinya'nın çizimin gördük ama keşke görmeseydim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Hocanın çizimi göstermesiyle sınıfta konuşmalar başlamıştı. Ama bu sefer bir fark vardı. 

Ben Lavinya üzülürken ve ezilirken sessiz kalmayacaktım. 

"Çizimin biraz fazla karamsar değil mi Lavinyacım"

"Kendinizi yansıtan demediniz mi hocam? Ben mi yanlış duydum?"

~KOKU~ TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin