My Diamond_kookmin

part70

مرد قوی هیکلی درب سلول رو باز کرد، دستم رو گرفت و به طرف
بیرون کشید . انرژیم به قدری کم بود که نمی تونستم حتی سرپا
بایستم و اون داشت تقریبا منو روی زمین میکشید . از اون زیرزمین
بدبو بیرون رفتیم و نور آفتاب باعث شد چشمام اذیت بشن. کای
به طرفم اومد و مایعی رو به زور به خوردم داد و گفت:
"این باعث میشه انرژی داشته باشی چند قدم راه بری "
دستش رو گرفتم و التماس کردم: "بهت التماس میکنم کای. این
کارو نکن. به جونگکوک آسیبی نزن"
دندوناش رو روی هم فشار داد: "کاریه که باید انجام بشه. انرژیت رو حروم نکن. بهش نیاز داری"
و بعد به زور منو سوار هلیکوپتر
کرد. خوردن اون مایع واقعا کمی انرژی بهم داد. به دشت سبز و
زیبایی رسیدیم و از فاصله دور تونستم ماشین های مشکی رنگ رو
ببینم و کمی که ارتفاعمون کم شد اندام جونگکوک رو تشخیص دادم .
استوار و محکم مثل همیشه با فاصله از د یگران وسط سبزه های
مواج ایستاده بود و به بالا چشم دوخته بود. اشک توی چشم هام
جمع شد و هر چقدر میخواستم انکار کنم می دونستم این آخرین
باریه که عشق زندگیم رو می بینم . این دشت سرسبز پایان همه چیز
بود.

جونگکوک

لین حرومزاده ای که فکر میکرد پادشاهه و اگر از ترس
مسخره شدن نبود با یه تاج روی سرش این طرف و اون طرف
میرفت . کسی که من کای رو از قلب قلعه نفوذناپذیرش کشیده
بودم بیرون. با وجود خیانتی که کای بهم کرد اما عجیب بود که
از نجاتش پشیمون نبودم. لین با نیشخندی پیروزمندانه به من
خیره شد اما از هیکوپتر پیاده نشد .
مطابق حدسم روئسای خائنم هم همراه جونگین پیاده شدند و از
هلیکوپتر دیگه ا ی کای پیاده شد و بعد جیمین رو پیاده کرد. قلبم
تپش گرفت و دستام کنارم مشت شد. به قدر ی ضعیف بود که
مشخص بود به سختی روی پاش ایستاده اما با دیدن من انگار
جونی دوباره گرفت و خواست به سمتم بیاد که کای جلوش رو
گرفت. صدای پره ی هلیکوپترها که ساکت شد تنها صدای موجود
بادی بود که به دشت میوزید. جونگین خطاب به روئسایی که با من
اومده بودند گفت :
"شماها جبهه اشتباهی رو انتخاب کردید. به زودی خودتون و
خانواده تون تاوانش رو میپردازه"
هانول با لحن محکمی جواب داد:
" خواهیم دید تاوان سنگین نصیب کی میشه جونگین. خیانتکارها
عاقبتشون مرگه و تو اینو بهتر از همه ماها میدونی. تو و همه اون
روئسای خائن مایه عبرت دیگران خواهید شد"