.. GÜLEYŞA...( Tamamlandı)

2.Bölüm

Bölüm bekleyen canlar geç oldu kusura bakmayın.İyi okumalar diliyorum Güleyşa için fikrini belirtmek isteyenler baş üstüne:)

     Güleyşa amcası geldiği için müdürün odasına çağrıldı ve gitti.
Beklemiyordu aslında kimseyi, gelmezlerdi ki öyle, illaki büyük bir iş olacaktı ya da ilçede işlerinden arta vakit kalacaktı ancak geleceklerdi...
Memo uğrardı ama aradabir hele Güleyşa büyüdü ya ayrı bir ilgi alaka vardı genç kıza karşı.

  Odaya girdi kapıyı çalarak.
Amcasını görünce şaşırdı yanına gitti elini öptü kötü bir haber almaktan korktu ilk yengesini sordu.
" emmi hayrıdır niye geldin yengem
nerde? "
Amcası gülümsedi planları vardı genç kız ile ilgili.
" niye gelsin emmin Gül seni görmeye geldi varmı bir ihtiyacın yengende bekler bu hafta sonu, alayım seni dedim müdürde izin verdi sağolsun " dedi.
Ama Güleyşa gidemezdi Ali ye söz vermişti bu hafta sonu için zaten ayrılacaklardı ve son günleriydi bu zamanlar.
  " amca ben bu hafta gelemem sağol"
Dedi düz bir ifade ile müdür bey şaşırdı biliyordu ki Güleyşa ailesi için çok günler beklemişti kapı kenarlarında.
  Amcası şaşırdı.
" Güleyşa nereye gelmiyorsun kızım zaten karne alacaksınız az kalmış sonrada temelli gelirsin işte iki iş olmamış olur "
  Güleyşa sesini çıkaramadı kabul etti çaresizce ve odasına gitti bir iki parça eşya almaya.

En yakın arkadaşı olan Fatma odadaydı.
Hızlı hızlı bir kaç kelime yazdı ufak bir  kâğıda ve arkadaşına verdi.
" Ali ben köye gidiyom emmim gelmiş bekleme" yazıyordu.
Fatma güldü notu okuyarak.
" Güleyşa sen bu Aliyi seviyon ha "derdi hep  ve kızdırırdı genç kızı.
Güleyşa'nın da hoşuna gitmiyor değildi hani  aslında bu sözler gece yastığa başını koyduğunda hatrına gelen sözler ve Ali'nin  yüzü ile içini ılık bir his kaplıyordu sevmek dedikleri bu muydu acaba?

" Fatma bunu Ali'ye ver" diyerek acele acele poşete koydu bir fistan ve yengesine aldığı yazmayı çıktı oda dan emmisi ile köy arabasına bindiler.
Beyaz köy dolmuşu hemen hemen tıka basa doluydu.
Güleyşa minik bir tabure üstünde gönülsüz gönülsüz yüzü beş karış vardı köyün aşağı yoluna emmisi indi önden peşine kendisi.
Eve doğru yürüdüler.
Amcası birkaç soru sordu.
" Güleyşa derslerin çok iyiymiş müdür öyle dedi liseye gidersin ha"
" he emmi iyi şükür giderim inşallah "
" nereye gidecen Memonun okuduğu liseye mi  "
" anadolu ya gidecem ben  emmi Memo abiden iyi benim derslerim, fen de olurdu da uzak " dedi masumca ve ilk defa kendini savundu farkında bile olmadan.

Gülümsedi Zübeyir efendi aklındaki başkaydı bakalım Memo ne diyecekti.

Eve vardılar nenesi avluda oturuyordu herzmanaki gibi  kat kat giyinmiş üzeri elleri yüzü yaşlanmanın ve çalışmışlığın etkisiyle kırışmış kurumuş.
Güleyşa yanına gitti elini öptü yaşlı kadının.
Gülümsedi belli belirisiz nenesi " hoşgelmişsin Gül hanım" dedi.
Güleyşa sevindi ilgi görmekti bu onun için.
" sağol nene nasılsın " dedi.
Başını ağır ağır salladı sadece yaşlı kadın.
  Güleyşa'ya baktı uzun uzun nasılda güzelleşmişti yüzü saçları aynı o uğursuz anası ama gözleri Mustafa'nın gözleriydi ah ah Mustafa dinlesydin ananı ah diye geçirdi içinden.
Hırs  iyileşmeyen bir duyguydu galiba hele de yaş geçmişse dediğim dedik oluyordu insanlar..
  Güleyşa sevinçle içeriye girdi eşiği geçip.
" yenge yenge ben eldim" dedi mutfağa girdi.
Yangesi ve büyük abisinin eşi hamur yoğuruyordu.
Yengesi gülen ve şaşkın gözlerle baktı Güleyşa'ya, beklemiyordu getireceğinide söylememişti kocası..
" Hoşgeldin Gül, hayırdır kötü bişey yok inşallah " dedi hamurlu elini genç kızın boynuna attı sarıldı.
Güleyşa ilkokul sonrası yengesine daha bir yakın olmuştu bazı şeyleri konuşup anlaşıyorlardı artık ama garip ki yanlız olduklarında böyleydi birilerinin yanında katı ve uzak davranıyordu kadın.
  " emmi gel dedi yenge geldim işte " dedi genç kız ve diğer yengesi de ağzının ucuyla bir hoşgeldin dedi sevmiyordu bu kızı..
 
  Güleyşa akşam sofrasına yardım etti ineklerden gelen sütü pişiridi dışarıdaki  tandırda nenesinin gözü hep üstündeydi becerikliydi Gül  tıpkı annesi gibi.
 
Hava kararmaya yakın tarlad, dışarda işi olan erkeler eve geldi.
Bahar mevsimi ortasıydı ama aksamalar soğuktu hala dağın eteğinde.
Dedesi de çok sevindi torununu gördüğüne.