.. GÜLEYŞA...( Tamamlandı)

22.Bölüm

   Çocukların öldüğü kirli bir dünyada insan olmak ne utanç verici.....

      Nasıl çıktığını bile anlamadan kendini merdiven başındaki koltukta buldu Güleyşa tamam zayıflamışti iyice ama bukadar da güçlü olamazdı herhalde sırtından itelyen eller.
 
Yan tarafı da boştu ama Zahir bir arkaya oturdu hızlıca yaninda da orta yaştan bir adam vardı.
Güleyşa yüzüne dökülen perçemi hızla yitti eliyle  arkaya döndü " napiyorsun ya ben gelmiyorum  senle dedim,  herseyi verdim işte beni niye zorluyon"  dedi dişlerinin arasından.
Zahir yanındaki adama kısa bir bakış atti koridor tarafına döndü iki koltuğun arasından yüzünü net görememişti çünkü öfkesini tam anlayamadı kızın tırda ki vurur falan karizması çizilirdi şimdi.
Bu arada otobüs çoktan çıkmıştı caddeye.
" kime diyorum ben ya Zahir abb..,  Zahiiiir" dedi abi diyecekti beyi artık haketmiyordu abiyi hiç etmiyordu şuan vazgeçti uzatarak adını çıkardı onun gibi koridor tarafından arkaya bakarak.
" hihh şöyle ya adımı söyle kızım bana abi diyen bey diyen çok, zaten abi doğdum  ben " dedi konuyla hiç ilgisi yoktu.
Güleyşa daha da sinir oldu ayağa kalkmaya çalıştı.
" sana abi demek isteyen kim "
Muavin dur inmek istiyom yanlışlık oldu diyecekti.

Hemen kolundan aşağı çekti Zahir " otur ya insanlar bize bakıyor,  kızım zaten gitmiyonmu tamam işte böyle gidersin her otogarda Ağrı'ya giden bir araba olur öyle yada böyle gider yani " dedi sanki komedi vardı birde gülümsüyordu.
" bana kızım deme senle samimiyetim yok ayrıca ne yapmak  istiyon ne bu simdi, kabahat bende mahcup oldum muhatap oldum  senle " dedi Güleyşa misilleme yaptı.

Bir nevi kaçırmaktı bu da ama biraz kibarca.
  Gerçekten de yakındaki koltuklarda oturanlar anlamaya çalışır gibi bakıyordu ikiliye.

" tamam demiyom Güleyşa, son üç gündür ayıksın farkındasın  daha nasıl samimi olacağız.Allah aşkına azıcık güven bak polis çağır sonra kuşkun olursa, seni sana bırakmayacağım ne dersen de önce iyileşecen sonra nereye  gidersen git ayrıca herşeyi de vermedin borcun vardi hatirla "

" nasıl yani vermedim, ya paralar telefon kıyafet verdim başka kalan, ne yapacam şimdi sana güvendim  nereye gidyom ben ayrıca dedim ya o şey yok iyileşecek bisey yok yani"

" nasıl yok ya sen kendine ölüm cezası mı kestin kustuğunda gördüm kan vardı öksürüyon ateşin çıkıyor daha ne olsun, verdin onları doğru  kalmamış bişey.
Bu arada  önce Maraş'a gidiyoz mecburen sonra da Ağrı'ya işte "

" ne kanı? boğazımdan o abartma, Maraş'a gidemem ben kime gidecem ne diyecem ailene arkadaşıyımmi"

  " evet olabilir iyi fikir,  merkezde ablam var kuzenimde ablam yani anlar o bu işlerden arkadaşim derim seni doktora götürür bende teyzeme giderim "

" sen bence normal değilsin saçmaladığıni ne zaman farkedeceksin, ya ben Aziz abiyi anladım niye sana emanet ettiğinide ama dedim bak yok yani bebek yok kaç kez diyecem ya tövbe estağfurullah" dedi Güleyşa dudaklarını ısırdı gözlerini havaya dikti basit birşey değildi onun için bu muhabbet.

" tamam ben sana yalan söylüyon demiyomki  ayrica yetişkin insansın kapat o konuyu,  şimdi daha kolay bana göre önce korkuyodum masum bir can var sandım sende ama şimdi daha kolay olacak hersey"

" ney o şey"

" aklını bir temzilermisin  Güleyşa o aklına gelen değil benim aklımdaki artık şunu ima etmekten vazgeç tamamı mola da konuşuruz 3 saat ancak sürer zaten"

" nasıl ya okadar yakınmı maraş "

" yakin tabi sen nasıl lise okudun coğrafya görmedin mi"

" görmedim"