Bilgilendirme:
İstediğiniz için bu bölümü yazıyorum, hikayenin ilerleyişi ile bağımsızdır. Emir'in ağzından okuyacağız bu bölümü. Mantık hataları olabilir yazarsanız düzeltirim.
Emir'den:
"Yine baş başa kaldık kardeşim"
Gün içinde gülmediğim tek bir an varsa o da şuandı büyük ihtimalle. Bütün gün insanları eğlendirip şakalar yaparken bu odaya girince içimden asla ayrılmayan hüzün yerini belli ediyordu.
Bu oda ölen kardeşimin odasıydı. Annem tüm ısrarlarımıza rağmen bu odada hiçbir şeye ellettirmiyordu.
Herkes ne kadar günlük hayatına devam etse de onu unutamadığımız aşikardı.
Rüya.
Benim güzeller güzeli kız kardeşim.
Onu sadece 5 yaşına kadar görebilmiştim. Sonra hatırlamak bile istemediğim bir trafik kazası sonucu ölmüştü.
Benim küçük kız kardeşim kollarımda gözlerini yummuştu ve bir daha açmamıştı.
Keşke o arabanın önünde ben olsaydım da onu kurtarabilseydim.
O ölmek için daha çok küçüktü.
Onunla daha yaşayacak bir sürü şeyimiz vardı ama o daha 5 yaşında bizi bırakmıştı.
Kimse bu yüzden tıp kazanmayı ve doktor olmayı istediğimi bilmiyor.
Miniğim kollarımda ölmüştü ama ben onun gibi minikleri kurtarabilmek için doktor olmak istemiştim çocukluğumdan beri.
Her ne kadar o göremese de ben başarmıştım bu dileğimi gerçekleştirmiştim.
Şimdi ise onun odasında onun yatağında beraber çekildiğimiz resme bakıyordum.
O elindeki ayıcığına sarılırken bende ona sımsıkı sarılmıştım ve ikimizde gülüyorduk.
O ayıcığı ona ben almıştım ve kaza olurken de elinde o ayıcık vardı.
Bilseydim alır mıydım be güzelim?
"Seni çok özledim miniğim"
Gözümden akan bir yaşın çerçeveye düşmesine engel olamamıştım.
"Abiye öpücük vermeden çekip gittin öyle"
"Sende özledin mi kız beni"
Yüzümdeki gülümsemeye engel olamamıştım. Ama bunu hak etmiyordum. O benim kollarımda ölmüşken ben bu hayatta asla gülmemeliydim.
"Abin doktor olacak biliyor musun?"
"Başardım. Beraber başardık. İkimizin başarısı bu"
Başparmağımla gülen yüzünü okşadım.
"Lavinya ablan da psikolog olacak. Sen olsaydın bilmiş bilmiş konuşurdu şimdi. Olmayan psikolojimizi de bozacak"
Diğer kız kardeşim Lavinya.
Bende onun abisiydim. İkimizde eksiktik belki ama birbirimizi tamamlıyorduk.
"Ay birde bu sevgili yaptı demiştim ya sana o da hukuk kazandı. Canı sıkıldığında beni içeri atar artık"
Ağzımdan bir kıkırtı çıktığında kendime şaşırmıştım.
Nerdeyse ilk defa bu odada bir şey anlatırken gülüyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~KOKU~ Tamamlandı
ChickLit-"Ben çok özür dilerim ama k-kokun çok benziyor ben kendimi tutamadım." dedi kekeleyerek. Anlam veremedim kötü mü kokuyordum? Daha dün duş almıştım kötü kokmamın imkanı yoktu ama bu çocuk neden böyle bir tepki vermişti ki? -"Ne varmış benim kokumda...
