Day.
Biglang nagningning ang mga mata ko, nang nakita ko ang mga bulaklak na nasa kamay niya.
"Where did you get this?" Pagtatanong ko, nang nakuha 'ko ang mga iyon. Napangiti ako, nang nahawakan ko na sila. "Oh, god! I miss flowers! Thank you..."
"Where did I get those?" I looked at him and nodded. "Sa tabi-tabi..."
"Thank you!" I said it again.
"So, where's the flowers that I gave to you? Iyong kinuha ko kasama kita?"
"Na kina Lola, roon na iyon, para may bulaklak na tunay si Lola..." I said, while looking at the flowers.
Kinagabihan, ay sa taas ulit kami. Pero, kasama na sina Jade. Ang hindi lang kasama, ay si Velda, Vera at Vanna, pati na rin sina ate. Kami-kami lang nina Jade, Olivia, Ivy, Kyler, and Zaiden. But he's just observing. And I don't mind that. "What do you want a gift?" Pagtatanong ni Jade, lagi naman siyang may regalo sa akin, kapag may okasyon.
"I don't know..." I said.
"Lagi namang I don't know!" Si Ivy.
"I want to rest, all day..."
"You don't want to go out? Bonding with cousins? Or what?" Pagtatanong ni Olivia.
Umiling ako at tipid na ngumiti. "I'm a lazy person, so I guess... Rest all day lang." I said. They laughed. Mababait naman sina Olivia at Jade. Hindi katulad ng tatlo, but I hope they will change.
Dumating na nga ang aking kaarawan, and I don't know why I am not excited, about my birthday. And I want to go back, being a six-years old girl, who has no problem or anything. But now, I always overthink. Hindi ko maiwasan ang mga 'yon.
And I just want to be alone. Everyday, I always feel like I'm sad. Kahit kakatapos ko lang tumawa, ay bigla nalang ako mananahimik at nalulungkot. I don't know why.
Nakahiga lang ako, tamad na tamad na gumalaw. Nakatitig lang ako sa kisame, at nag-iisip kung anong mangyayari sa araw na ito. Gusto ko nalang ulit matulog, pero bumabalik-balik rito si Kuya Zale, para gisingin ako.
"Sunniva, tayo na!" Like now, pagkapasok na pagkapasok niya ng kwarto ay iyon na agad ang sinisigaw niya.
"I'm so lazy..." I said, he held my hand. Saka niya ako hinila paupo. He hugged me.
"Happy Birthday, My Vaisley. You're already seventeen, next year you'll be at the legal age." Sabi niya. "Don't waste your time crying." He pinched my nose and cheeks.
"What if you're the reason, why I am crying?" Pagtatanong ko sa kanya.
He sighed. "I'm sorry, for everything." He said. Tumango lang ako at tumayo na.
Kahit na tamad na tamad akong gumalaw, ay gumalaw pa rin ako. I'm wearing a oversized t-shirt. But color red. Dahil kapag pinasuot ako ng dress, ay hindi ako papayag.
I just want a normal day, normal outfit. Nang lumabas na ako, ay binati nila ako, pati na rin sina Velda. Nagpasalamat ako, saka na lumabas at pumunta sa favorite place.
Tumayo lang ako roon, at nakatanaw lang sa malayo. "I hope this birthday, will be a happy day. Kahit itong araw lang." I whispered and smiled. Humangin naman nang malakas. Nakailang minuto akong tumayo roon at umuwi na rin.
Nakita kong may mga lulutuin rin, at mukhang resort nga ang pupuntahan. For sure, ay nag-ambagan nalang sina Tita, dahil, kakainin rin naman nila iyon. Agad naman akong sumakay, nang nakita kong umaandar na ang sasakyan.
Binuksan ko naman ang selpon ko. I saw a message from Casilla and Zaiden. Una kong binuksan, ay kay Casilla.
CasiPlum:
BINABASA MO ANG
Sunsets Witnesses Everything
Dla nastolatkówSunnivaisley Kassiani Guiterrez. A lonely girl. Not exactly lonely. May mga kaibigan naman siya na pinsan niya din. Gusto niya lang talaga na mag-isa lang siya. Her and herself are not lonely. Sa katunayan pa nga, ay masaya siya pag siya lang mag-is...
