ᗯᕼEᑎ I ᖴEᒪT YOᑌᖇ ᖴᖇᗩGᖇᗩᑎᑕE 🌻- ᴊɪᴋᴏᴏᴋ

11. මේගස් 🌻

Ulshan ground up cafe
2021 ජූලී 1 වෙනි බ්‍රහස්පතින්දා
සවස 4.14යි

වැස්ස....................................................

වැස්ස වහිනවා......................................

වැස්ස වහිනවා කියන්නෙ ශාක්සි හේදෙනවා...............................................

උණු කෝපී කෝප්පයක් කැෆේ එකේ මේසයක් උඩ දුම් දානවා. සුවදයි. වැස්ස එක්ක කොෆි එකක් කියන්නෙ ආගමක්. තරමක විශාල ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ලියවුනු පොතක් කෝපී කෝප්පය එහා පැත්තේ පෙරලිලා තිබුණා.....

The Bourne Identity
Novel by Robert Ludlum
95 පිටුව

වසර තිස් ගනන් වල මැද හරියේ සෑහෙන්න උස මනුස්සයෙක් එතන ඉදගෙන හිටියා. එයාගෙ දිග හීනි ඇස් තිබුනෙ බාගෙට පියවෙලා.  මූණේ තිබුණේ වල ගැහෙන ආකර්ශනීය කම්මුල් . එක අතකට බර වෙච්ච මුහුණ මත ඇඟිලි තුඩුවලින් තමන්ගෙන් දිගටි නිකටට තට්ටු කරන ගමන් එයා කැෆේ එකේ නාද වෙන සංගීතයට සවන් දුන්නා....

ඒක අසූ ගනන්වල මැද හරියේ ජනප්‍රිය ගීතයක්. එයාගේ රසයමයි.....

" I can't go on
Saying the same thing
'Cause, baby, can't you see?
We got everything
Going on and on and on"

එයා හොද හුස්මක් ගත්තා. මුහුණේ තිබුණේ ජයග්‍රාහි හිනාවක්....

"Every time you go away
You take a piece of me with you....."

ගීතයත් සමඟම අමුත්තාත් මිමිණුවා. තාලයට.... එයාට තිබුණේ ලෝහ වගේ බර ⁣කඩහඩක්..... එයා ඇඳගෙන හිටියේ තනි කළු පාට සූට් එකක්. එක් පැත්තකින් ගලවල දාලා තිබුනෙ රතු පාට කබායක්....

තමන්ගෙ අතේ ගුලිකරගත්ත මඩ තැවරුණු ලක්ෂරි, බ්‍රැන්ඩඩ් තීන්ත පෑනකින් ගිලිහුණු රත්තරන් පැහැයට හුරු පෑන් කොපුව දිහා බලන ගමන් එයා ආයේම සැනසිල්ලේ දිග හුස්මක් ගත්තේ භාවනාවකින් වගේ ගීතයේ පද මුමුණන ගමන්.....

" Go on and go free....
Maybe you're too close to see
I can feel your body move
Doesn't mean that much to me....."

෴෴෴෴෴෴෴෴෴

අඩුම..........
අඩුම ජිමින් නිකමටවත් ජන්ග්කුක් ඉන්න පැත්ත පලාත බැලුවේ නැහැ.

ජන්ග්කුක් ජිමින් දිහා නොබලා ඉන්න ගොඩාක් උත්සාහ කරා. ඒත් දම්පාට කොණ්ඩයක් කිචන් එකේ තනියම එහෙ මෙහෙ දුවනකොට ඇස් ඒ පැත්තට යාවෙන එක එයා කොහොම නවත්තගන්නද