En Baştan

Özel

Bölümlerin gidişatından bağımsızdır♡
Keyifli okumalar⚘
-

"Abi! Ya niye hiçbiriniz gelmiyorsunuz?"

Sert bir nefes vererek yatakta doğrulmaya çalıştım. Büyümüş olan karnım buna pek fazla izin vermiyordu. Yorulduğum için odaya çıkmıştım ancak fazla uyuyamamıştım.

Odadan çıkabilmeyi başardığımda gözüme inanılmaz fazla gelen merdivenlerden oldukça yavaş bir şekilde indim. Hava güzel olduğundan herkes bahçedeydi. Önce mutfağa ilerleyerek dolabı karıştırdım.

Bizim evimizde bu aralar çikolata bulunmazdı. Sevgili kocam her seferinde çok abartarak yediğimi söylerdi.

Tabii ki bu durum abimlerin evi için geçerli değildi. Bana sırıtan kahvaltılık çikolatayı alıp kaşıklamaya başlamıştım. Kalçamı tezgaha yaslarken oldukça keyifliydim.

"Birileri yaramazlık mı yapıyormuş burada?"

Kafamı aniden sese doğru çevirdiğimde Ömer abimi görmemle rahatladım. Hamileliğim boyunca beni en çok serbest bırakan oydu.

"Biraz yedikten sonra bırakacağım," diyerek bir kaşık daha aldım. "Çok az."

Yanıma gelip tombullaşmış yanağımdan sesli bir şekilde öptü. Bir elini karnıma koydu.

"İyi misiniz?" diye sordu her zaman yaptığı gibi. Yavaşça başımı salladım. Geri çekilip bir bardağa su koyarak dudaklarıma yaklaştırdı.

"Doğru düzgün su içmiyorsun, iç bunu." derken çoktan içirmeye başlamıştı. Midemin bulantısını hissedince elimdeki çikolatayı da kenara koydum.

"Ya baba!"

Bahçeden gelen seslerle beraber Ömer abim beni kolunun altına aldı. Ben de bir elimi beline sararken bahçeye çıkmıştık.

"Abiye gıcık denmez kızım, çok ayıp."

"Ama baba..." diyerek dudak büzen kızıma baktım. Ateş dayanamayarak yanına gidip kucağına almıştı. "Öykü'm, bir daha abine bağırdığını duymayacağım anlaştık mı?"

Öykü kafasını hızlı hızlı sallarken inmek istemişti. Kollarını bağlamış halde ona bakan Özgür'ün yanına koşup sarıldı.

"Özür dilerim abiciğim, lütfen küsme bana. Hem ben daha yeni düştüm, kolum acıyor."

Yanımdaki hareketlilikle başım o tarafa döndü. Utku abim saçlarımdan öpüp Özgür ve Öykü'yü gösterdi.

"Sana birilerini anımsatıyor mu?" dediğinde gülümsedim. Hastaneden yeni çıktığımda ben de böyle acındırıyordum kendimi.

"Eylül, bırak şunları kız. Gel yanıma."

Duygu ablanın bana seslenmesiyle anında abimin kollarından çıkıp oraya ilerledim. Duygu abla, psikoloğum olduğu süreçte Ömer abimle ne ara yakınlaşmıştı bilmiyordum. Sonuç, evlenmişlerdi.

Umut abimin ise bir aylık ilişkisi vardı ancak kendisi bize söylememekte ısrarcıydı.

Tabi ki kıskanmıyordum, ne alaka yani?

"Nasılmış benim aşklarım?" dedi Asya, onun yanına oturduğumda. Elini karnıma koyarak parmaklarını hareket ettirdi.

"Çok açız." dediğimde ikisi de bana baktı.

"Yiyeli bir saat olmadı Eylül, aman Ateş duymasın." dedi Duygu abla. Kollarımı birbirine bağlayıp onlara baktım.

Hepsi bahçenin ortasına serdikleri büyük örtünün üstüne oturmuş, oyun oynuyorlardı. Ateş o tarafa baktığımı görünce buraya doğru adımladı. Anında gözlerimi kaçırdım.