13.11.2021~17:35
"Komiserim telefon size gelen mesajdan sonra yere düşerek parçalanmış, telefonun yanında bulunan Yade hanımın çantası ve paltosunu ekip arkadaşlarım inceleme için götürecekler."
Gözlerimi sıkıca yumdum ve derince yutkundum.
"Burak bana bildiğim şeyleri anlatma! Ne var başka! Bulabildiniz mi başka bir şey!"
Burak gerginliğimin farkında olduğu için hızlı hızlı konuşmaya devam etti.
"Otopark giriş-çıkışlarına mesaj geldiği andan sonra baktık komiserim, size atılan mesajdan beş dakika sonra bir araç çıkış yapıyor, aynı araç Yade hanımdan hemen sonra girmiş zaten otoparka, şöförün yüzü bir maskeyle gizlenmiş komiserim, plakayı da sorgulattık ama sahte çıktı, tüm birimlere haber verdik aracın modelini ve markasını komiserim."
Dişlerimi sıkı sıkı birbirine bastırdım.
"Nerde Yadenin eşyaları? Getirin bana onları!"
"Parmak izi için-"
"Yok parmak izi Burak! Getir bana Yadenin kabanını! Hemen!"
"Baş üstüne komiserim."
Burak yanımdan ayrılırken Emre'nin elini omzumda hissettim.
"Sakin ol Ömer, bu kafayla sakin düşünemezsin, şu an senin sakinliğine ihtiyacımız var, sakin olmalısın."
Olamazdım sakin falan!
Yadenin o sesini dinledikten hemen sonra, yarım kalan sesini dinledikten hemen sonra kalbime sanki bir bıçak girmişti.
Her geçen saniye de ondan haber anlamadıkça o bıçağı bir sağa bir sola çeviriyorlardı sanki.
Onu defalarca aramıştım, her seferinde meşgule düşen aramalarımın sonucunda nasıl emniyetten çıktım nasıl otelin otoparkına geldim bilmiyorum bile.
Tekrar birkaç düğmesini açtığım gömleğimin yakasına getirdim elimi ve kumaşı çekiştirdim.
Nefes alamıyor gibiydim.
Gibisi fazla.
Ben nefes alamıyordum.
Yade tam bir saat kırk sekiz dakika önce son kez bu otoparkta bana mesaj atmıştı.
O andan beri nefes falan alamıyordum ben.
Ekip bütün kamera görüntülerini didik didik etse de, Yadenin arabayı park ettiğini görüyorduk, ama arabadan indikten birkaç saniye sonra hiçbir kameranın görmediği o kör noktadan yok oluyordu.
Nefes alamıyordum.
Delirmek üzereydim!
Burak elinde delil poşetinin içinde Yadenin paltosunu getirdiğinde hemen poşeti kavrayıp içindekini çıkardım.
Kalın kumaşın yaka kısmını burnuma yaklaşırdım ve derince bir nefes almaya çalıştım.
Belki de dakikalar sonra ilk kez nefes aldığımı hissetmiştim.
Allahım bana yardım et!
Karımı ve kızımı sağ sağlim bulayım Allahım nolur!
🤍
13.11.2021~19:00
Dakikalar bazen geçmezdi.
Öyle bir andaydım ki ne saniyeler ne dakikalar geçiyordu.
O adam yanımdan biraz önce ayrılmıştı.
Ne yapmak istediğini bilmiyordum ama neden yapmak istediğini biliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyaz'ın Siyah'a Sevdası (Tamamlandı)
RomanceOnunla olamazdım. Buna benden 9 yaş büyük olması, abimin en yakın arkadaşlarından biri olması engeldi. Onu sevemezdim. Ama sevmiştim. Onu, kendimi kaybedecek kadar, bir gülüşüyle bir hafta mutlu olacak kadar, gözleri gözlerime bir an değsin diye an...
