KILIÇLARIN YÜZÜ 1.KİTAP KIZILIN RESMİ

YEM

"Off." Reginald'ın sesi tüm tavernada yankılandı.

" Neden hep bu kadar seçicisin kızım?" Karşısındaki sarışın genç kadına kükredi. Sarışın kadın, Reginald'a bir tokat attı. " Sen Richard değilsin o bir centilmen. Sen ise sadece birlikte olurken canımı yakıyorsun." Bu öyle bir tokattı ki tüm salon inledi. Reginald tokatın şokuyla yanağını tuttu. Bir süre sonra kadına baktı yanındaki muhafızlara " Alın bunu buradan götürün hemen!" Diye bağırdı. Muhafızlar kadını kolundan tutup sürüklediler. Kadın çığlıklar içinde yalvardı.

Olayın ardından Reginald saraya geldi. " Neyin var Reginald?" Dedi Kraliçe. " Saraya geldiğinden beri tek kelime etmedin?" Reginald sesini çıkartmadı, odasında sinirli tavırlarıyla üstünü çıkardı. Kraliçe cevap vermeyen oğluna tekrar seslendi. "Ama..."  Kraliçe iç çekti. " Büyük şeyleri bilmeme gerek yok sadece muhabbet etmek istiyorum." Reginald alaycı bir şekilde sırıttı. " Susma hakkımı kullanıyorum." Reginald yavaş yavaş gömleğinin düğmelerini açmaya başlarken tekrar konuştu.

" Hiç eğlenceli değilsiniz, hiçbiriniz."

Kadın sessizce oğluna yaklaştı. Reginald gömleğini çıkardı. " Herkesin sevdiği kişi Richard mı? Tek sevilen o mu? Tabi herkes onu sevecek elbette ben kim oluyorum ki onun yanında. Her açıdan o benim daha yakışıklı, daha akıllı, daha başarılı bir versiyonum değil mi? Babam bile onu daha çok seviyor." Kraliçe, elini oğlunun yanağına koydu.

- Seni bu hayattaki her şeyden çok sevdiğimi biliyorsun değil mi oğlum? Kendimden bile çok, sen benim ilk oğlumsun.

- Zaten bir tek böyle hisseden sen varsın. Etrafımdaki kimse senin gibi düşünmüyor. Kraliçe duygularının incindiği oğlunu görünce gözleri doldu.

- O zaman seni sevdiğimi, her zaman yanında olacağımı... ve eninde sonunda bunun muhteşem olmasını sağlayacağımı bilmeni istiyorum. Ne olursa olsun sen ve ben, ikimizinde hayatı istediğimiz gibi olacak, o istediğimiz sona elbet kavuşacağız. Kraliçe oğlunun elini tuttu, " Şimdi biraz dinlen. " dedi ve alnından öptü.

Birisi toplum içinde, tek başına, görünürde bir sebep olmadan, dünyayı umursamadan gülümsediğinde, bunun tek bir anlamı olabilir: aşık olmuştur. Richard'a bakıldığında tek görülen buydu. Yemek masasında oturup dalgın bir şekilde yemeği izliyordu. Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. "Richard" diye seslendi Kraliçe. Döndü hayallerinden ayrıldı ve Kraliçeye doğru baktı ve gülümsedi ama bu farklı bir gülümsemeydi. Daha yumuşak tanıdık bir gülümseme. Kendine sakladığı gülümsemenin parlaklığına yakın bile değil.

Richard'a bakarak " Bana söylemek istediğin bir şey var mi oğlum?" dedi. "Ne?" Richard çabucak cevap verdi. " Ben... neden bahsettiğini bilmiyorum."  Pek inandırıcı değildi. Kızarmış yanakları ve kocaman gözleri birşeyler sakladığını gösteriyordu.

"Bana her şeyi anlayabileceğini biliyorsun oğlum." Dedi Kraliçe. " Hiçbir şey yok anne" diyip odasına çekildi peşinden Reginald geldi. "Hadi ama Richard benden de mi saklayacaksin?" Richard'ın ilk başta anlatmaya gönlü olmasa da abisinin ısrarlarına dayanamadı. " Biz kardeşiz unuttun mu?" Richard iç cekti, gözlerini yere çevirdi, bir şeyler söyleyeceği belliydi. Reginald sırrını kendisine anlatmamasi için hiçbir neden olmadığını söyledi.

"Kimseye söylemeyeceğine yemin eder misin?"

" Hayatım üzerine yemin ederim." Richard sonunda gözlerinin içine doğru baktı ve ağzının köşelerinde o ışıltılı gülümsemenin belirtileri görüldü. Kendini zor tutuyordu.

"Tavernaya birlikte gittiğimiz o gece bir kız gelmişti hatirliyor musun yanına sen ise ona söylediklerinle ağlamıştın."

"Evet" dedi Reginald. " Söyleyeceğin şey bundan daha az şok edici değil mi?" diyip gülümsedi.

"Evet, sanırım... Onunla tanıştım." Reginald bir an duraksadı, ağzı açık kaldı. " Ciddi misin?!" Haykırdı. "NE Ne zaman? Nasıl? Nerde? Detayları anlat."

" Sana her şeyi anlatacağım Reginald." Richard güldü." Yavaş yavaş anlatacağım."

" Bana sadece şunu şöyle,"dedi Reginald, ciddilesti. " Onun doğru kişi olduğuna emin misin?" 

" Sanırım... Yani."

" Bekle, ne kadar güzel Richard?"

"Oldukça." Richard'ın gözlerindeki ifadeden yüzündeki gülümsemeden ne kadar haklı olduğu görünüyordu. Reginald kardeşinin omzuna doğru hafifçe vurdu " Senin adına çok sevindim Richard."

" Yani, göreceğiz" dedi Richard " Kim bilir... O da beni, benim kadar istiyor mu acaba?"

" Kendine bir bak Richard, sana nasıl karşı koyabilir?" İkiside gülümseyerek konuşmaya devam ettiler.