ᗯᕼEᑎ I ᖴEᒪT YOᑌᖇ ᖴᖇᗩGᖇᗩᑎᑕE 🌻- ᴊɪᴋᴏᴏᴋ

2. සුවඳක් 🌻

අදුරත් දුර්වල පහන් එලියත් මැද්දෙන් පාරේ කෙලවරක රතු පාට හුඩියකින් සැරසුණු පුද්ගලයා අතේ තියාගෙන හිටපු අමුතු හැඩයේ මිටියක් වැනි ඒත් මිටියක්ම නොවන කුඩා අමුතු හැඩයේ භාණ්ඩය අදුරගන්න වැඩිමලාට ලොකු වෙලාවක් ගත උනා. තවමත් අපැහැදිලියි... ඇත්තටම ඒ මොකක් ද

නාදුනන්නා තම අතෙ රැදි හුරුබුහුටි නමුත් බරැති උපකරණය ඔසවලා බිම වැටිලා හිටපු කාන්තාවගෙ බඩ මැදට පහරක් එල්ල කරා. තමන්ගෙ ඉස්සරහා මහා බයානක පහර දීමක් දකිනකොට තමන්ගෙ කෑ ගැසීම නවත්තගන්න වැඩිමලා දෝතින්ම කට තද කරගත්තෙ කකුල් වෙවුළුම් දෙද්දී.

" ඇ...යි..... " ගැහැණු කෙනා ඇහුවේ වේදනාව මැද්දෙන්........

නාදුනන්නා මහා හයියෙන් හිනා උනා....... හාත්පස නිහඩතාවම අමනුස්ස හිනාවෙන් පිරිලා ගියා. අලුත් ලේ සුවද තැවරුණු මිටියක හැඩේ ගත් උපකරණය ඉව කරන ගමන් ඝාතකයා කාන්තාව ඉදිරියට තරමක් නැමිලා ග්ලවුස් පැලදි ඇගිලි අගිස්සෙන් ඒ මුණ තමන් දිහාට හරව ගන්නවා පොඩි එකා දැක්කා...

" උඹ ලස්සන වැඩියි.... " ඝාතකයා මිමිණුවා....

" උඹ ලස්සන වැඩියි ගෑනියේ. ලස්සන එවුන් මට පෙන්නන්න බැ. මාව... මාව .... උබ නිසා අපිරිසිදු වෙනවා. උබ මගෙ ඇගෙ ගෑවුනා.... චහ්... චහ්.... අප්පිරියයි .... මාවම මට අප්පිරියයි " නිකට ඇගිලි අගින් තල්ලු කරපු වේගයට ගැහැණුකෙනා පාරේ මැද්දේ උඩු අතට වැටුනෙ වේදනාත්මක කෙදිරියක් පිට කරමින්.....

" උඹ හිනාවෙන්වා වැඩියි... උඹ සතුටින් ද.... හ්හ්හා..... සතුට කියලා දෙයක් නැ .... උඹ ඉන්නෙ මුලාවෙලා. බය වෙන්න එපා... මම උඹව බේරගන්නම්... මම උබව ඒ මුලාවෙන් ගලවගන්නම්........."

රතු පාට හුඩිය පැළදගත්තාගේ කටහඩ හිතුවටත් වඩා තරුණ සහ ජවසම්පන්න උනා. තමන් ඉදිරියේ විසිරි ගිය රතු පැහැති රුධිර ජාලා තරුණයාට ගෙනාවේ අමුතුම ආකාරයේ වින්දනයක්... තරුණ නාදුනන්නා හරි කෙලින් හිට ගත්තා.... එයා කතා කරේ අදුර මැද්දේ කොහෙදෝ තැනක් බලාගෙන වෙන කෙනෙක්ට කතා කරනවා වගේ.....

" මට සතුටින් ඉන්න එවුන් පේන්න බැ. මගේ ඇස් රිදෙනවා. මාව අපිරිසිදු වෙනවා. හිනාවෙන මූණක් දැක්කමත් ලෝකේ අපිරිසිදු වෙනවා. සතුටින් ඉන්න එවුන් ජීවත් වෙන්න ඕන නෑ. ලස්සනට... සතුටින් ඉන්න එවුන් මෙහෙම මැරිලා යන්න ඕන... මෙහෙම... හහ්හ්හහා......... "