Beyaz'ın Siyah'a Sevdası (Tamamlandı)

48. İYİ Kİ

Ömerin soluk alış verişleri de benim gibi yeni yeni düzene girmeye başlamıştı.

Yaşadığımız anlardan sonda başımı göğüsüne yaslamak güzeldi ama daha fazlasını istiyordum.

"Gömleğini çıkarır mısın?" diye mırıldandım.

Teninin sıcaklığını hissetmeye ihtiyacım vardı.

Ömer hafifçe yerine doğruldu ve gömleğinin düğmelerini hızlıca açtı, gömleğini tam çıkarmadan da tekrar yatağa uzanıp beni göğüsüne çekti.

Şimdi işte daha iyiydi.

Onun sıcaklığını hissetmek güzeldi.

"Tamamen çıkarsaydın ya sevgilim, böyle rahat edebilecek misin?"

Ömer ilk önce hiç bişey söylemedi ama ardından da söyledikleri beni biraz önceki anlardan sonra utandırmaması gereken şeyler olsa da utandım.

"Şimdi tamamen soyunursam duramam Yade, hala tadın dilimdeyken inan duramam, zaten zor durumdayım."

Söyledikleriyle bakışlarım gayrı ihtiyari tekrar pantolonunun ön kısmına düştü.

Evet, fark etmiştim, zor durumdaydı.

"Ömer ben-" dediğimde aslında demek istediğim şeyi biliyordum ama buna hazır mıydım onu bilmiyordum.

"Eğer çok zor durumdaysan ben-"

"Şşşttt, ne olursa olsun, benim iyiliğim için dahi olsa kendinden taviz vermeyeceksin Yade, evet zorlanıyorum, ama senin hiç istemediğin bir şeyin olması beni bu halimden daha çok zorlar inan bana."

Bir elini saçlarımda dolaştırıyor, beni mayıştırmak için elinden geleni yapıyordu.

"Ben senin için değil, inan bana senin bana dokunduğun gibi bende sana dokunmak isterim, ama bilmiyorum, nasıl yapmam gerekir, yapabilir miyim, sana yetebilir miyim inan bilmiyorum."

Ömer derin bir nefesle şişirdi göğüsünü.

"Ah Yade ah!" dedi derin bir sesle.

Biraz durulmayı bekledi sanki, sonra konuşmaya devam etti.

"Senin bu halin bile beni o kadar etkiliyorken, hala çıkmış sana yetebilir miyim diyorsun, ama merak etme, çok az kaldı, iki hafta sonra bana nasıl yettiğini kendi gözlerinle göreceksin."

Ağırca yutkundum.

Az kalmıştı değil mi?

Aklımdaki sorular biraz karmaşıktı, yani Ömerin bana bile isteye asla zarar vermeyeceğine emindim fakat okuduklarım, küçükken annemin gün yaptığında kadınlardan duyduklarım biraz olsun acaba çok acı çeker miyim diye sorgulatıyordu beni.

Bir kez daha yutkunduğumda düşüncelerle kasılan bedenimi biraz olsun gevşetmeye çalıştım.

"Bir sorun mu var?" diye sordu Ömer yatağa yaslandığı başını hafifçe doğrultarak.

Yaşadığımız o anlardan sonra ilk kez bu kadar uzun süre göz göze gelmemezi sağladım çenemi göğüsüne yaslayıp ona alttan alttan bakarak.

Derin bir nefes aldıktan sonra meraklı bakışlarına karşı koyamayarak konuştum.

"Ya gerçekten düşündüğümüz kadar güzel olmazsa, ya zorlanırsam?"

Ömer kaşlarını çatarak bakışlarını yüzümde dolaştırdı.

"Korkuyor musun?"

Sorduğu soru çok basitti ama altınca çokça anlam taşıyordu.

"Senden korkmuyorum." diye cevapladım onu anında.