Beyaz'ın Siyah'a Sevdası (Tamamlandı)

16. BEBEK

Bebek.

Benim açımdan şüphesiz dünyanın en güzel varlığı bebekler olmalıydı.

Belki başka insanlar her ne kadar bunu anlayamasam da bebek konusuna ön yargılarıyla, korkularıyla yaklaşsalar da bir bebeğin gülümsemesi dünyadaki tüm kötülükleri unutturmaz mı insana?

Bence unutturur.

Bu düşüncemi doğrulayan şey birkaç dakikadır arabanın içinde park halinde on metre uzağında beklediğim duraktaki bebeğin o an yeni çıkmış ön iki dişini ve damağını göstererek annesine gülüşü oldu.

Otomatik olarak gülümsedim.

O kadar tatlı bir erkek çocuğuydu ki maşallah onu fark ettiğim andan itibaren gözlerimi üzerinden çekememiştim.

Yade de bebek seviyor mudur Ömer?

Kaşlarım bir an çatıldığında bundan aslında şüphe etmek istemiyordum.

Mahalledeki çocuklarla olan bağı hep çok kuvvetliydi benim yürek yangınımın, bebek sevmemesi biraz imkansız gibi bişeydi bence.

Öyle deme Ömer, bebek ayrı, on yaşındaki çocuk ayrı sonuçta.

Yutkundum ve başımı hafifçe iki yana salladım.

O an arabanın yolcu kapısının açılmasıyla birlikte bakışlarım anında oraya döndü.

Gördüğüm yüze anında gülümsedim.

Nasıl gülümsemezdim ki?

Hala her ne kadar gerçekliğine inanamasam da Yade benim sevgilimdi.

Sevgilim.

Kalbim de bu gercekliği sorguladığı için onun dudaklarından bu kelime her döküldüğünde yerinden çıkacak gibi atıyordu zaten.

Yade oturduğu koltukta anında emniyet kemerini bağladığında tekrar o güzel gözlerini bana çevirdi.

"Hoşgeldin sevgilim" dedim heyecanımı bastırmaya çalışsam da boğuk çıkan sesimle.

Gülüşü yüzünde belirdiğini ilk olarak gamzelerine kayan bakışlarım birkaç saniyenin ardından üzerindeki kıyafetlere kaydı.

Her zaman olduğu gibi kusursuzdu.

Belki başka bir vücutta taşınılsa oldukça sıradan olabilecek parçalar benim yürek yangınımın bedenini sardığında beni de ateşler sarıyordu.

Gözlerim buluzun yaka kısmına takılınca ağırca yutkundum.

Yutkundum fakat sanki boğazımdan bir alev topu indi mideme.

Sağ köprücük kemiği, sol köprücük kemiği ve tüm gerdanı ayan beyan ortada dururken yutkunmasaydım da ne yapsaydım?

Delireceğim Allahım yardım et!

"Çok beklettim mi?"

Yade'nin cılız sesi belki heyecandan belki bakışlarımdandı.

Bilmiyordum, bilmiyordum ama bildiğim tek şey varsa ben o sesin sahibine kurban olurdum.

Sırf o rahatsız olmasın, o zor duruma düşmesin diye arabaya bindiği andan itibaren onu kendime çekip ona sarılmadığım, başını göğüsüme yaslayamadığım için resmen göğüsüm sıkışıyordu.

Derin bir nefes çekerek "Biliyorsun" dedim.

Buram buram vanilya ve yasemin kokusu doldu ciğerlerime.

İçim yeterince yanmıyormuş gibi daha da kavruldu.

"Ömrümün sonuna kadar beklerim" dedim yürek yangınım beni nasıl kavurduğunu bilsin diye.