Karma (Namkook)

2.Bölüm

Esmer adam oturduğu küçük sandalyede biraz rahatsızdı. Vücudu bu sandalye için fazla büyüktü. Resmen çocuk sandalyesine oturmuş bir dev gibi görünüyordu. Hava kararmaya başlamıştı.  Etrafta bir sürü sarhoş insan oturuyordu. Alfa önündeki masaya baktı o kadar çok boş soju şişesi olmasına rağmen ne o ne de karşındaki omega sarhoş durmuyordu.

"Sokak restoranında ciddi olduğunu sanmıyorum ufaklık."

" Bana ufaklık demeyi keser misin ? Benim bir ismim var."

" Öyle mi? O zaman bana o ismi bağışlar mısın?"

" Ismim Jeon Jungkook ama içimden bir ses senin bunu zaten bildiğini söylüyor. "

" İç sesin çok akıllıymış Jungkook. Bu arada ben Kim Namjoon. "

Jungkook bir an duraksadı.

" Sakın bana soy ismimin Kim olduğu için Taehyung ile aramda bir kan bağı olup olmadığını düşündüğünü söyleme?"

Jungkook küçük bir çocuk gibi ellerini uylukların arasına koyup omuz silkmişti.

" Ne yani olamaz mı? Başıma gelenlerden sonra artık her ihtimali göz önünde bulunduruyorum."

" Aslında seni anlıyorum. Benim kardeşim de evleneceğim kişi ile mühürlense benim de güven sorunlarım olurdu."

Jungkook isminin  Namjoon olduğunu öğrendiği erkeğe şaşkınlık ile bakıyordu.

" Sen bunu nerden biliyorsun?"

" Benim Taehyung hakkında bilmediğim şey yok ufaklık."

" O zaman sen başından beri biliyordun öyle mi?! Ve beni bilerek uyarmadın?!"

" Hey hey sakin ol ufaklık. Hem ben seni uyardım ama sen benim uyarımı ciddiye almadın. Sana kendini fazla kaptırmamanı ,onun uzaktan kusursuz göründüğünü ama  hataların baş yapıtı olduğunu da söylemiştim. "

Jungkook sessiz kalmıştı çünkü karşındaki esmer haklıydı. Namjoon onu uyarmıştı. Omega soğuktan kızaran burnunu elinin tersi ile silmişti. Kolayını bulsa ağlayacaktı ama 5 gün durmadan ağladığı için göz  yaşı pınarları kurumuştu resmen.

" Aslında haklısın. Uyarını ciddiye almamam ve onun her dediğine inanman tamamen benim suçum."

" Ben böyle bir şey söylemedim Jungkook. Tüm suç ailenin. Onlar yüzünden biraz sevgisiz büyümüşsün. Ve doğal olarak sana biraz sevgi kırıntısı gösterene düşmüşsün hemen."

Jungkook yüzünde acı bir gülümseme ile esmere bakmıştı.

" Bu kadar mı belli oluyor sevgiye aç ve muhtaç olduğum?"

Esmer cebinden bir mendil çıkarıp Jungkooka doğru  uzanmıştı. Tavşanı andıran burnu silip ,mendili ona vermişti.

" Gerçeği söylemek gerekirse hayat hikayeni bir sürü insandan dinledim. Hakkında bilgi toplamak o kadar da kolay bir şey değildi. Duyduklarımdan anladığım kadarıyla seni çabuk büyümen için zorlamışlar resmen. Çocukluğunu yaşayamadığın yetmezmiş gibi bir de büyük yükler yüklemişler omuzlarına. "

Jungkook Namjoonun yüzüne bakamıyordu. Kalbi fazla ağrıyordu. Gözlerini masaya dikmiş öylece esmer adamı dinliyordu.

" Sonra kendin olmaya karar vermişsin.  Anne ve babanın yarattığı o sahte kişilik yerine kendi çabaların ile gerçek Jungkooku yaratmışsın ama bu hiç birinin hoşuna gitmemiş. Herkes seni tuhaf bulmaya başlamış. Bu da yetmezmiş gibi sana akıl vermeye çalışmışlar. Bir gün Taehyung çıkmış karşına. Seni hiç bir şekilde yargılamayan ve seni olduğun gibi kabullenen o adam. Buna düşmemek imkansız."

Jungkook göz yaşlarının tükendiğinden o kadar emin iken bir göz yaşı damlası öylece süzülüp düşmüştü. Omega elinin tersi ile yüzünü silerken hala başını kaldıramıyordu.

" Cidden nasıl bir araştırma bu? Adamların nasıl böyle bilgilere ulaştı?"

" Bunlar adamlarımın söyledikleri şeyler değil Jungkook. "

Jungkook esmerin büyük ve sıcak elini çenesinde hissetmişti. Namjoon omeganın yüzünü göstermesi için onu çenesinden tutup hafifçe başını kaldırmasını sağlamıştı.

" Bunları gözlerinin içine dikkatlice bakan herkes anlayabilir. Sana ufaklık dememin nedenlerinden biri gözlerinde hapis olan o çocuk. Sen hala fazla masumsun ."

Jungkook başını biraz geri çekip Namjoonun elinin havada kalmasına neden olmuştu.

" Yanılıyorsun artık o kadar da masum değilim. En yakınımın ihanetine uğradıktan beri o küçük çocuğun kalbi atmayı kesti."

" Bunlar çok ağır sözler. O küçük çocuğun hiç bir suçu yoktu oysaki."

" O çocuğu yıllarca istedikleri gibi manipule edip,kullanıp, itip kaktılar. Onun asıl katili ben değil onlar."

" Senin için çok zor olduğu belli Jungkook. Senin ve o ufaklığın adına çok üzgünüm  "

" Zaten sadece üzüldüğünüzü söyleyip bir köşeye çekilirsiniz. Bunu binlerce kez duydum. Senin için üzüldüm Jungkook, sana çok yazık olmuş Jungkook, umarım zamanla her şey senin için daha güzel olur Jungkook. Biri de sana yardım etmemi istiyor musun Jungkook demedi."

" Yanılıyorsun. Ben buraya sen istesen de istemesen de sana yardım etmeye geldim?"

"N-Nasıl?"

" Bana başka bir yerde baş başa konuşalım der iken benim Taehyung ile aramın iyi olmadığını biliyordun öyle değil mi?"

" Evet."

" Peki neden bana onun ile aramdaki sorunun ne olduğunu sormadın?"

" Bilmem. O an sadece Taehyungun senden hoşlanmadığı aklıma geldi. Ve onun o bakışlarını görünce seninle orayı terk etmenin en iyi intikam olacağını düşündüm. "

Namjoon hafif bir kahkaha atmıştı.

" İntikam mı? Bu intikamın i'si bile değildi Jungkook. Eğer intikam almak istiyorsan sana seve seve yardım edebilirim."

" Peki ama bunu neden yapasın ki?"

" Kendimi sana eksik bir şekilde tanıttım. Ben Kim Namjoon,  Kim Taehyungun baş düşmanıyım. "

Jungkook ona uzatılan ele şüphe ile bakmıştı.

" Eğer onun baş düşmanı isen neden onu şimdiye kadar öldürmedin?"

" Ah ufaklık bizim düşmanlığımız yıllar öncesine dayanıyor. Yıllar önce bir söz vermek ile başladı. O söz yüzünden bedensel olarak birbirimizi öldürmek yasak."

" Sen de o yüzden onu duygusal ve ruhsal olarak öldürmek istiyorsun öyle mi?"

" Sen cidden çok akıllı bir çocuksun o Taehyung herifin de ne buldun anlamıyorum. Neyse benimle bir anlaşmaya var mısın?"

Jungkook düşünmeden esmerin elini sıkmıştı.

" Varım "

Ikili tam gün batımında el sıkışıp anlaşmıştı.

" Harika! Ajumma bize biraz daha soju getir. Bu gece bizim için uzun olacak."