ඒක ග්‍රින් හවුස් එකක් ඒත් ජිමින්ට හරිම හුරුපුරුදු බවක් දැනෙන්න ගත්තා. කොච්චර පුරුදුද කියනවනම් මේ මෙට්‍රස් එක පවා මේ සුවද ..... හැමදේම එයාට මතකයි....
මේ ආලෝකය මේ අන්ධකාරයට හුරු හැම සුන්දර රටාවක්ම එයාට මතකයි...
ජිමින්ගෙ ඇගට දැනුනෙ ලොකු තෙහෙට්ටුවක් ඒක හරියට දිග ගමනක අවසානය වගේ හැගීමක්....
වේදනාව....
ජිමින් ඇස් ඇරියා...
එයාට මතකයි එයා හිටියේ බෙහෙත් සුවද දැනෙන තැනක කියලා . එතනින් මෙතන්නට. එයා කොච්චර වෙලාවක් සිහිනැතිව හිටියද ඇත්තටම
" ඔයා මාව හොදටම බය කරා..... " කවුරු හරි එයාට කිව්වා. හොදටම විශ්වාසයි ඒ එයා හොදටම දන්න කෙනෙක්.
ජිමින්ගේ ඇස් හතර වටේ දිව්වා... ඒවා එක තැනක නැවතුනාම ජිමින්ට දැනුනෙ පාලනය කරගන්න අමාරු තරන් කේන්තියක්.... එයාට දැනුනේ තමන් ආයෙම වේදනාව පිරුණු තැනක හිරගතවෙලා වගේ හැගිමක්. ඉක්මනට මැරිලා යන්න ඕනෙ කමක්. බයක්....
" මිනීමරුවා " ජිමින් මිමිනුවා. අවුරුදු ගානක් තිස්සේ බෝල ඇස් තිබුනු පුංචි බබාගේ අම්මට සාධාරණයක් ඉෂ්ට කරන හැටි ජිමින් හිතුවා. අවුරුදු ගාණක් තිස්සේ කවදහරි දවසක ඒ ඇත්තම මිනීමරුවා තමන්ගේ ඇස් ඉස්සරහට ආවම තමන් හැසිරෙන්නේ කොහොමද කියලා ජිමින් pactise කරා. කන්ජුන්ට හරියටම තිබුනෙ මිනීමරුවකුගේ පෙනුමයි. එයා හිටියටත් වඩා ගොඩක් උස ගිහින්... plastic surgery එකේ පිහිටෙන් එයා ගොඩක් කඩවසම් පෙනුමයි. මිනීමරුවාගේ කනේ පැළඳි අයිපොඩ් එකේ පාට ටිකක් වෙනස් වුණත් එදා දැනුණ හැඟීම ම වෙනසක් නැතුව ජිමින්ට දැනෙන්න පටන් ගත්තා.
jungkookගේ ඔම්මා කෑගහපු වේදනාත්මක හඬ හැමතැනින්ම ඇහෙන්න පටන් ගන්නවා වගේ එයාට දැනුනා. එයා හිත ශක්තිමත් කරගෙන හිටියා වුණත් පුංචි දේකින් එයාව දුර්වල වෙන්න පුළුවන් කියලා එයා දැනගෙන හිටියා.
" ජිමිනී....... " මිනීමරුවා කිව්වා.
ජිමින් තමන්ගේ කන් දෙක අත්වලින් තදින් තද කරල වහ ගන්න උත්සාහ කරත් ඒවා තිබ්බේ එකට බැදලා දාලා.... ඒ නිසාම එයා යටි උගුරෙන් කෑ ගැහුවා.
YOU ARE READING
ᗯᕼEᑎ I ᖴEᒪT YOᑌᖇ ᖴᖇᗩGᖇᗩᑎᑕE 🌻- ᴊɪᴋᴏᴏᴋ
Fanfiction𝐍𝐨𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐛𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐥𝐢𝐟𝐞 𝐚𝐠𝐚𝐢𝐧 𝐚 𝐟𝐨𝐫𝐠𝐨𝐭𝐭𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐦𝐨𝐫𝐲 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐟𝐫𝐚𝐠𝐫𝐚𝐧𝐜𝐞 . - 𝐂𝐡𝐫𝐢𝐬𝐭𝐨𝐩𝐡𝐞𝐫 𝐏𝐨𝐢𝐧𝐝𝐞𝐱𝐭𝐞𝐫 - Gerne ; crime thriller psychological thriller mystery suspence Fantasy supernatur...
