Maç Zamanı

74 6 0
                                    

"Söz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Söz."




Raven ve Esther , çadırlarını gezdikten sonra büyük bir bidon ile kamp arazisinde yürümeye koyuldular.

Ester  , Raven'ın gömleğinin kenarından tutmuş etrafına bakınırken Raven çeşmeyi bulmuştu bile .

"Gel , hadi . "  dedi Raven , kızı çeşmeye çekiştirirken. Ellerindeki şişelere su doldurduktan sonra biraz etrafı gezindiler . Oldukça güzel ve yeşillik bir alandı . Çevrede bir sürü çadır vardı .

"Raven ."

"Efendim ?"

"Bu günün gecesi çok garip bir rüya gördüm ve yara izim uzun bir süreden sonra tekrar acıdı ."

"Gerçekten mi? Annemle bunu mu konuşuyordunuz?"

Esther , başını onaylayarak salladı. Rüyasında geçen anılar zihnine doluştukça ona inanılmaz bir rahatsızlık veriyordu.

"Anlatmak ister misin?"

"Bu, benim için biraz zor. Hatırlamak, yara izi in acıtmasına neden oluyor." dedi Esther, yüzünü buruşturarak.

"O zaman boşverelim bunu."

"Yok, sorun değil. Bunu aşmalıyım." diye cevap verdi, Esther ve Hope'la konuştuklarını ona anlattı.

"Endişelenme , Els . Annem, doğru söylemiş.  Sana zarar gelmesini istemeyiz . Başka birine söyledin mi?

"Hayır ama Hope, amcama ve diğerlerine söylemiş olmalı ."

"Onlar bir yolunu bulur, o halde."

"Biliyorum fakat düşünmeden edemiyorum. İçimde kötü bir his var. Sanki göğsüme koca bir öküz oturmuş gibi."

Raven, elindeki bidonu bırakıp kıza döndü ve sıkıca ona sarıldı.

"Korkarak yürüyemezsin, Els."

"Şimdiye kadar yaşadıklarımız daha bir başlangıçtı. Kim bilir daha karşıma neler çıkacak! Bütün zorlukları, bir önceki gibi atlabileceğimden emin değilim. Ben, o kadar güçlü değilim ki!"

"Ne demek güçlü değilim! Bir anda zorlu problemlerle mücadele etmek zorunda kaldın. Belki de ben senin gibi yapamazdım."

"Beni teselli etmek için söylüyorsun bunları. Sen, hepimizden daha akıllısın. Benden daha iyisini yapardın." dedi Esther ve yalancı bir sinirle Raven'ın göğsüne vurdu.

"İltifatın için teşekkürler ama beni gözünüzde çok büyütüyorsunuz. Ben ya da sen veya Skyler, kim olduğu fark etmez. Ben yedi arkadaşıma da sonuna kadar inanıyorum, hep en iyisi olacağız."

"Teşekkür ederim."

"Teşekkür edilecek bir şey değildi. Bak Esther, Hiçbirimiz karşımıza neler çıkacağını bilmiyoruz ama inan bana hiçbir zaman yanından ayrılmayacağım. "

The Children of the MaraudersHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin