Sunsets Witnesses Everything

35

Bouquet.

Niyakap niya rin ako ng mahigpit. "I'm worried!" Agad na sabi ko. At tumingin sa kanya. "I thought may nangyari na!"

"Nothing's gonna happen—"

"And you!" Tinuro ko siya at tinaliman ng tingin. "You didn't answer my text and calls!"

"Oh..." He giggled. "I'm sorry, nalowbat ang selpon ko." Binuhat niya ako papunta sa kwarto. "That's why you're worried, because I didn't answer your text and calls?"

Agad akong tumango. I crossed my arms and raised my brow at him. "Then please bring a charger..." I said, and lay down on my bed tumalikod ako sa kanya at pumikit. Ngayon lang ako nakaramdam ng antok nang nasiguro kong ligtas siya.

Inaantok ako pero gising na gising pa rin ang diwa ko. Naramdaman kong umuga ang kama. Maya-maya, ay naramdaman ko nalang na nasa baywang ko na ang kamay niya. I shriek when he pulled me towards him.

"Denden, I am sleeping!" I said.

"No, hindi ta'yo matutulog hangga't hindi ko naaalis ang galit mo sa akin." He said, ipinulupot niya sa akin ang braso niya.

"No, matutulog ako, now." I said.

"Baby..." Napatigil ako nang tinawag niya ako. Sinamaan ko siya ng tingin. "I'm sorry, I had no charger in my pocket. I'm sorry if I didn't answer your calls and messages... Are we ok?"

"Can I sleep now?" Pagtatanong ko.

"Answer my question before you sleep." Aniya. "Hindi kita papatulugin hangga't hindi mo nasasagot ang tanong ko." Matigas na sabi niya.

I closed my eyes. Naramdaman kong kinikiliti niya ako sa baywang, kaya wala akong tigil sa kakatawa. "Zaiden, stop... It's not funny—!"

"Oh, yeah?" Pagtatanong niya, habang kinikiliti niya ako. Bumangon ako at umupo, pero kinilit niya lang ako. Hinawakan ko ang dalawang kamay niya.

"Stop... I want to sleep! You're so annoying! Hindi na kita papatulugin dito..." I said. Nang binitawan ko ang kamay niya, ay pinulupot niya iyon sa maliit na tiyan ko. He started to kissed me on my shoulders. Hinabol niya ang labi ko at marahan na hinalikan.

"Hoy! Gising!" Nagulat ako nang babae ang gumigising sa akin. Hindi ba dapat si Zaiden?

"Hm... I'm tired... Five minutes..."

"Hindi! Walang limang minuto..." Mariin na sabi niya. I opened my eyes, nagulat ako nang si ate Lelei ay narito na. Napatingin naman ako sa tabi ko, nakita kong wala na si Zaiden.

"You didn't tell me, na pupunta ka na pala rito."

"Hoy! Ni-text kita pero mukhang hindi mo nakita..." Aniya. "Labas na, Nivva... Nakapagluto na ako." Dagdag niya, bago lumabas ng kwarto.

Tumayo naman ako para tingnan ang buong kwarto, wala na ang mga gamit niya roon. Lumabas naman ako nagbabaka-sakaling nandito pa siya. Pero wala akong naabutang Zaiden.

Umupo nalang ako, at napasandal sa sofa. Antok pa rin ako, dahil anong oras na kaming nakatulog dahil nakipagkulitan pa siya. I tried to closed my eyes, but Ate Lelei talked.

"So, kamusta ka naman dito? Hindi ka naman ba nabobored or ano?"

"Hindi naman... Ok naman ako rito." She nodded. "Naayos mo na ba ang room mo, ate?"

"May kama naman doon at may study table naman, kailangan ko nalang gawin linisin bago ilagay ang mga damit ko roon. Help mo ako, a? Kapag hindi ka na pagod."

"Pagkapahinga natin." Ani ko.

Nang natapos na kaming kumain, ay nag-insist na siya na ang maghugas ng mga plato. Pumasok ako sa kwarto para linisin iyon. Ni wala akong nakitang notes na galing kay Zaiden o ano. Maybe he forgot.