ClarkI smiled at him. "Don't be, I'll be ok..." Ngumiti siya sa akin, pero alam kong nag-aalala pa rin siya sa akin. Pagtapos ng gabi na iyon, ay kinabukasan ay umuwi na rin kami.
Nang papalapit na ang araw ng pag-uwi namin ay niyaya naman ako ni Zaiden na sumama sa kanya. "I don't like..." I said. Nasa sala nila kami ngayon, nakaupo ako habang siya ay nakatayo.
"You don't like?" Pagtatanong niya. I nodded. "Oh, sayang... There's a lot of fruits in there..." Sabi niya. Bigla akong napaisip. Lalabas na sana siya, pero pinigilan ko siya.
"Wait, I'll come..." Ani ko. Fruits are my weaknesses, oh god!
"Get dressed..." Sabi niya. Agad akong umuwi at nagpaalam kina Mama. Pumayag agad sila, dahil alam nilang kasama ko si Zaiden at may tiwala sila sa kanya. Pagpasok ko ng kwarto, ay agad akong nagbihis.
Paglabas ko, ay umaandar na ang sasakyan. Ibig sabihin ay nasa loob na siya. Nang papalapit na ako, ay binuksan niya naman ang bintana. "Come in..." Agad akong pumasok at naupo sa harapan.
"Is this your treat? Because aalis na kami?" I asked, he looked at me and nodded. "Why? Because you gonna miss me?" Dagdag ko, habang nakangisi nang mapang-asar.
Goodness, Aisling! Ang lakas din talaga ng loob mo, ano? May gusto ka na nga sa tao, ganyan pa sinasabi mo. Hindi mo na rin mababawi ang sinabi mo.
"No, trip 'ko lang..." Sabi niya, tumango lang ako.
Paano ako makakaiwas sa kanya, kung sumasama pa rin ako sa kanya? Paano mawawala ang nararamdaman ko, kung sama ako nang sama sa kanya? Last na 'to. Last.
"Pupunta muna tayo kina Autumn, dahil gusto niyang sumama." Aniya, tumango ako sa kanya. "Bakit bigla kang nanahimik? Kanina lang inaasar mo ako?"
"M-may iniisip lang..." I said. I looked outside, para makaiwas ng tingin sa kanya.
"Bakit? Iniisip mo ba na gusto mo ako?" Agad akong napatingin sa kanya, dahil sa tanong niya. I saw his smirked on his lips. Tama ka nga, oo may gusto ako. Agad akong umiling.
"N-no..." Sabi ko, "h-hindi, ang iniisip ko... Ay kung a-anong gagawin ko pagdating k-ko sa b-bahay..." Dagdag ko. Nakutuban na niya ba? God! Wag muna please?
Sa sobrang tahimik namin, hindi ko namalayan na nakarating na pala kami kina Autumn. Nakita ko nalang na bumaba si Zaiden, at kinatok ang bahay nina Autumn. Nakita kong babae ang nagbukas, at mukhang nilalandi pa si Zaiden. The girl held Zaiden's hand.
"Kung nagseselos, iiwas ang tingin..." Bulong ko sa sarili ko, sabay iwas ng tingin sa kanila. Pero hindi mapigilan ang sarili ko na tumingin sa kanila. "Sabi sa'yo, masasaktan ka lang kung tumingin ka pa riyan."
I closed my eyes, at inisip ko ang mga bagay-bagay na kung anu-ano. Maiwasan lang ang pag-iisip ko sa nakita ko. Iminulat ko lang ang mga mata ko, nang narinig kong bumukas ang pinto.
Nakangiti siyang pumasok sa loob. Iba ang ngiti niya. Nakita ko si Autumn na papunta na rin sa likod. "Ngiting-ngiti, kuya!" Pang-aasar ni Autumn.
"Hindi..." He scoffed.
"Kuya! Gusto ang frenny ni Ate..." Ipinikit ko nalang ang mga mata ko, para maiwasan ang sakit. Mabilis niya namang pinatakbo ang sasakyan.
"Hindi..."
"Reto ba kita?"
"Wag na..." Rinig kong sabi niya.
"Magka-age lang ka'yo!" Pangungulit ni Autumn.
"M-may gasoline station ba r-riyan? I-i just want to go in Restroom." Singit ko sa usapan nila.
"Wait..." Sabi niya. Ilang minuto kaming naghanap. Nang nakahanap na, ay agad niya 'yon ni-park. Agad akong bumaba at hindi na sila hinintay magsalita pa.
BINABASA MO ANG
Sunsets Witnesses Everything
Novela JuvenilSunnivaisley Kassiani Guiterrez. A lonely girl. Not exactly lonely. May mga kaibigan naman siya na pinsan niya din. Gusto niya lang talaga na mag-isa lang siya. Her and herself are not lonely. Sa katunayan pa nga, ay masaya siya pag siya lang mag-is...