KILIÇLARIN YÜZÜ 1.KİTAP KIZILIN RESMİ

HER ŞEY BAŞLIYOR

Robin ormandaki kulübesinde tek başına oturdu. Aylardır yaşlı cift haricinde insan yüzü görmemişti. Bu gidişle bütün yeteneklerim kaybolacak, diye düşünüyordu. Robin yürüyerek kulübeden yavaşça çıkmaya başladı. Tabi yürümek denirse böylesine. Yoruldukça dayandı, canı çıktı. Yürümem lazim, iyileşmem lazim diye tekrarlayip duruyordu. Öğleden sonra kente vardı. Önüne çıkan ilk sokağa daldı. Burada biraz dinlenebilirim diye söylendi kendi kendine.

Richard ve Rimon kalabalığa doğru ilerlediler. Kalabalık hastalıktan yere düşüp, kriz geçiren adama doğru bakıyordu. Adam rengi soluk, ağzından ve burnundan kan geliyordu. Donarcasına titriyordu. Acıdan kivranmanin tam anlami buydu. Richard ve Rimon durumun ne kadar ciddi ve kötü olduğunu fark ettiler. Richard olayın şokuyla adamın nasıl acı çektiğine bakarken herkes krala lanet okumaya başladı. Adamın ölmesiyle ortalığın kızıştığını gören Rimon hemen prensi oradan zorla da olsa uzaklaştırdı.

Canavar, canavarların hep yaptığı gibi, gece yarısından hemen sonra çıktı ortaya. Geldiğinde Reginald uyanıktı. Kısa süre önce bir kâbus görmüştü. Herhangi bir kâbus değil- di bu; son zamanlarda sık sık gördüğü kâbusun aynısıydı. İçinde karanlık, rüzgâr ve çığlıklar olan. Var gücüyle tutmaya çabaladığı halde kayıp giden ellerin olduğu kâbus. En sonunda Git burdan, diye fısıldadı Reginald, canavara. Bu kâbustan hiç kimseye söz etmemişti. Kâbusta olanları kimsenin bilmesi gerekmiyordu. Reginald uyku sersemi bir halde odasına göz gezdirdikten sonra kaşlarını çattı. Atladığı bir şey vardı. Yatağında doğrulup biraz daha ayıldı. Kâbus yavaş yavaş uzaklaşıyordu uzaklaşmasına, ama hâlâ Reginald'ın canını sıkan bir şey vardı. Farklı bir şey, sanki Sessizliğe kulak kabarttı, Perdelerin çıkarttığı hışırtılar dışında hiçbir şey duyamadı. Hiçbir şey. Derken kulağına bir şey çalındı. Biri ona sesleniyordu: Paniğe kapıldı. İç organları büzüşüyor gibiydi. O şey onu takip mi etmişti yoksa? Penceresi hâlâ açıktı. Belki de dışarıdan gelen hafif esintiyle perdeler birbirine sürtünmüş ve Pekâlâ, rüzgâr değildi bunu yapan. Birinin sesiydi bu. Duyduğu sesin kendine has bir tınısı vardı. Yabani, canavarca bir tınıydı bu. Sonra dışarıdan tok bir tahta gıcırtısı geldi; sanki devasa bir şey ahşap zemine basıyor gibiydi. Gidip pencereden dışarı bakmak istemiyordu Ama bir yanı da bunu yapmayı her şeyden çok istiyordu. Artık uykusu tamamen açılmıştı; Yine kendisine seslenildiğini duydu. İki kulağına aynı anda fısıldanıyormuş gibi geliyordu ses. Ne var! dedi Reginald, bundan sonra olacaklar konusunda bir- den sabırsızlanarak. Kalbi küt küt atıyordu şimdi. Bir bulut ayın önüne geçip tüm manzarayı karanlığa göm- dü. Aynı anda çıkan rüzgâr, tepeden hızla gelip odasına doldu ve perdeler uçuştu. Bir kez daha tahta gıcırtısını duydu; sanki canlı bir varlıktan, dünyanın iştahla guruldayan aç karnından çıkıyordu ses. Sonra bulut geçip gitti ve ay yeniden parlamaya başladı. Reginald kan ter içinde yataktan ikinci kez kalktı. Gördüğü, duyduğu her şeyin kabus olduğunu yeniden anladı. Rüyasında gördüğü canavarın mide bulandırıcı Berry den başka birisi olmadığını farkına vardı.

Yabanci bahsedilen ihtiyarın evine doğru gitti. Kilitlenmemiş kapıdan yavaşça içeri girdi, etrafa göz gezdirdi ancak evde kimse yoktu. Evde kimsenin olmadığını görünce sessizce arkasına dönüp gitmek için hareket ettiğinde, arkasındaki yaşlı adamı gördü.

- Sen de kimsin ? Dedi yaşlı adam. Panikleyen yabancı önce ne cevap vereceğini bilemedi. " Ben doktorum buraya dağın arkasindaki kasabaya giderken dinlenmek için geldim tesadüf bu ya yaralı biri olduğunu söylediler. Bende bakmak istedim. Diye cevap verdi.

- Şu asker olan çocuktan bahsediyorsun. Aslında öldüğünü düşündük o kadar kötü bir haldeydi ki bir daha nefes alamaz diye düşünmüştük ancak bir mucize oldu ve gözlerini açtı.

- Demek yaşıyor. Peki nereye gitti? Yaşlı adam nereye gittiğini bilmediğini söyledi. Yabancı dışarı çıktı Robin'in kendinden haberi olduğu için kaçtığını düşündü. Her şeyi anladı, biliyor dedi kendi düşüncelerinin arasında.