Sunsets Witnesses Everything

32

Yes.

"A-ano iyon?" Pagtatanong ko.

"I saw something in your phone... In your gallery. Iyong mga panahon na hiniram ko ang selpon mo dahil naiwan ang akin." Aniya, I slowly nodded. "I saw that you're happy with a man, that I don't know..." He chuckled. Mahina lang ang pagkakasabi niya, sapat lang na marinig ko.

And I know who's that man. It's Zaiden. Karamihan sa mga pictures ko, ay kasama siya. Minsan, naman ay sina Kyler o Ridge.

"You are happy with him. Kaya naisip kong makipaghiwalay, dahil may nagpapasaya sa'yo at nararamdaman ko na mahal mo siya." He said and smiled at me.

"I-I'm sorry—"

"Don't be, I'm happy that you are happy with him. Naramdaman ko naman ang pag-mamahal mo sa akin. When I saw you happy with him in pictures, I'm happy... 'Cause you are happy and I think you find your happiness." He said and smiled.

Ipinikit ko ang mata ko at sumandal sa kanya. "Pag ako umiyak, kasalanan mo... Kakatapos ko lang umiyak..." Bulong ko.

He laughed. "Wag kang iiyak, titigil talaga ta'yo sa pagsayaw..." Aniya.

"When you saw me happy with him, did you even think na mas masaya ako sa kanya kaysa sa'yo?" Lakas loob na pagtatanong ko. I looked at him.

Umiling siya. "No... Hindi ko inisip. Ang inisip ko, masaya ka sa kanya kaya pwede na akong makipaghiwalay, kasi kapag nakipaghiwalay ako sa'yo... Hindi ka na masasaktan. But it turns out, nasaktan ka pala nang sobra. And I'm sorry about that."

"It's ok... At Least you tell me, mas lalo kong naintindihan." I smiled at him, kahit na ramdam kong may mga luha na sa mata ko na nagbabalak nang lumabas.

"I know, I'm sorry..." He said. We stopped dancing. He hugged me tight, I felt that he kissed me on my head. "Are we ok?" Tumango ako. "Friends?"

"Friends!" I said and hugged her again. I heard him giggled.

"Naka move-on ka na?" Pagtatanong niya.

"Y-yess..."

"Ok, sa susunod na makita kita, kailangan kasama mo na siya, a? Ipakilala mo sa akin..." Tumango ako, kahit alanganin iyon na mangyari.

"Panalo ang regalo ng dalawa!" Napatingin ako kay Ivy.

"Tinalo iyong regalo natin!" Ani Kyler. Natawa naman kami.

"Ok! Mine ko na siya..." Ani Ivy. Humagikgik naman si Kalen. "Wag na pala, baka iwan din ako..."

"Kaiwan-iwan ka pa man din..." Ani Kyler.

"Pasmado bibig neto, a!" Si Ivy. We laughed.

"Hindi! Ibig kong sabihin, bihira lang na may nanatili sa'yo..." Aniya.

"Galing mo, a! Nakalusot ka, a..." Sabi ni Ivy sa kanya. "By the way... Thank you for dancing our cousin, Sir Kalen... You may now sit." Dagdag niya at ngumiti.

"U-uh..." Napatingin ako kay Kalen. "I'm going to leave rin, because siningit ko lang talaga ang pagpunta ko rito... But, busy talaga ako..." I nodded.

"Oh, ok... But, do you want to eat?" Pagtatanong ko.

"No, kumain na ako kanina..."

"Oh, Goodluck sa mga gagawin mo." I smiled at him.

"Thank you and Happy Birthday again." He said and hugged me again. Lumapit siya kina Mama, para magmano. Lumapit rin siya kina Ate para magpaalam.

"So, I think aalis si Sir Kalen... Balikan mo nalang ako rito, Sir para makapag-dinner po ta'yo." Anunsyo ni Ivy, napatingin sa kanya si Kalen at napangiti. "Chos! Chos lang..." Dagdag niya.