Sunsets Witnesses Everything

30

Desperate.

He remained silent. I looked at him kahit na hindi ko kayang tumingin sa kanya. "Say something, please?" Nakatingin lang siya sa harapan. This is the hardest part of confession. You don't know if he's gonna stay by your side or not. You don't know if he's gonna like you too or reject. Hindi mo alam ang takbo ng isip niya.

Hindi mo alam kung lalayo ba siya o ano. Mas masakit na ang lalayo siya sa'yo kaysa magpatuloy ang kung anong mayroon ka'yo. Dahil kapag lumayo siya sa'yo, tuluyan ka na niyang lalayuan, lalayo na rin ang loob mo.

Ang daya naman ng tadhana. Bakit pa kasi ako nagkagusto kung pwede naman ako magkagusto sa hindi 'ko kadugo? Sa dinami-daming lalaki sa buong mundo, bakit siya pa? Ang sakit naman.

I'm scared of rejections. But I know, I need to accept rejections. I know I need to accept the fact that... He's my cousin. He's my... Relative. I need to accept, that we're not gonna have relationships like couples. I didn't know why I fell for him. Bakit hindi ako nandiri sa nararamdaman ko.

I need to accept his decisions. I need to accept everything. I need to accept his... Rejection.

"Alam mo na hindi pwede..." He looked at me, and I looked away. I just nodded, I don't know what to say. "So, that's the reason why you deleted my number? For what?"

"P-para umiwas... Hindi ko na a-alam gagawin ko, kaya binlock or binura ko nalang... Ako na mismo u-umiwas." I said. "Ano? L-lalayo ka rin ba?" Natahimik siya sa sinabi 'ko.

Napayuko nalang ako. Alam kong paiyak na ako, dahil nanlalabo na ang paningin ko. I played with my fingers. Hindi ko alam, pero feeling ko na gusto na nilang lumayo sa akin. Kapag may inaamin akong kasalanan.

"Bakit ako lalayo?"

I looked at him. "B-because it's awkward?"

"Nabawasan ba ang pagkakagusto mo sa akin, nang hindi na ako nagparamdam sa'yo?"

"Medyo..."

I saw his jaw clenched. "Kailan nagsimula ang pagkagusto mo sa akin? I want to know..."

"I don't know when it start. A-all I know is..." Hindi ko alam kung paano ipaliwanag. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula at saan magtatapos ang lahat nang ito. "I-iba na ang nararamdaman ko sa'yo..."

He slowly nodded. Nakita ko ring napalunok siya. "I-if you want to stay away from me then..." Napatigil ako ilang sandali, tumingin ako sa kanya at dahan-dahang tumango. "Then ok... If that's what you want."

"Damn." He whispered. I looked at him. He bit his lips. "Alam mo na hindi pwede, because we're cousins..."

"I-i know, k-kaya nga a-ako umiwas..."

"Pero bakit hinayaan mo ang sarili mo na mahulog sa akin?"

I bit my lips, because of his question. "S-sinubukan ko namang umiwas, e... Sinubukan kong pigilan. Pero habang pinipigilan ko parang lalo lang akong nagkakagusto sa'yo. T-traydor din, e..." Traydor 'tong nararamdaman ko, e. Nahulog sa taong hindi pwedeng maging ka'yo.

I faked my laughed. Ipinikit ko ang mata ko, para mapigilan ang pagluha. "H-hindi rin kasi ako makaiwas, b-baka mahalata mo... Believe me I tried."

He was speechless. Hindi ko na rin alam kung anong sasabihin ko. "Bakit mo ako nagustuhan?" Agad akong napatingin sa kanya.

"H-huh?"

"You heard it, right?"

I nodded. Hindi ako nakapagsalita sa tinanong niya. Hindi ko alam kung anong isasagot ko roon. "C-can we just please go home?" Pagtatanong ko sa kanya.