Rapito

~Rozdział 38~

Vittorio

Stałem tuż przed garażem chwilę z moim ludźmi i bratem.

- Myślisz że, coś powie? - zapytał Alessandro .

- okaże się, lepiej dla niego by coś powiedział- odpowiedziałem surowo.

Zeszliśmy we dwójkę do podziemia gdzie znajdował się człowiek Simone. Podeszłem do niego, na samą myśl że chcą skrzywdzić Asli, włącza mi się chęć mordu. Chwyciłem w dłoń metalowego pręta który stał oparty o ścianę, po czym zawisłem nad nim wymierzając mu cios w nogę.

- Gdzie twój szef! - wycedziłem przez zęby.

- Jeśli myślisz że Ci powiem to jesteś w błędzie- odpowiedział  z szyderczym uśmiechem.

Wymierzyłem się i zadałem kolejny cios w ramie, na co mężczyzna wydał dźwięk z bólu.

- wiesz kim jestem ?- wypowiedziałem krzykiem .

- Doskonale wiem- uśmiech z jego twarzy nie schodził, drwił sobie.

- Gdzie do kurwy jest twój szef?!- kolejny cios, ale tym razem pięścią w twarz.

- Nie wiem- odpowiedział plując krwią na ziemie.

- Nie kłam! Myślisz że będzie Cię szukał?- zaśmiałem się szyderczo- Ma Cię w dupie, nie dba o swoim ludzi.

- Mylisz się, już niedługo spotka cię kara- Odpowiedział ledwo.

- Ah tak? Nie ma odwagi zmierzyć się twarzą w twarz ze mną?

- Ty nic nie wiesz- odpowiedział cicho.

- Oświeć mnie- Złapałem go mocno są szyje.

- I nic się nie dowiesz- odpowiedział plując mi prosto w twarz.

Wyjąłem z kieszeni  kawałek materiału i spokojnie otarłem twarz, po czym zacząłem wymierzać mu cios za ciosem po twarzy, a jego twarz zalała fala krwi.

- Ostatni raz Cię zapytam, gdzie jest twój szef? Zabije cię! - Wycedziłem.

- Nic nie powiem.

- dobrze w takim razie- Wyjąłem broń za paska spodni, i wymierzyłem mu prosto w głowę - Oddasz Życie za szefa, brawo!

- Strzel, twoja piękność będzie zaraz po mnie- Ponownie na jego twarzy pojawił się szyderczy uśmiech.

- jesteś w błędzie- Z mojej broni wydobył sie huk wystrzału, zabiłem go. Wpadłem w taki szał, gdy usłyszałem jego słowa o Asli, nie panowałem  nad sobą.
*

Gdy nagle usłyszałem kobiecy pisk, odwróciłem się w stronę holu, ujrzałem tam Asli, widziała to. Zaczęła uciekać, a ja zaraz po niej zacząłem biec za nią.

- Asli! Stój !

Gdy nagle złapałem ją przy wejściu do garażu jak chwytała za klamkę, w jej oczach dostrzegłem przerażenie.

- Zostaw mnie! Kim ty jesteś! Boje się ciebie! - Odpowiedziała szlochem.

- Dlaczego kurwa tu przyszłaś !!! Miałaś czekać w pokoju! - twardym głosem zapytałem Chwytając ją mocno za ramie.

- I dobrze, zobaczyłam na własne oczy jakim jesteś mordercą! Dałam Ci się zwieść, wierzyłam Ci!

Coraz mocniej ścisnąłem jej ramie, byłem tak zły, bałem się że mogę zrobić jej krzywdę.