Huli"Mama, totoo ba ang mga sinasabi nila?" Pagtatanong ko kay Mama na naghuhugas sa kusina ng bahay ni Lola. Napatingin siya sa akin.
"Ang alin?" Natahimik ako sa tinanong niya sa akin. "Hindi totoo iyon, sabi-sabi lang nila iyon... Wag kang maniwala sa kanila." Aniya. "Bantayan mo na si Riley sa loob."
"Vaisley is playing with Riley and Ridge..."
"Kahit na... You need to watch Riley... She's just a kid."
"And I'm a kid too."
She laughed and looked at me. "Yes! But you are a kuya na! So go, watch your two siblings." Aniya at tinulak na ako. Napailing nalang ako at naglakad papalapit kina Vaisley.
I saw Vaisley, holding Riley's little hand. Hindi ko namalayan na nakangiti na pala akong pinagmamasdan sila. I saw Vaisley pouted. Agad naman akong lumapit. "Kuya, Ridge is teasing me!" Aniya. Tinuro niya pa si Ridge na tumatawa.
"I told you, don't call me Kuya." Ani ko at lumapit kay Riley para laruin. We're not that close. We're just cousins by blood.
"You're older than me... So I'm gonna call you Kuya."
"What If I don't want you to call me kuya?"
"Isusumbong kita kay Tita na ayaw mong magpatawag ng kuya." She said and pouted.
"Sumbong mo—"
"Tita!" She called Mom. Mabilis naman siyang naglakad papunta kay Mama. Palihim ko naman siyang sinundan. "Ayaw po magpatawag ni Kuya Zaiden ng kuya, si Ridge po inaasar ako." Mom chuckled.
"Hayaan mo na si Kuya mo... Ayaw niya lang siguro magmukhang matanda..." She winked at Vaisley, and Vaisley giggled.
"Ma!" Sigaw ko. Napatigin naman silang pareho sa akin. They just laughed and they ignored me. Kinabukasan ay umuwi rin sila at may pasok din. Hindi ko na sila nakitang umalis dahil may pasok ako no'n.
"Zaiden, bantayan mo muna rito si Aisley, a?" Mom command. Aalis sila at mukhang kami lang ni Vaisley ang maiiwan. Kakauwi lang nila rito sa probinsya at ngayon naman ay aalis agad sila at may pupuntahan. I looked at Vaisley. Who's watching a television. I nodded.
"What are we going to do?" I asked, when they left. She changed. Maraming nagbago sa kanya. Ang dating masiyahin at gustong makipaglaro sa mga pinsan, ay naging tahimik. Naging mahinhin din. She just want to be alone all day.
Always. When our cousins are playing, she's just observing. Nakaupo lang sa isang tabi at nakatingin lang sa tanawin. Minsan sa mga pinsan namin na naglalaro. She's so young to be matured.
"I-I don't know... Y-you can call your girlfriend and go anywhere. I'm just gonna stay here and watch television or what..." She said and looked at me. His eyes tell her that she's not ok to be alone.
Tita said, mahilig siya mag-isa at nagiging tahimik na rin siya. She have a friend, pero minsan lang daw silang nagkikita. Dahil gusto lang daw lagi ni Vaisley sa bahay. And I don't know if she's ok with that or no.
"No." Ani ko at sumandal sa sofa. Sa sahig kami nakaupo. Tumango nalang siya at nanood. "What do you want? A food?" Itinaas niya ang balikat niya, saka ibinaba ulit. I sighed. Nagluto nalang ako ng pancake. Nang natapos na akong magluto ay tinawag ko na siya.
''How's the pancake?" Pagtatanong ko. Tumango lang siya at kumain na ulit, maya-maya lang ay kinakausap na niya ako. Nawala na ang ilang at hiya sa pagitan namin.
Since then, kinakausap na niya ako at may unting hiya pa rin siya.
And this is the moment that I will never forget. She accidentally kissed me. The kissed... That I will never forget. Siksikan no'n, dahil sa mga pinsan namin. Magkasalubong kami at magkatapat. Nang may bumangga sa likod niya, ay nahalikan na niya ako.
BINABASA MO ANG
Sunsets Witnesses Everything
Fiksi RemajaSunnivaisley Kassiani Guiterrez. A lonely girl. Not exactly lonely. May mga kaibigan naman siya na pinsan niya din. Gusto niya lang talaga na mag-isa lang siya. Her and herself are not lonely. Sa katunayan pa nga, ay masaya siya pag siya lang mag-is...