Beyaz'ın Siyah'a Sevdası (Tamamlandı)

33. HER SEVDA BİR VEDA

"Abi bir sakin ol, otur şuraya ne olur bak."

Azra'nın kurduğu cümle sakinleşmeme asla yardımcı olmuyordu.

"Nasıl sakin olayım Azra nasıl?!"

Sağ elimle burun kemiğimi sıktım.

"Senin ne dediğini kulakların duydu mu?! Telefonunu aldı dedin, çağırdı bağırdı dedin, Yade çaresizdi dedin, nasıl duracağım ben burda?!"

Deldirmek üzereydim.

Aklımı kaybetmek üzereydim.

Sevdiğim kadın karşı evde zorluklarla savaşırken ben elim kolum bağlı bir şekilde burda duruyordum.

"Gelme dedim sana Azra, kal orda dedim."

"Abi bana bakışını görmedin, eğer görseydin anlardın."

Gözlerimi sıkıca yumdum.

Azra olan biteni ilk anlattığında artık ne olacaksa olsun düşüncesiyle karşı eve geçmek için hareketlenmiştim ama Azra'nın ve Emre'nin beni zorla engellemesi, Azra'nın sürekli "abi gitme Yadeyi düşün" demesi beni burda tutabilmişti.

Yadeyi düşün.

Ondan başka bişeyi düşünmüyordum ki zaten, bilsem, zarar görmeyeceğini bilsem, emin olsam, o baygın haliyle getirdim onu buraya.

Dişlerimi sımsıkı sıktım.

Nasılda korkmuştu sevdiğim kadın, tir tir titremişti kollarımda.

Serhat ve Emre olmasa kucağına da alamazdın sen Yadeyi, dua et onlar Hakan'ı uzak tuttu.

Hakan dua etsindi.

Hakan Yadeye dua etsindi yoksa onu benim elimden hiçbir kuvvet alamazdı.

İnsan fazlaca inandığı, güvendiği şeyleri genellikle sorgulamazdı, ne yalan söyleyeyim bu mahalleye ilk geldiğimde herkesin beni dışlaması, buna rağmen Hakan'ın bana yakın davranması onunla arkadaşlığımızın temelini atmıştı.

Bilirdim katı kuralları olduğunu, ama ben bunun Yadeyi korumak için olduğumu düşünürdüm hep, o zarar görmesin diye, onun iyiliği için yaptığını düşünürdüm.

Fakat gerçeği görememişim, Hakan'ın ne kadar egoist, sevgiden yoksun biri olduğunu görememişim.

Yadeyle telefonda konuştuğuna ilk şahit olduğum an başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki, sonra kucağımda gözünde yaşlarla Hakan'ın gerçek yüzünü anlattığında öfke tüm bedenimi sarmıştı.

Daha sonrası için de Hakan'la arama mesafe koymuştum, bu onun da dikkatini çekmişti ama umrumda değildi.

Umrumda olan tek şey Yadeydi.

Hakan'la aramda zayıflayan tüm bağlar Yadeye el kaldırdığı anda kopup yok olmuştu.

Hayatım boyunca yıllarca kardeşim olarak gördüğüm adamdan bu denli nefret edeceğimi de asla düşünmezdim, fakat şu an onunla paylaştığım her an için kendime öfke duyuyordum.

"Kardeşim belki haddime değil ama Yade zaten perişan, eğer şimdi gidersen daha kötü olur her şey, bence biraz bekle ve Hakan'la konuşmayı dene, yani belki konuşursanız sorunlar çözülür"

Emre'nin söylediğiyle bakışlarımız kesişti.

Bundan yaklaşık bir ay önce kendisi benim konumundaydı ve bu yüzden konunun çözülebileceğini düşünüyordu, fakat atladığı bir nokta vardı ki, ben Azra'ya ve ona sadece bana söylemedikleri için gönül koymuştum, Hakan ise bizim ilişkimize tepkiliydi.