KILIÇLARIN YÜZÜ 1.KİTAP KIZILIN RESMİ

KADERİN İPLERİ

Hayır diye bağırdı Leon acılar içinde. Greg'e doğru elini uzattı ancak Greg tutamadı. Üç şövalye, yere düşen Leon'u ortalarına alip parçaladılar. Ardından hepsi bir Greg'in üstüne doğru koştu.

Greg çıkardı kılıcını birçok kişiyi devirmişti ki kılıcı en sonunda elinden düştü. Hepsi bir Greg'in üzerine doğru geldiler, Greg için yolun sonuydu. Kalenin duvarlarına sırtını verdi, gözlerini kapadı ve dua etti son anda gözünü açtı, kendine doğru gelen kılıcı gördü.

Greg gördüğü kabus nedeniyle acı içinde uyandı. Kaleye varmasina saatler kalmıştı, belki de onun stresiyle bir rüya görmüştü. Ellerine doğru baktı, Robin ile savaşından kalan yaralar ve kesikler vardı. Daha önce hiç böyle hissetmemişti, hiç böyle kabuslar görmemişti. Bu sefer farklıydı, korkuyordu. Robin ile karşılaştıktan sonra içini korku sapladı fakat bu korkunun tam olarak ne korkusu olduğunu çözememişti. Ölmekten mi korkuyordu yoksa yenilmekten mi?

Yatağından çıktı, hala kalbinin atışını hissedebiliyordu. " Kendine gel" dedi kendi kendine. "Sen bu değilsin." Yanında kardeşinin olmasını diledi, kardeşi ona güç ve kuvvet veriyordu.

Lord Kane günlerdir üç saat uykuyla duruyordu. Lord Robin den herhangi bir haberin gelmemesi ona bir şeylerin doğru gitmediğini hissettiriyordu. Ulağına Robin'in ordusuna ulaşmasının ve durumlarının iyi olduğunu bildirmesini emretti. Ulak emirden sonra hemen hazırlandı. Lord Kane'nin yanina Sör Asmund geldi. "Umarım rahatsız etmiyorumdur." Diye sordu Lorduna.

Sör Asmund, Lord Kane için sadakatle bağlı olduğu dostlarından biriydi. Zamanında her savaşta birlikte oldukları gibi elbette ki bunda da olacaklardı.

- Şarap? Diyerek uzattı bardağını Sör Asmund.

- Sanırım bugün değil.

- Öyle mi? Pek keyfinde değilsin gibi.

- Asmund bir şeyler ters gidiyor. Sence de her şey fazlasıyla sessiz bir hal almadi mi?

- Eğer sen diyorsan öyledir.

Sör Asmund düşündü aslında Lordu haklıydı. Her şey çok sessiz ve sakin ilerliyordu. Öyle ki Robin den bile ses yoktu. " Ne olacak sence?" diye sordu Asmund.

- Bilemiyorum ancak iyi şeyler hissetmiyordum.

- Lord Victor Kane, senin ile her savaşa hazırım. Asmund bardağını kaldırdıktan sonra içti. Victor Kane gülümsedi. " Haydi gel birlikte askerlerin durumuna bakalım. " Dedi.

Richard, Leslie'nin sıkıntısını duyduktan sonra ev sahibini bulmuş kirayı ödemelerini emretmişti. Sonunda işlerin hallolduğunu duyunca sevinçli bir şekilde Leslie'nin yanına gitti. Kız bahçede ektiklerini suluyordu.

Bir anda arkasından " Konuşabilir miyiz?" Diye seslenen Richard'ı duyunca kız, irkildi.

- Richard napiyorsun burada ne işin var beni korkuttun.

- Özür dilerim seni korkutmak istememiştim. Richard, Leslie'nin gözüne düşen saçını eliyle aldı ve kulağının arkasına götürdü.

- Buraya gelmemeliydin, ya bir gören olursa?

- Olsun, açıkçası umrumda değil.

- Saçmalamayı kes! Benim umrumda Richard.

- Tamam o halde hazırlan ve benimle gel ileride seni bekliyor olacağım.

Richard'ın bu tavrına anlam veremeyen kız üstünü değiştirmek için eve girdi. On dakika sonra geri çıktığında ileride Richard'ı gördü. Richard'ın atına bindiğini görünce kız şaşırdı, kıza ata binmesi için işaret etti. Leslie şaşırdı.

- Nasıl? Ben hayatımda hiç ata binmedim, yapamam, nasıl yapacağım?

Kızın paniklediğini görünce elini kıza doğru uzattı.

- Sakin ol. Sadece elimi tut ve çık sonradan belime doğru sarılman yeterli. Merak etme iyi bir biniciyimdir, başımıza bir şey gelmeyecek söz veriyorum.

Kız önce tereddüt etse de Richard'ın elini tuttu ve ata bindi.

Eva kaç gündür Eric'in gelmesini bekliyordu ancak hiç ses soluk yoktu. Kalede iyice canı sıkılmaya başladı. Yanında ne Lucas vardı ne Robin. Resmen tek başınaydı. Bahçede Sandra'yı görünce çok sevindi ve ona doğru koştu.

- Sandra seni gördüğüme çok sevindim inan o kadar sıkıldım ki.

Sandra kızın yaptığı davranışa bir anlam veremedi.

- Ne oluyor Eva?

- Kaç gündür odamdan çıkmıyorum. Kaleden dışarıya çıkamadım lütfen birlikte ormanı gezelim.

- Olmaz Eva bu çok tehlikeli. Üstelik savaş varken bir yere çıkamayız.

- Hadi ama Sandra sadece beş dakikalığına lütfen bunu benim için yap.

Sandra inkar etse de Eva yalvarmalarini bitirmedi ve en sonunda kabul etmek zorunda kaldı. İkili birlikte ormana doğru ilerlediler.